Τον γύρο των βρετανικών και μη ΜΜΕ κάνει η περίπτωση του Ντάριλ Τζόουνς, 27χρονου αποφοίτου του University of Hull, ο οποίος πέρασε έξι μήνες ψάχνοντας για δουλειά, βρίσκοντας απέναντί του μόνο σιωπή- μέχρι που έβγαλε ένα πράγμα από το βιογραφικό του άρχισε να καλείται σε συνεντεύξεις.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της βρετανικής Metro, ο 27χρονος πάσχει από μια γενετική διαταραχή ονόματι σύνδρομο Μάρφαν: Μια σπάνια διαταραχή του συνδετικού ιστού που επηρεάζει πολλά όργανα του σώματος, μεταξύ των οποίων η καρδιά, οι πνεύμονες κ.α, με τους ασθενείς να παρουσιάζουν ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας, ενώ υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ανευρυσμάτων και σκισιμάτων στην αορτή.
Μετά από έξι μήνες, διάστημα κατά το οποίο έστειλε βιογραφικά σε 400 δουλειές, χωρίς απάντηση, αφαίρεσε όλες τις αναφορές στο πρόβλημα υγείας του στο CV, όπως το ότι επιδιδόταν σε αθλητικές δραστηριότητες για άτομα με αναπηρία, ότι είχε ιδρύσει φιλανθρωπική οργάνωση ονόματι Disability Sports Humber κ.α.
Με το που το έκανε αυτό- και αν και το βιογραφικό του περιλαμβάνει σημαντικά επιτεύγματα, πέρα από το πτυχίο του σε business και marketing- άρχισε να καλείται σε συνεντεύξεις. Έχει πάει σε 12, ωστόσο καμία εξ αυτών δεν κατέληξε σε πρόσληψη, καθώς οι δυνάμει εργοδότες του απαντούν πως είτε δεν έχει αρκετή εμπειρία, είτε ότι άλλοι υποψήφιοι είναι καλύτερα καταρτισμένοι.
«Είναι απογοητευτικό. Μελέτες έχουν δείξει πως οι άνθρωποι με αναπηρίες θέλουν να συνεισφέρουν, θέλουν να έχουν δουλειές και να κερδίζουν χρήματα, αλλά κανείς δεν με προσλαμβάνει. Έχω πτυχίο και έχω μιλήσει με ανθρώπους που έχουν πει ότι έχω πολλά προσόντα και πολλή εμπειρία, και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν βρίσκω δουλειά. Έχω πάει και στο Work Programme και δεν το καταλαβαίνουν ούτε εκεί».
Όσον αφορά στο τι επηρεάζει το πρόβλημά του, ο ίδιος υπογραμμίζει ότι δεν τον εμποδίζει να δουλέψει, εάν δεν πρόκειται για έντονη σωματική εργασία. «Δεν μπορώ να κάνω σωματικές δουλειές, αλλά δουλειά γραφείου, διαχείρισης, μπορώ. Κάνω αιτήσεις για τα πάντα».