Ο χρόνος για τους πρόσφυγες που αρνούνται να εγκαταλείψουν στους επιβατικούς σταθμούς στον Πειραιά φαίνεται να τελειώνει όσο πλησιάζει η ώρα που οι προβλήτες του λιμανιού θα γεμίζουν με ταξιδιώτες εν όψει του Πάσχα αλλά και της θερινής σεζόν. Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει-χωρίς μεγάλη επιτυχία μέχρι στιγμής- πως η μεταφορά τους σε άλλους χώρους φιλοξενίας είναι το καλύτερο γι' αυτούς αλλά οι ίδιοι φαίνονται δύσπιστοι και αρνητικοί τόσο προς τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης αλλά πλέον και οργανισμών που τους ενημερώνουν για τις διαδικασίες ασύλου και μετεγκατάστασης.
Προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των προσφύγων προς το ελληνικό κράτος την Τετάρτη οι τέσσερις Γενικοί Γραμματείς των συναρμόδιων υπουργείων (Μεταναστευτικής Πολιτικής, Άμυνας, Ναυτιλίας, Προστασίας του Πολίτη), μετέβησαν στους επιβατικούς σταθμούς και με τη βοήθεια διερμηνέων εξήγησαν τους πρόσφυγες πως έχει η κατάσταση. Αν και η πρόσβαση των δημοσιογράφων απαγορεύθηκε, πληροφορίες αναφέρουν πως τους ζήτησαν να μην ακούν μη επίσημους φορείς ενημέρωσης που τους ζητούν να παραμείνουν στο λιμάνι, επιχειρηματολόγησαν για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στους νέους χώρους φιλοξενίας και εξήγησαν πως η μεταφορά τους θα διευκολύνει τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων μετεγκατάστασης σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Διαβάστε επίσης:
Σε πρώτη φάση πάντως, ζήτησαν από όλους να απαντήσουν στις αρχές μέχρι σήμερα το πρωί (Πέμπτη) εάν συναινούν στην μεταφορά τους από τον επιβατικό σταθμό της πύλης Ε3 σε αυτόν της Ε1- προκειμένου να διευκολυνθεί η επιβατική κίνηση. Τι θα γίνει στην περίπτωση που αρνηθούν ωστόσο, δεν αναφέρθηκε...Κατέστησαν ωστόσο σαφές πως το λιμάνι θα πρέπει να έχει εκκενωθεί μέσα στις επόμενες 10-15 μέρες.
Η υποδοχή των ανακοινώσεων πάντως, ήταν θετική από έναν μικρό μόνο αριθμό προσφύγων, αφού οι περισσότεροι δεν πείθονται τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την μεταφορά τους σε άλλους χώρους φιλοξενίας. Κάποιοι πρόσφυγες μάλιστα το βράδυ της Τετάρτης συνέχισαν τις κινητοποιήσεις τους και μετέβησαν από τον Πειραιά στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθούν έξω από το κοινοβούλιο.
Αίτημα των προσφύγων «μια αξιοπρεπής λύση για όλους»
Μεταξύ των συντονιστών αυτής της δράσης αλλά και μέλος μιας άτυπης 5μελούς συντονιστικής επιτροπής που έχουν συστήσει οι ίδιοι οι πρόσφυγες και σε αυτή εκπροσωπούνται όλες οι εθνικότητες – οι περισσότεροι την αποκαλούν «mother of nations» (μητέρα των εθνών)- είναι και ο Αμχαντ Αλφακχουρί. Ο ίδιος είναι Σύριος αλλά σπεύδει να ξεκαθαρίσει μιλώντας στη HuffPost Greece, «εμείς δεν κοιτάμε ούτε εθνικότητες, ούτε θρησκείες. Εάν ο ένας είναι Αφγανός και ο άλλος Ιρακινός ή Σύριος, Σουνίτης ή Σουίτης ή Χριστιανός. Δεν μας ενδιαφέρει καν όλα αυτά που έρχονται κάποιοι και μας λένε περί ιδεολογιών. Αυτά απασχολούν τους πολιτικούς. Και αυτό που έχω καταλάβει είναι πως η πολιτική είναι μια ανοησία. Συμφέροντα και λεφτά. Εμείς θέλουμε απλά μια κοινή λύση για όλους. Και θέλουμε να είναι μια λύση αξιοπρεπής γιατί εδώ κανείς δεν μπορεί να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του».
