Μια γυναίκα σφαδάζει από τους πόνους έχοντας καρφωμένη στο γόνατο μια ναυτική φωτοβολίδα που εξακολουθεί να καίει παρά τις προσπάθειες των δυνάμεων ασφαλείας να τη σβήσουν. Το βίντεο είναι από μόνο του συγκλονιστικό, κανείς δεν θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση της. Η γυναίκα, που η ταυτότητα της θα γίνει γνωστή τις επόμενες μέρες, βρίσκεται ακόμα διασωληνωμένη στη ΜΕΘ του Ευαγγελισμού.
Πρόκειται για τη δικηγόρο-εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά που στο παρελθόν έχει στηλιτεύσει τον εκφασισμό στους κόλπους της αστυνομίας ίσως συχνά και με άκομψο τρόπο. Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε αυτό ασχέτως αν διάφορα φυντάνια ετερόκλητων πολιτικών χώρων έσπευσαν να το εκμεταλλευτούν χαιρέκακα. Να τους υπενθυμίσω δε, ότι η κυρία Τσουκαλά δεν έχει διαφύγει εντελώς τον κίνδυνο.
Αν μπορεί, εντούτοις, να εξαχθεί ένα συμπέρασμα από το περιστατικό αυτό είναι ότι μαζί με την φωτοβολίδα έσβησαν και οι τελευταίες απάτες όσων εξακολουθούσαν να αντιλαμβάνονται τα Εξάρχεια σαν μια γειτονιά διακίνησης ιδεών και παραγωγικών ζυμώσεων.
Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι μπορεί να σε «βρει» από παντού είτε πρόκειται για αδέσποτη (σαν αυτές που έπεσαν λίγες εβδομάδες νωρίτερα), είτε από φωτοβολίδα, είτε από καδρόνι στο όνομα της συλλογικής βίας που κάποιοι υποθάλπουν κάτω από την προσχηματική ομπρέλα της τάχα μου «Αναρχίας».
Τώρα αν πρόκειται για την αναρχία του Νετσάγιεφ, του Κροπότκιν ή κάποιας γηπεδικής θύρας εξαρτάται από την περίσταση, το σίγουρο είναι πως αν ζούσε ο Μπακούνιν θα είχε τραβήξει αρκετά αυτάκια. Ψιλά γράμματα για τους κοινωνούς της αταξίας.
Εξίσου ιλαρή εντύπωση προκάλεσε και η υποκριτική αποστασιοποίηση διάφορων αναρχικών σχημάτων που ξαφνικά θυμήθηκαν την αξία της ανθρώπινης ζωής και τα διάφορα ανθρωπιστικά ιδεώδη που τάχα μου ένας αγνός αναρχικός οφείλει να υπερασπίζεται.
Δεν τους είδα να κάνουν το ίδιο όταν οι σφαίρες τρυπούσαν το «τομάρι» κάποιου μπάτσου, ούτε εκείνη την αποφράδα μέρα που τρεις υπάλληλοι τσουρουφλίστηκαν μέσα στο χώρο της εργασίας τους. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, η «Αναρχία των Εξαρχείων» με τον τρόπο που την εννοούν και την εκφράζουν οι κάθε λογής φορείς της έχει απαξιωθεί από την συντριπτική πλειοψηφία των υγιών σκεπτόμενων ανθρώπων, ενώ εξακολουθεί να αποτελεί το καλύτερο βούτυρο στο ψωμί όσων επιδιώκουν να ενεργοποιήσουν τα ανακλαστικά του «φοβικού νοικοκυραίου». Κανένα σύστημα άλλωστε δεν διατηρήθηκε χωρίς την συνδρομή των χρήσιμων ηλιθίων. Και καμία σοβαρή επανάσταση δεν ξεκίνησε από την αυτοακύρωση, τα μπάχαλα και τις ναυτικές φωτοβολίδες.