Όλοι γνωρίζουν για τον Κολοσσό της Ρόδου: Θεωρείται ως ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, απεικόνιζε τον θεό Ήλιο και χτίστηκε από τον Χάρη τον Λίνδιο, μαθητή του Λύσιππου, τον 3ο αιώνα π.Χ. Ο λόγος για την ανέγερσή του ήταν η νίκη των Ροδίων επί του Μακεδόνα στρατηγού και γιου του Αντίγονου του Μονόφθαλμου, Δημητρίου του Πολιορκητή (διάσημος, μεταξύ άλλων, για τις επιδόσεις του στον τομέα των πολιορκητικών μηχανών, πήρε το προσωνύμιό του ακριβώς από αυτήν την πολιορκία, του 305 π.Χ), η οποία αποδόθηκε στη βοήθεια του θεού Ήλιου.
Το μεγαλειώδες άγαλμα, φτιαγμένο από μπρούντζο, είχε ύψος 33 μέτρα, και ήταν ορατό από πολύ μακριά- ωστόσο δεν έμελλε να κρατήσει για πολύ, καθώς κατέρρευσε γύρω στο 226 π.Χ από σεισμό, σε μια πτώση που λέγεται ότι γκρέμισε 30 σπίτια. Αν και δεν επιχειρήθηκε αναστήλωσή του (σχετικός χρησμός μαντείου έλεγε «μην κίνει τα κείμενα»), το σώμα του ήταν για πάρα πολλά χρόνια σωριασμένο στο έδαφος. Το οριστικό του τέλος ήρθε το 654 μ.Χ, όταν οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τα απομεινάριά του ως μέταλλο.
Σήμερα, πάνω από 2.200 χρόνια μετά την κατάρρευσή του, μια ομάδα νεαρών Ευρωπαίων επιστημόνων/ επαγγελματιών (δύο αρχιτέκτονες, δύο πολιτικοί μηχανικοί, μια οικονομολόγος και ένας αρχαιολόγος) , από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία (πρόκειται για τους Χρήστο Γιαννά, Εράλντ Ντούπι, Ματίλντα Πάλλα, Ομπρέτα Ιανόνε, Ενρίκε Φερνάντσες, Άρη Πάλλα) εισηγούνται την αναστήλωσή του, στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας, για τη χρηματοδότηση της οποίας απευθύνονται στο ευρύ κοινό.
Όπως αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους, σκοπός είναι να γίνει η αναστήλωση του αγάλματος βάσει των σημερινών δεδομένων, και όχι να δημιουργηθεί ένα «απλό αντίγραφο» του αυθεντικού. Αυτό που επιδιώκεται, όπως σημειώνουν σχετικά, είναι να προκαλούνται στους επισκέπτες τα ίδια συναισθήματα που ένιωθαν όσοι κατέφθαναν στο νησί πάνω από 2.200 χρόνια πριν.
Η πρόταση είναι η δημιουργία ενός γιγαντιαίου μουσείου, ύψους που θα υπερβαίνει τα 150 μέτρα, το οποίο θα φιλοξενεί χιλιάδες αρχαιολογικά ευρήματα τα οποία «σήμερα είναι παρατημένα κάτω από στρώματα σκόνης σε αποθηκευτικούς χώρους του νησιού».
Το κολοσσιαίων διαστάσεων άγαλμα θα είναι μουσείο, πολιτιστικό κέντρο και βιβλιοθήκη, αλλά ταυτόχρονα θα διατηρεί και την αρχαία του λειτουργία- αυτή του φάρου. Το μέγεθός του θα είναι μεγαλύτερο του αρχαίου, καθώς, όπως γράφουν οι φιλόδοξοι δημιουργοί του, οι αρχαίοι ήταν συνηθισμένοι σε κτίρια ύψους 5-10 μέτρων, ενώ σήμερα οι άνθρωποι ζουν και εργάζονται σε ουρανοξύστες. Παράλληλα, το όραμα προβλέπει και τη χρήση νέων τεχνολογιών, με το «δέρμα» του να είναι καλυμμένο από ηλιακούς συλλέκτες, καθιστώντας τον Κολοσσό, το άγαλμα του θεού Ήλιου, ενεργειακά αυτόνομο.
«Η δημιουργία των ανοιχτών εσωτερικών χώρων με την εξάλειψη των «συνηθισμένων» ορόφων προσφέρει μια οπτική ελευθερία, όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τον τεράστιο χώρο και τον κεντρικό μηχανισμό της κατασκευής. Αυτές οι αρχιτεκτονικές επιλογές βοηθούν την κυκλοφορία του αέρα μειώνοντας δραματικά την κατανάλωση ενέργειας. Το σχήμα της βάσης του κτιρίου, από τα πόδια μέχρι την μέση του κορμού, είναι ένας τρίποδας, η πιο σταθερή μορφή, πάνω από το οποίο υψώνεται η κεντρική στήλη των άνω ορόφων. Η μελέτη προτείνει μία κατασκευή μοναδική στο είδος της όσον αφορά την ανταπόκριση στις σεισμικές δονήσεις και τους ισχυρούς ανέμους με την ανώτερη κατασκευή να αρθρώνεται στην κορυφή του τριπόδου, έχοντας ταυτόχρονα το κέντρο βάρους χαμηλότερα, επιτρέποντας το δυναμικό έλεγχο στις ισχυρές δονήσεις που μπορεί να παρουσιαστούν σε αυτή η περιοχή».
Όσον αφορά στη χρηματοδότηση του, τεραστίου κόστους, φιλόδοξου εγχειρήματος, η ομάδα των επίδοξων δημιουργών ζητούν τη βοήθεια του κοινού, μέσω δωρεών. «Χάρη στην τεχνολογία της τηλεπικοινωνίας, θα έχουν την δυνατότητα να πάρουν μέρος όχι μόνο οι πολίτες μίας πόλης ή μιας χώρας, αλλά και οι πολίτες όλου του κόσμου, καθιστώντας τον Κολοσσό της Ρόδου ένα παγκόσμιο μνημείο».