Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τοποθέτηση του νέου Αμερικανού πρέσβη Τζέφρευ Πύατ στην Ελλάδα ο οποίος αναμένεται και να διαδεχτεί τον Ντέιβιντ Πιρς, ή για την ακρίβεια η πρόταση του State Department για την τοποθέτηση του συγκεκριμένου πρέσβη στην Αθήνα.
Σύμφωνα με διπλωματικούς κύκλους ο Πύατ έχει ένα διαφορετικό προφίλ σε σχέση με τον προκάτοχό του. Πρόκειται για έναν αρκετά έμπειρο και «μπαρουτοκαπνισμένο» διπλωμάτη με ειδικότητα στο χειρισμό μεγάλων κρίσεων. Στο βιογραφικό του συγκαταλέγεται η διαχείριση της κρίσης στην Ουκρανία το 2014 καθώς ήταν ο πρέσβης των ΗΠΑ στη χώρα και ο άνθρωπος που χειρίστηκε μία από τις δυσκολότερες καταστάσεις που μπορούν να τύχουν στην καριέρα ενός διπλωμάτη.
Έμπειρος διπλωμάτης σχολίασε χαρακτηριστικά στην HuffPost Greece, ότι ο Πύατ λειτούργησε ουσιαστικά ως «ο αγωγός υποστήριξης των ΗΠΑ στην κυβέρνησης του Κιέβου» και μάλιστα σε υψηλότατο επίπεδο. Ο ίδιος συνομιλούσε για το χειρισμό της κρίσης με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ο οποίος είχε επισκεφτεί και τη χώρα, όπως επίσης και με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ για Ευρωπαϊκές υποθέσεις, Βικτόρια Νούλαντ. Με την τελευταία είχαν διαρρεύσει και υποκλαπείσες συνομιλίες τους στο διαδίκτυο όπου συζητούσαν για την Ουκρανική κρίση και τη διαχείρισή τους.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα οι ίδιες πηγές αποδίδουν στο ρόλο του Πύατ, διττό περιεχόμενο. Από τη μία, ο νέος πρέσβης θα διαδραματίσει έναν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και θα προσπαθήσει να λειτουργήσει «πυροσβεστικά» στο ενδεχόμενο που θα ξεσπάσει ένταση στο Αιγαίο. Είναι γεγονός ότι η κρίση που υπάρχει στο εσωτερικό της Τουρκίας δημιουργεί έντονες ανησυχίες, καθώς η Τουρκία έχει αποδείξει κατά το παρελθόν πως όταν διέπεται από εσωτερική κρίση, εξάγει την κρίση αυτή στο Αιγαίο.
Από την άλλη, ο κ. Πύατ θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και σε ότι αφορά τις σχέσεις της Ελλάδος με χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Σχέσεις που αποκτούν ιδιαίτερη σημασία σε ότι αφορά τα ενεργειακά.
Σε κάθε περίπτωση ο Πύατ δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση σε σχέση με τον προκάτοχό του ο οποίος ήταν μάλλον μία πιο νηφάλια επιλογή. Η εμπειρία του είναι μεγάλη σε δύσκολες αποστολές και από ότι έχει αποδείξει μπορεί να τα φέρει εις πέρας. Το ερώτημα βέβαια που τίθεται είναι γιατί επελέγη ένας «μπαρουτοκαπνισμένος» διπλωμάτης τη δεδομένη χρονική στιγμή και τι ίσως να σηματοδοτεί αυτό για την Ελλάδα αλλά και την ευρύτερη περιοχή.
