Η έρευνα για τον εντοπισμό εξωγήινης ζωής ασχολείται με την ανάλυση πολλών και διαφορετικών ενδείξεων που ενδεχομένως κάποια στιγμή να αποδείξουν πως δεν είμαστε μόνοι σύμπαν, από ραδιοσήματα μέχρι περίεργα φαινόμενα φωτός, χωρίς επιτυχία μέχρι τώρα. Ωστόσο, νέα έρευνα υποδεικνύει πως κάποια μυστηριώδη φαινόμενα, τα λεγόμενα FRB (fast radio bursts) ίσως είναι απόδειξη της ύπαρξης και λειτουργίας προηγμένης εξωγήινης τεχνολογίας- και ειδικότερα, ίσως να πρόκειται για ίχνη από κολοσσιαίους (μεγέθους πλανήτη) πομπούς, οι οποίοι κινούν αστρόπλοια που ταξιδεύουν σε μακρινούς γαλαξίες.
«Τα FRB είναι εξαιρετικά έντονα δεδομένης της μικρής διάρκειάς τους και της προέλευσής τους σε μεγάλες αποστάσεις, και δεν έχουμε εντοπίσει κάποια πιθανή φυσική πηγή με βεβαιότητα» λέει ο Άβι Λόεμπ, του Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. «Το ενδεχόμενο τεχνητής προέλευσης αξίζει να εξεταστεί» προσθέτει.
Όπως υποδεικνύει και το όνομά τους, τα FRB είναι γρήγορες εκπομπές ραδιοσημάτων, διαρκείας μιλισεκόντ. Πρωτοανακαλύφθηκαν το 2007, και λιγότερες από 24 έχουν εντοπιστεί από γιγαντιαία ραδιοτηλεσκόπια όπως το Parkes Observatory στην Αυστραλία ή το ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο. Θεωρείται πως προέρχονται από μακρινούς γαλαξίες, δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά.
Ο Λόεμπ και ο Μανασβί Λίνγκαμ (Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ) εξέτασαν το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός πομπού ραδιοκυμάτων αρκετά ισχυρού για να είναι η δραστηριότητά του ανιχνεύσιμη σε τόσο μεγάλες αποστάσεις. Όπως διαπίστωσαν, εάν ο πομπός λειτουργούσε με ηλιακή ενέργεια, τότε το φως που θα έπεφτε στην επιφάνεια ενός πλανήτη μεγέθους διπλάσιου αυτού της Γης, θα ήταν αρκετό για να παράγει την απαιτούμενη ενέργεια. Ένα τέτοιο εγχείρημα θα ήταν ασύλληπτο για τα σημερινά δικά μας τεχνολογικά δεδομένα, αλλά εντός της σφαίρας του εφικτού σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής.
Οι Λίνγκαμ και Λόεμπ εξέτασαν επίσης εάν ένας τέτοιος πομπός θα ήταν βιώσιμος/ εφικτός από μηχανολογικής άποψης, ή αν οι τεράστιες ποσότητες ενέργειας θα έλιωναν τις δομές του. Όπως διαπιστώθηκε, ένας υδρόψυκτος μηχανισμός μεγέθους διπλάσιου αυτού της Γης θα μπορούσε να αντέξει τη θερμότητα.
Οπότε, το επόμενο ερώτημα είναι απλό: Γιατί να κατασκευαστεί εξαρχής ένα τέτοιο κολοσσιαίο έργο; Όπως υποστηρίζουν οι δύο επιστήμονες, ο πλέον αληθοφανής λόγος για κάτι τέτοιο θα ήταν η προώθηση των ηλιακών ιστίων ενός αστροπλοίου- ή, αλλιώς, η δημιουργία ενός «αέρα» που θα φυσούσε στα ηλιακά «πανιά» ενός διαστημοπλοίου, με αποτέλεσμα την προώθησή του. Η ποσότητα της ενέργειας θα επαρκούσε για να κινηθεί ένας όγκος/ φορτίο εκατομμυρίων τόνων- ή, αλλιώς, ένα διαστημόπλοιο μεγέθους 20πλασίου αυτού των μεγαλύτερων κρουαζιερόπλοιων στον πλανήτη μας. «Αυτό θα ήταν αρκετά μεγάλο για να μεταφέρει επιβάτες σε διαστρικά ή ακόμα και διαγαλαξιακά ταξίδια» σημειώνει ο Λίνγκαμ.
Για να λειτουργήσει ένα ηλιακό ιστίο, ένας τέτοιος πομπός θα έπρεπε να εστιάζει συνεχόμενα μια ακτίνα πάνω του. Παρατηρητές στη Γη θα έβλεπαν μια σύντομη λάμψη, επειδή το ιστίο, ο πλανήτης, το άστρο και ο γαλαξίας είναι εν κινήσει σε σχέση με εμάς. Ως αποτέλεσμα, η ακτίνα εκτείνεται στον ουρανό και στρέφεται προς την κατεύθυνσή μας μόνο για μια στιγμή. Επανειλημμένες εμφανίσεις της, που παρατηρήθηκαν αλλά δεν ήταν δυνατόν να εξηγηθούν από κατακλυσμικής έκτασης αστροφυσικά φαινόμενα, ίσως να παρείχαν σημαντικά στοιχεία σχετικά με την τεχνητή της προέλευση.
Ο Λόεμπ παραδέχεται πως πρόκειται για υποθέσεις και εικασίες. Ερωτηθείς για το αν στα αλήθεια πιστεύει πως τα FRB οφείλονται σε εξωγήινους, απαντά πως «η επιστήμη δεν είναι θέμα πίστης, αλλά αποδείξεων. Το να αποφασίζουμε εκ των προτέρων τι είναι πιθανό περιορίζει τις πιθανότητες. Αξίζει να παρουσιάζουμε ιδέες και να αφήνουμε τα δεδομένα να κρίνουν».