Αυτό που όπως μας λέει θέλουν περισσότερο όλοι όσοι βρίσκονται στον Πειραιά αυτές τις μέρες είναι να γίνει πράξη αυτό που τους είχε αρχικά λεχθεί: να προχωρήσει η μετεγκατάστασή τους σε άλλη χώρα της ΕΕ. «Όπως λέει και η συμφωνία που έγινε. Όσοι είμαστε μπορούμε να κάνουμε αίτηση και να ταξιδέψουμε σε κάποια άλλη χώρα. Και εκεί να τελειώσει πια το ταξίδι μας». Όπως όμως υποστηρίζει αυτό δεν γίνεται. Ο ίδιος μάλιστα ενώ έχει κάνει αίτηση εδώ και δύο εβδομάδες δεν έχει ακόμη καμία απάντηση ενώ εξοργισμένος δηλώνει πως δεν υπάρχει εκπροσώπηση του EASO (Eυρωπαϊκής Υπηρεσίας Ασύλου), κάτι που κατά τον ίδιο θα διευκόλυνε κατά πολύ τις διαδικασίες και θα έδινε στους πρόσφυγες την βεβαιότητα πως η υπόθεση τους μπορεί να διευθετηθεί.
«Αντιθέτως μας λένε τώρα ακόμη και από την Ύπατα Αρμοστεία πως το καλύτερο είναι να πάμε σε αυτά τα νέα camp. Μας είπαν όμως πως εκεί υπάρχει στρατός και πολλές οργανώσεις που έχουμε εδώ δεν θα είναι και σε αυτούς τους νέους χώρους. Εμείς δεν θέλουμε να πάμε σε ένα χώρο που θα είναι ο στρατός. Θέλουμε να υπάρχουν οι οργανώσεις και να έχουμε τη δυνατότητα να συμμετέχουμε στη διαχείριση του camp», λέει ο Αμχάντ.
Από το Ντουμπάι στον επιβατικό σταθμό του λιμανιού
Κοινώς: «Θέλουμε απαντήσεις σε τόσα ερωτήματα που έχουμε και αφορούν τις ζωές μας, αλλά δεν μας τις δίνει κανείς. Έχω μάθει να μιλάω συγκεκριμένα και θέλω μου απαντούν με συγκεκριμένο τρόπο».
Όπως θα μας πει αργότερα, εργαζόταν για χρόνια σε βρετανική ασφαλιστική εταιρεία στο Ντουμπάι. «Επέστρεψα στη Συρία, στην πόλη μου την Χάμα το 2012 για να δω τη μητέρα μου που ήταν άρρωστη. Οι αρχές όμως με έβαλαν φυλακή γιατί θεώρησαν πως ήμουν εχθρός τους Άσαντ. Πιθανότητα μαχητής που είχε επιστρέψει για να πολεμήσει με τους επαναστάτες. Τελικά με άφησαν ελεύθερο αλλά δεν μπορούσα να ζήσω εκεί. Η Χάμα ήταν υπό τον έλεγχο της ιρανικής πολιτοφυλακής που είναι σύμμαχοι του Άσαντ και κάθε μέρα έβλεπα υψωμένη την σημαία τους μέσα στην πόλη μου. Μετά ξεκίνησαν και οι βομβαρδισμοί των Ρώσων και δεν υπήρχε κάτι για να με κρατήσει».
Συνολικά πλήρωσε 3.000 δολάρια για να φθάσει από τη Συρία στον Πειραιά. «Πιο πολύ όμως από την Ελλάδα θυμάμαι τη θάλασσα και τον ουρανό που διασχίσαμε το βράδυ που ξεκινήσαμε από τη Σμύρνη. Με βάλανε να κάνω τον καπετάνιο χωρίς φυσικά να έχω ιδέα. Ευτυχώς, όταν δεν είχα GPS για να είμαι σίγουρος που πάμε ένας συνεπιβάτης, που έγινε και φίλος μου στη συνέχεια, κοιτούσε τα άστρα. Στην αρχή δεν τον πίστεψα όταν μου είπε πως κοιτώντας θα φτάναμε στον προορισμό μας αλλά τελικά ήξερε. Και φτάσαμε ασφαλείς».