Την πιο λεπτομερή και αναλυτική λίστα των στόχων για πυρηνικά πλήγματα από τις ΗΠΑ που έχει δοθεί ποτέ έδωσε στη δημοσιότητα το National Security Archive: Πρόκειται για το SAC (Strategic Air Command) Atomic Weapons Requirements Study for 1959, το οποίο περιέχει λεπτομέρειες οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ανατριχιαστικές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, οι προτεραιότητες όσον αφορά στα πυρηνικά πλήγματα θα εξέθεταν τόσο αμάχους όσο και «φίλιες δυνάμεις και πολίτες» σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας. Επίσης, οι συντάκτες της είχαν αναπτύξει σχέδιο για τη «συστηματική καταστροφή» βιομηχανικών/ αστικών στόχων του σοβιετικού μπλοκ, με έμφαση σε πλήγματα εναντίον «πληθυσμού» στις πόλεις, περιλαμβανομένων της Μόσχας, του Πεκίνου, του Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη), του Ανατολικού Βερολίνου και της Βαρσοβίας. Σημειώνεται πως η εσκεμμένη στόχευση αμάχων πληθυσμών με τόσο άμεσο τρόπο ήταν σε αντίφαση με τις διεθνείς συνθήκες της εποχής, που απαγόρευαν τις επιθέσεις σε πολίτες per se (εν αντιθέσει με στρατιωτικές εγκαταστάσεις κοντά στις οποίες βρίσκονταν άμαχοι πληθυσμοί).
Στο έγγραφο περιλαμβάνονται λίστες με πάνω από 1.100 αεροδρόμια στο σοβιετικό μπλοκ, με αριθμό προτεραιότητας σε κάθε βάση. Με τη σοβιετική δύναμη βομβαρδιστικών ως πρωταρχικό στόχο (σημειώνεται πως μιλάμε για μια εποχή πριν την εμφάνιση και καθιέρωση των διηπειρωτικών πυραύλων – ICBM), η SAC είχε δώσει προτεραιότητα #1 και #2 στα αεροδρόμια του Μπίχοφ και της Όρσα, και τα δύο στη Λευκορωσία. Και στις δύο βάσεις η ΕΣΣΔ διατηρούσε μέσης εμβέλειας βομβαρδιστικά Tu-16, που αποτελούσαν απειλή για τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στη Δυτική Ευρώπη.
Μια δεύτερη λίστα έχει αστικές- βιομηχανικές ζώνες των οποίων εθεωρείτο προτεραιότητα η «συστηματική καταστροφή»: Η SAC είχε καταχωρήσει πάνω από 1.200 πόλεις στο σοβιετικό μπλοκ, από την Ανατολική Γερμανία ως την Κίνα, επίσης με αριθμούς προτεραιότητας. Η Μόσχα και το Λένινγκραντ, ήταν #1 και #2 αντίστοιχα. Η Μόσχα είχε 179 προκαθορισμένα DGZ (Designated Ground Zeros- σημεία όπου προορίζονταν να πέσουν ατομικές βόμβες) και το Λένινγκραντ είχε 145, περιλαμβανομένων στόχων «πληθυσμού». Και στις δύο πόλεις είχαν καταδειχθεί εγκαταστάσεις πολεμικής αεροπορίας, που θα πλήττονταν από θερμοπυρηνικά όπλα στις πρώτες φάσεις του πολέμου.
Σύμφωνα με τη μελέτη, η SAC θα είχε στοχεύσει στόχους πολεμικής αεροπορίας με όπλα 1,7 μέχρι 9 μεγατόνων. Η έκρηξή τους σε επίπεδο εδάφους, όπως είχε σχεδιαστεί, θα είχε τρομακτικές συνέπειες σε αμάχους που βρίσκονταν κοντά. Επίσης, η SAC επιθυμούσε ένα όπλο 60 μεγατόνων για σκοπούς αποτροπής, αλλά και επειδή θα είχε «σημαντικά αποτελέσματα» σε περίπτωση σοβιετικής αιφνιδιαστικής επίθεσης. Σημειώνεται πως μια βόμβα ενός μεγατόνου έχει 70 φορές την ισχύ της βόμβας που κατέστρεψε τη Χιροσίμα.
Για τα πλήγματα, η SAC θα χρησιμοποιούσε τόσο βόμβες από αεροσκάφη όσο και πυραύλους: Όσον αφορά στα βομβαρδιστικά, θα χρησιμοποιούνταν B-47 από τη Μ. Βρετανία, το Μαρόκο και την Ισπανία, καθώς και διηπειρωτικά B-52, που τότε άρχιζαν να χρησιμοποιούνται. Όσον αφορά στους πυραύλους, επρόκειτο για τους Snark, Rascal, Cross Bow και IRBM (Intermediate Range Ballistic Missile).
Δείτε διαδραστικό χάρτη σχετικά με τους στόχους.