«Ενώπιος ενωπίω» με την ιστορική απαίτηση της Ορθοδοξίας για ψυχική ενότητα και σύμπνοια θα βρεθεί ο Αρχ. Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος Α' καθώς, θα βρίσκεται στην Κεφαλή της Πατριαρχικής Τράπεζας της Αίθουσας των Συνεδριάσεων στο «ταπεινό» Φανάρι, εν μέσω των Ιεραρχών της Πατριαρχικής Συνόδου που εκλήθησαν εσπευσμένα (άλλοι τηλεφωνικώς και άλλοι μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας) να μετάσχουν της έκτακτης Πατριαρχικής Συνόδου στην Κωνσταντινούπολη. Έκτακτη πατριαρχική Σύνοδο που ευλόγως και ορθώς συγκάλεσε, η Α.Θ.Π. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. Ως ο Πρώτος των Πρώτων, Ίσως μεταξύ Ίσων, Ισόκυρος μεταξύ Ισόκυρων και ισόβαθμος (Επίσκοπος εις Τύπον και Εικόνα Χριστού κατά την Ορθόδοξη Δογματική Θεολογία) μεταξύ Ισόβαθμων Συν Επισκόπων του.
Η ανάγκη για την έκτακτη σύγκληση της Πατριαρχικής Συνόδου προέκυψε, ως δεδομένο και επιβεβλημένο αίτημα πια, καθώς Μόσχα και Βουλγαρία αλλά και άλλες Εκκλησίες ζητούν έκτακτη Σύναξη -Σύνοδο των Προκαθημένων πριν ή στις 10 Ιουνίου, ελάχιστα 24ωρα δηλαδή πριν την σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου, προκειμένου να (συν) εξεταστεί η τρέχουσα κατάσταση, ύστερα από τις αποφάσεις των Πατριαρχείων Μόσχας και Βουλγαρίας αλλά και της Αντιοχείας-και άλλων που αυτή την εβδομάδα θα ακολουθήσουν ως άσκηση εντονότατων πιέσεων προς συγκεκριμένη κατεύθυνση (...) και σε κάποιες των περιπτώσεων, με υποβολιμαία θολά κίνητρα που μάλλον βαθύτερο στόχο έχουν να υποσκάψουν θεμελιώδεις αξίες περί του Πρωτείου στην Ορθοδοξία. Επιχειρώντας ή επιδιώκοντας να δημιουργηθούν ή δημιουργώντας, έτσι και αλλιώς πλέον, νέα δεδομένα και προηγούμενο -όχι απαραίτητα αρνητικό- αντιθέτως κάποιες ενστάσεις και αντιρρήσεις ή και προτάσεις, όπως αυτές του Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλου περί της στρογγυλής τράπεζας όπου θα παρακαθήσουν όλοι ομοίως οι Προκαθήμενοι, είναι προς την Ορθή κατεύθυνση και εμπράκτως Ορθοτομούν και στηρίζουν την Ορθοπραξία. Ορθοτομώντας την Αλήθεια. Όταν βεβαίως υπολείπονται και στερούνται ιταμών και άλλων πονηρών εγωιστικών κινήτρων... και πράγματι ενισχύουν τον θεσμό της Συνοδικότητας όταν δεν υποκρύπτουν άλλες δόλιες σκοπιμότητες... Τετελεσμένα και αποφάσεις Μόσχας, Βουλγαρίας και Αντιοχείας, που όλες η Κάθε Μια (Εκκλησία) με τους δικούς της όρους και προϋποθέσεις δυστυχώς φέρουν ενώπιον τετελεσμένων γεγονότων τον ίδιο τον κύριο Βαρθολομαίο, αλλά και συνολικά όλες τις υπόλοιπες Εκκλησίες, σαν να μην προ-υπήρξαν προσυνοδικές και πανορθόδοξες διασκέψεις. Σαν να μην υπήρξαν οι Συνάξεις και οι δεσμεύσεις, οι υπογραφές τους, του 2008, του 2014 και η τελευταία του Ιανουαρίου του 2016... όλα είναι πλέον φανερά αλλά η ιστορία είναι αμείλικτη!
Οι άλλες (μικρές) τοπικές Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, αρκετές εκ των οποίων, μοιάζει να παρακολουθούν πλέον τις καταιγιστικές εξελίξεις με έκδηλη την αγωνία στα πρόσωπα πεφωτισμένων ιεραρχών, θεολόγων, μοναχών και λαϊκών, κάνοντας κάποιους να ομιλούν περί «ολοκληρωμένου σχεδίου», χωρίς να μπορούν να παρέμβουν και να (συν) διαμορφώσουν τις εξελίξεις και τα γεγονότα που εν τω μεταξύ τρέχουν. Ραγδαία. Με απίστευτη ταχύτητα. Κάθε τηλέφωνο που σηκώνεις πληροφορείσαι και μια νέα εξέλιξη της προηγούμενης ακριβώς στιγμής. Οι παίκτες στη μεγάλη σκακιέρα της Ορθοδοξίας Βαρθολομαίος και Κύριλλος. Προσωπικά θα προσεθέτα και τον Αρχ. Αθηνών κ. Ιερώνυμο, ο οποίος οφείλει και υποχρεούται εκ του ιστορικού ρόλου της Ελλαδικής και Παύλειας Εκκλησίας να αναλάβει πρωτοβουλίες εκτόνωσης της -προς το παρόν υποβόσκουσας -μικρής κρίσης.
