«Το Μεγάλο Παιχνίδι του Βαρουφάκη» (Varoufakis' Great Game) τιτλοφορείται άρθρο στο Project Syndicate του Χανς Βέρνερ Ζιν, καθηγητή Οικονομικών και Δημοσιονομικών του Πανεπιστημίου του Μονάχου και προέδρου του Ινστιτούτου Ifo στη Γερμανία, στο οποίο εκφράζεται η άποψη ότι ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών και ο Αλέξης Τσίπρας παίζουν ένα παιχνίδι «κακού μπάτσου/ καλού μπάτσου».
«Οι ερευνητές της θεωρίας παιγνίων ξέρουν ότι το Plan A δεν είναι ποτέ αρκετό. Πρέπει να αναπτύσσεται και να παρουσιάζεται ένα αξιόπιστο Plan B- η υπονοούμενη απειλή που ωθεί τις διαπραγματεύσεις του Plan A. Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, το ξέρει αυτό πολύ καλά» αναφέρει ο Ζιν, εκτιμώντας ότι ο κ. Βαρουφάκης δουλεύει πάνω στο Plan B (ένα πιθανό Grexit), ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ενεργοποιείται όσον αφορά στο Plan A (επέκταση της δανειακής σύμβασης και επαναδιαπραγμάτευση των όρων του πακέτου διάσωσης)- «ως τώρα, με μεγάλα αποτελέσματα».
Κατά τον Ζιν, το Plan B έχει δύο βασικά στοιχεία: Την απλή πρόκληση, με σκοπό τον ξεσηκωμό των Ελλήνων πολιτών και τη δημιουργία εντάσεων μεταξύ της χώρας και των δανειστών («Οι Έλληνες πρέπει να πιστέψουν ότι γλιτώνουν από μια μεγάλη αδικία αν είναι να συνεχίσουν να εμπιστεύονται την κυβέρνησή τους κατά τη δύσκολη περίοδο που θα ακολουθούσε ένα Grexit») και δεύτερο, την αύξηση του κόστους του Plan B για την άλλη πλευρά, επιτρέποντας τη φυγή κεφαλαίων από τους πολίτες της Ελλάδας. «Εάν ήθελε, η Ελλάδα θα μπορούσε να ελέγξει αυτή την τάση με μια πιο συμβιβαστική προσέγγιση, ή να την σταματήσει άμεσα με την επιβολή ελέγχων ροής κεφαλαίων. Αλλά αυτό θα αποδυνάμωνε τη διαπραγματευτική της θέση, και αυτό δεν αποτελεί επιλογή».
Ο Ζιν εξηγεί πως η φυγή κεφαλαίων σημαίνει στην ουσία ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο μετατρέπεται σε δημόσιο κεφάλαιο. «Βασικά, οι Έλληνες πολίτες βγάζουν δάνεια από τις τοπικές τράπεζες, που χρηματοδοτούνται κυρίως από την ελληνική κεντρική τράπεζα, που λαμβάνει χρήματα από τον ELA. Μετά, μεταφέρουν τα χρήματα σε άλλες χώρες, για την αγορά ξένων περιουσιακών στοιχείων...στερώντας τη ρευστότητα από τις τράπεζες της χώρας τους».
Οπότε, προσθέτει, άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης αναγκάζονται έτσι να «παράγουν» νέο χρήμα για να καλύπτουν τις εντολές πληρωμών για τους Έλληνες πολίτες, πρακτικά δίνοντας στην ελληνική κεντρική τράπεζα πίστωση υπερανάληψης.
«Ένα Grexit δεν θα επηρέαζε τους λογαριασμούς που οι πολίτες της Ελλάδας έχουν στήσει σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης- πόσο μάλλον να κάνει τους Έλληνες να χάσουν τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν αγοράσει με αυτούς τους λογαριασμούς» τονίζεται, ενώ συμπληρώνεται πως, εάν οι Έλληνες αποσύρουν τα λεφτά από τους λογαριασμούς τους και τα αποθηκεύσουν σε χαρτοφύλακες ή τα βγάλουν στο εξωτερικό, τα πράγματα θα είχαν ως εξής: Εάν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ, σημαντικό μέρος αυτών των κεφαλαίων- 43 δισ. στα τέλη του Απριλίου- θα διοχετεύονταν στην υπόλοιπη ευρωζώνη, τόσο για την αγορά αγαθών και στοιχείων όσο και για την αποπληρωμή χρεών, με αποτέλεσμα να ζημιωθούν τα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης. «Όλα αυτά ενισχύουν σημαντικά τη διαπραγματευτική θέση της ελληνικής κυβέρνησης. Οπότε δεν είναι έκπληξη το ότι ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας παίζουν για να κερδίσουν χρόνο, αρνούμενοι να υποβάλουν μια λίστα με ουσιώδεις προτάσεις μεταρρυθμίσεων» συμπληρώνει ο Ζιν, προσθέτοντας ότι για αυτή την κατάσταση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό η ΕΚΤ, καθώς δεν μπόρεσε να «βρει» την πλειοψηφία 2/3 που χρειαζόταν για τον «περιορισμό της “ιδιοτελούς” στρατηγικής της ελληνικής κεντρικής τράπεζας, επιτρέποντας τη δημιουργία ρευστότητας έκτακτης ανάγκης άνω των 80 δισ. ευρώ».
«Με λίγα λόγια», καταλήγει το άρθρο, «σε μεγάλο βαθμό χάρη στην ΕΚΤ, η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει ένα πολύ πιο θετικό αποτέλεσμα – περιλαμβανομένης αυξημένης οικονομικής στήριξης και μειωμένων μεταρρυθμίσεων- από ό,τι στο παρελθόν...πολλοί στην Ευρώπη φαίνονται να πιστεύουν ότι ο Βαρουφάκης, έμπειρος θεωρητικός παιγνίων αλλά αρχάριος πολιτικός, δεν ξέρει πώς να παίξει τα χαρτιά που έχει πάρει στα χέρια της η Ελλάδα. Θα έπρεπε να το ξανασκεφτούν- πριν η Ελλάδα φύγει με τα “λάφυρα”».