Επί σειρά αιώνων, μια ομάδα γυναικών γνωστές ως ama, εκτελούσαν ένα αρχαίο και σχεδόν παραμυθένιο επάγγελμα.
Ο ιαπωνικός όρος «ama» μεταφράζεται κυριολεκτικά σε «γυναίκες της θάλασσας» και αναφέρεται στις δύτριες ελεύθερης κατάδυσης που εργάζονταν για τη συλλογή φυκιών, οστρακοειδών και, κυρίως, μαργαριταριών, επί αιώνες. Σύμφωνα με την παράδοση, οι ama έκαναν γυμνές τις καταδύσεις, φορώντας συχνά ένα περίζωμα για να της βοηθά στο μάζεμα της λείας τους, ενώ βουτούσαν σε βάθος 30 μέτρων, κρατώντας την αναπνοή τους μέχρι και 2 λεπτά. Όπως οι γοργόνες, οι γυμνές ama μετέδιδαν τις ικανότητές τους στις επόμενες γενιές, διατηρώντας ένα «μαγικό» επάγγελμα που μέχρι και σήμερα κυριαρχείται από τις γυναίκες της Ιαπωνίας (μόνο που τώρα φορούν στολές από νεοπρένιο).
Οι εικόνες που φιλοτέχνησαν διάσημοι καλλιτέχνες όπως οι Katsushika Hokusai και Kitagawa Utamaro, προσφέρουν στο σύγχρονο κοινό μια ματιά στο παρελθόν, πίσω στις μέρες του 18ου και 19ου αιώνα, όταν και αυτές οι γυναίκες κολυμπούσαν στις θάλασσες σε αναζήτηση μαργαριταριών. Οι εικόνες αυτές, που προέρχονται από την περίοδο Edo, είναι μόνο ένα κομμάτι της συναρπαστικής έκθεσης «Mirror of Desire: Images of Women in Japanese Prints», που λαμβάνει χώρα στο Musée Guimet στο Παρίσι.
Η έκθεση είναι ένας τρόπος για να εξερευνήσουμε τους Ιάπωνες καλλιτέχνες που δούλευαν πάνω σε κομμάτια ξύλου, παράγοντας μια μεγάλη σειρά εμβληματικών εικόνων, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων κυμάτων και ανθών κερασιάς -μέχρι και κάποιες γάτες. Επίσης, η έκθεση επικεντρώνεται στους τρόπους με τους οποίους διάσημες προσωπικότητες όπως ο Hokusai και ο Utamaro παρουσίαζαν τις γυναίκες.
Από τις ama μέχρι τις γκέισες και τις εταίρες, οι εικόνες που παρουσιάζονται επιδεικνύουν την τάση του ukiyo-e -ένα ιαπωνικό στυλ τέχνης που ήταν αρκετά δημοφιλές από τον 16ο μέχρι τον 18ο αιώνα- να επικεντρώνεται στις γυναίκες στο σπίτι, στη δουλειά, στο παιχνίδι. Οι άντρες καλλιτέχνες απεικόνιζαν συνήθως τις γυναίκες να κάνουν πικ νικ, να περιποιούνται το σώμα τους, να φτιάχνουν τα μαλλιά τους, να κάνουν σεξ σε βάρκες και να βουτούν για μαργαριτάρια στη μέση του ωκεανού.
Τα συγκεκριμένα έργα τέχνης είναι σχεδόν πάντα ιδωμένα μέσα από την αντρική ματιά. Ωστόσο, οι εικόνες στο Musée Guimet, γεμάτες με καθημερινές ασχολίες και βαρετές δραστηριότητες, επικεντρώνονται εξίσου συχνά στις αλληλεπιδράσεις των γυναικών ή στις ήσυχες στιγμές ενδοσκόπησής τους. Έχουμε, έτσι, τη δυνατότητα να δούμε πως ζούσαν οι γυναίκες πριν από εκατοντάδες χρόνια, ακόμα κι αν βλέπουμε μια γυναίκα να τοποθετεί στρατηγικά δύο καθρέφτες για να δει το πίσω μέρος του χτενίσματός της και να το διορθώσει.
Οι σκηνές στις εικόνες, όμορφα οικείες σε όλους μας, αποδεικνύουν πόσο ταπεινή και διαφωτιστική μπορεί να είναι μια χειροποίητη εικόνα από το 1795. Παρακάτω μπορείτε να δείτε μερικές από τις υπέροχες γκραβούρες της έκθεσης.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost US.