Μπορεί συχνά στην Ελλάδα να αναφέρεται ως χώρα στην οποία ενδείκνυται να μεταφέρει κανείς την επιχείρησή του, λόγω ευνοϊκών φορολογικών συνθηκών και περιορισμένης γραφειοκρατίας, ωστόσο η Βουλγαρία είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο ρυθμό συρρίκνωσης πληθυσμού στον κόσμο, καθώς, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του BBC, έχει ήδη χάσει το 1/5 του πληθυσμού της από τη δεκαετία του 1990.
Όπως σημειώνει το BBC, ελάχιστοι Βούλγαροι παραμένουν στην ύπαιθρο, καθώς οι πιο πολλοί έχουν πάει στις πόλεις, αναζητώντας εργασία. Σύμφωνα με τον Στόγιαν Εφτίμοφ, ηλικίας γύρω στα 30, ο οποίος ζει σε ένα χωριό στην εξοχή- μια «σπάνια ανακάλυψη», σύμφωνα με τη δημοσιογράφο του BBC- οι περισσότεροι φίλοι του έχουν φύγει εδώ και καιρό, και ο ίδιος είναι τυχερός που μπορεί να εργάζεται στο ορεινό χωριό Πεστέρα: Έχει μια χορωδία λαϊκών τραγουδιών και διοργανώνει ένα ετήσιο μουσικό φεστιβάλ. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτός βρίσκει τη ζωή στο χωριό μη βιώσιμη. «Είναι αδύνατον να βρεις άτομο να παντρευτείς εδώ στο χωριό ή στα γύρω χωριά, απλά επειδή δεν υπάρχουν νέοι. Η μόνη περίπτωση είναι να βρω κάποια στην πόλη» λέει σχετικά. «Θα ήταν πολύ λυπηρό και σκληρό για μένα να φύγω από το χωριό, αλλά θα πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή».
Τα χωριά της Βουλγαρίας χάνουν κόσμο εδώ και δεκαετίες. Όταν οι κομμουνιστές ανέβηκαν στην εξουσία, στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έφεραν τις συλλογικές καλλιέργειες, και πολλοί εργάτες στον χώρο της γεωργίας βρήκαν δουλειές σε νέα εργοστάσια. Μετά τον πτώση του κομμουνισμού οι συλλογικές αυτές καλλιέργειες έπαψαν να υπάρχουν και η τάση αυτή ενισχύθηκε- ενώ πολλοί ήταν και αυτοί που έφευγαν στο εξωτερικό προς αναζήτηση εργασίας. Το 1989 ο πληθυσμός της χώρας ανερχόταν στα 9 εκατομμύρια, ενώ σήμερα βρίσκεται λίγο πάνω από τα επτά. Το 2050 αναμένεται να πέσει κάτω από τα 5,5, και στο τέλος του αιώνα θεωρείται πως θα μπορούσε να είναι κάτω από το μισό του σημερινού πληθυσμού.
Από τη στιγμή που πολλοί νέοι έχουν φύγει από τη χώρα, οι γεννήσεις είναι λίγες. Επίσης, η οικονομική δραστηριότητα στα χωριά περιορίζεται όλο και πιο πολύ- μάλιστα σε κάποια από τα χωριά οι κάτοικοι που έχουν απομείνει αγοράζουν πράγματα από κινητά μαγαζιά που τα επισκέπτονται κάποιες φορές την εβδομάδα.
Η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση του φαινομένου, όπως την παροχή οικονομικής στήριξης όσον αφορά στα κόστη των θεραπειών γονιμότητας, την ανατροφή των παιδιών κ.α- ενώ παράλληλα προτρέπει τους Βούλγαρους του εξωτερικού να επιστρέψουν πίσω. Σημειώνεται πως η κυβέρνηση τάσσεται κατά της υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, με τον αντιπρόεδρό της, Βαλερί Σιμεόνοφ, επικεφαλής των Ενωμένων Πατριωτών (αντιμεταναστευτικής παράταξης που εντάσσεται στον κυβερνητικό συνασπισμό) να λέει πως «η Βουλγαρία δεν χρειάζεται αμόρφωτους πρόσφυγες», αλλά και ότι η βουλγαρική κοινωνία δεν θα αποδεχόταν μετανάστες που είναι μορφωμένοι και έχουν προσόντα. «Έχουν διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική θρησκεία, ακόμα και διαφορετικές καθημερινές συνήθειες. Και δόξα τω Θεώ που η Βουλγαρία είναι μέχρι τώρα μια από τις πιο καλά προστατευμένες χώρες της Ευρώπης απέναντι στις μεταναστευτικές ροές» (αναφέρεται στον φράχτη που στήνεται στα 260 χλμ σύνορα της χώρας με την Τουρκία για να αποτρέψει την είσοδο προσφύγων και μεταναστών).