Το εφετείο της Τουρκίας ανέτρεψε τις καταδίκες που είχαν επιβληθεί σε 275 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων ανώτατων στρατιωτικών αξιωματούχων, οι οποίοι είχαν κατηγορηθεί πως σχεδίαζαν πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης. Πρόκειται για την περίφημη υπόθεση Εργκένεκον.
Το εφετείο αποφάνθηκε ότι τα αποδεικτικά στοιχεία που αποδείκνυαν την ύπαρξη το παράνομου δικτύου Εργκένεκον δεν επαρκούν.
Υπενθυμίζεται ότι μεταξύ των κατηγορούμενων και καταδικασμένων το 2013, για απόπειρα ανατροπής του τότε πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν αξιωματικοί, δημοσιογράφοι, δικηγόροι και ακαδημαϊκοί.
Τώρα με τη νέα απόφαση του εφετείου ενδέχεται να επαναληφθεί η δίκη.
Η υπόθεση Εργκένεκον ήταν μια από τις σημαντικότερες δικαστικές υποθέσεις στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας κατά την οποία ήρθαν σε αντιπαράθεση οι υποστηρικτές του Ερντογάν, δηλαδή του Ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ, με το κοσμικό και στρατιωτικό κατεστημένο.
Οι δίκες διεξήχθησαν υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στο Σιλιβρί, έξω από την Κωνσταντινούπολη και δεν ήταν λίγες οι φορές που οι αστυνομικές δυνάμεις συγκρούστηκαν με διαδηλωτές.
Ένας από τους κατηγορούμενους, ο οποίος ήταν και ο πλέον υψηλόβαθμος αξιωματούχος, ο Ιλκέρ Μπασμπούγ, πρώην επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων από το 2008 έως το 2010, είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, η ίδια ποινή επιβλήθηκε σε ακόμη 16 άτομα, ενώ πολυετείς ποινές επιβλήθηκαν σε αρκετούς ακόμη.
Το σκεπτικό του Εφετείου για να αμφισβητήσει την απόφαση, ήταν πως κατά τη διάρκεια των ερευνών που διεξήχθησαν για την «εξάρθρωση» του δικτύου σημειώθηκαν σειρά παρατυπιών, όπως για παράδειγμα παράνομες υποκλοπές και παρακολουθήσεις.
Η υπόθεση Εργκένεκον ήρθε στο φως το 2007 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2013.
Οι κατήγοροι υποστήριζαν πως υπήρχε ένα «βαθύ κράτος» που συνωμοτούσε για να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή που στη συνέχεια θα οδηγούσε σε πραξικόπημα του στρατού.
Ωστόσο πολλοί υποστηρίζουν πως η όλη έρευνα ήταν μια προσπάθεια να καμφθεί η επιρροή των πανίσχυρων ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες επί δεκαετίες θεωρούσαν πως ήταν οι τελικοί ρυθμιστές του πολιτεύματος και η εδραίωση της παντοδυναμίας του Ερντογάν στην τουρκική πολιτική σκηνή.