Για την Χανάν, που έχει γνωρίσει τον πόλεμο περισσότερο από κάθε άλλο παιδί στην ηλικία της, είναι μια ευκαιρία για δημιουργήσει κάτι όμορφο. Όταν προσθέτει το κόκκινο χρώμα στο πράσινο φόντο του τοίχου, η 13χρονη πρόσφυγας που πλέον ζει σε ένα camp στο βόρειο Ιράκ, αισθάνεται αισιόδοξα που για τουλάχιστον μια ημέρα θα βάλει χρώμα στο άχαρο γκρι.
«Ήθελα να πάρω μέρος σε αυτό το project» λέει η Χανάν στο Al Jazeera, «για να ξεχάσω για λίγο το παρελθόν και τον πόλεμο. Ήθελα να ζωγραφίσω με τους φίλους μου».
Η Χανάν είναι ένα από τα παιδιά από τη Συρία που συμμετέχουν στο Castle Art Project. Τα υλικά αγοράστηκαν από δωρεές και τα παιδιά μια φορά την εβδομάδα «ταξιδεύουν« μέσω των ζωγραφιών τους και παράλληλα μεταμορφώνουν το Akre Camp, όπου είναι πλέον το σπίτι τους αλλά παλιότερα ήταν φυλακή.
Κάποιες από τις ζωγραφιές βγάζουν ελπίδα, κάποιες λύπη, και κάποιες νοσταλγία. Όπως εκείνη που δείχνει ένα αγοράκι να κάθεται μόνο του και σε ένα συννεφάκι ένα μήνυμα: «Μας λείπει το σπίτι μας».
Σε ένα άλλο ένα περιστέρι προσπαθεί να «δραπετεύσει» από μια φυλακή.
Η Kawther Ahmad, υπεύθυνη του προγράμματος, που είναι επίσης πρόσφυγας από τη Συρία, λέει ότι είναι ένας τρόπος για να βοηθηθούν τα παιδιά να ξεπεράσουν το τραύμα τους. Στην αρχή το μόνο που ζωγράφιζαν ήταν θάνατος και πόλεμος. «Βόμβες, σχολεία και κτήρια να κατεδαφίζονται». «Προσπαθούμε να τα ενθαρρύνουμε να ζωγραφίσου πιο ευχάριστα πράγματα, πιο όμορφες σκηνές», εξηγεί.