Ο Πατριάρχης Βαθολομαίος μπροστά σε αυτό το κλίμα και αυτή την περιρρέουσα ζέουσα ατμόσφαιρα, γεμάτη ένταση, θα βρεθεί αντιμέτωπος με την ιστορία. Πρόσωπο με πρόσωπο. Βασική πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ως καλός Ποιμένας του Λογικού Ποιμνίου, και καλός Κυβερνήτης του Πλοίου της Ορθοδοξίας είναι η ενότητα.
Θα υπάρξουν όμως και εκείνοι που νηφάλια, με σύνεση, διάκριση και προ πάντων ανεπηρέαστοι από τα διάφορα θεολογικά ρεύματα της εποχής μας θα επιχειρήσουν να ερευνήσουν τα γεγονότα, ένα προς ένα, στιγμή προς στιγμή, ώρα την ώρα, μήνα το μήνα, χρόνο το χρόνο, ιστορία περισσότερη του αιώνος, που ευλόγως και δικαίως θα κληθούν ψύχραιμα και νηφάλια να κάνουν μια βαθιά αναδίφηση. Κανονική ιστορική ανασκαφή και αποτίμηση σε πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις -που εν τω μεταξύ θα έχουν προηγηθεί της όποιας τελικής απόφασης. Απόφαση που - όλοι βεβαίως ευχόμαστε και προσευχόμαστε να - οδηγήσει το Πλοίο της Κιβωτού της κατ' Ανατολάς όντως, Μιας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού σε ένα ασφαλή Καλό Λιμένα. Με Ψυχική και Αδελφική Εκκλησιολογική Ενότητα. Σύμπνοια. Θεολογική Ολότητα και Ενιαία ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Άρρηκτα δεμένη όμως και με την προϊστορία των Αποστολικών Συνόδων, των επτά Οικουμενικών αλλά και την μετέπειτα ιστορική συνέχεια με Ορθόδοξη συνέπεια και συνέχεια των εν συνεχεία Συνόδων επίσης από την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία του Πιστού Λαού μας, ως Οικουμενικών του Ιερού Φωτίου(779-880 μ.χ) και του Γρηγορίου του Παλαμά (1341 μ.χ) και των μετέπειτα εως και αυτή την ακόμα την Πατριαρχική Σύνοδο του 1848 και του 1872 με τις αντίστοιχες εγκύκλιους τους. Όλοι, απ' άκρης σ' άκρη της γης οι Ορθόδοξοι φυσικά ένα φόβο έχουν. Αυτή η απόφαση, ο Λόγος του, και τα όσα θα μονολογήσει, εισηγηθεί και εκφωνήσει ενώπιον της Πατριαρχικής Συνόδου στο Φανάρι αυτή την εβδομάδα (Δευτέρα 6 μέχρι και το Σάββατο 11 Ιουνίου), ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α', να διακριθεί από σύνεση και Σοφία, όπως πολλές φορές το έχει πράξει, να αποφευχθεί:
-Η εκκλησιαστική διπλωματία και η εκκλησιολογική διγλωσσία όπως αυτή που διέπει και ορισμένα -αν όχι όλα τα υποβληθέντα κείμενα προς έγκριση και πανορθόδοξη αναγνώριση και υιοθέτηση- ώστε το μήνυμα της ενότητας να είναι σαφές και ξεκάθαρο.
-Η ένταση και οι επικίνδυνοι προσωπικοί ή συλλογικοί ελιγμοί.
-Οι μικρότητες και αναφορές που πυροδοτούν το ήδη τεταμένο κλίμα.
-Να κλείσει τα αυτιά σε αυλή και αυλικούς. Μικρούς και ανόητους που ενίοτε τον συμβουλεύουν με όχι πάντοτε αγαθά κίνητρα... απλά «συνδράμουν» χωρίς αντίλογο-λες και δεν κάνει λάθει κανονικά ως κανονικός άνθρωπος δεν έχει αδυναμίες και πάθη ως κτιστό δημιουργήμα του Θεού - και λένε λόγια απλά για να αρέσουν και να τέρπουν τον ανθρώπινο εγωισμό ξεχνώτας ότι ένας ηγέτης είναι ηγέτης πραγματικός όταν επιδιώκει να ακούει φωνές όχι που τον ευαρεστούν, αλλά που τον ωχλούν. Πονούν. Και δοκιμάζουν το ανθρωπινό θυμοειδές.
-Να προτάξει τις νηφάλιες και συνετές φωνές. Τη διάκριση.
-Να ακούσει, όχι να υπακούσει.
-Να ακούσει τις φωνές και τις προσευχές των Πιστών.
-Να συσκεφθούν ώστε με παρρησία και Λόγο Θεού να αποφανθούν και το Πνεύμα το Άγιο (επιτέλους να ανά) Πνεύσει όπου Εκείνο Θέλει και Κατευθυνθεί Υπό του Παρακλήτου...
Ειδάλλως το πλοίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μοιραία θα οδηγηθεί στα κοφτερά και αιματοβαμμένα βράχια του διχασμού! Ενός νέου -ίσως οδυνηρότερου και από εκείνο το σχίσμα -1004, 1009, 1054 και τελικό χτύπημα του 1204- μεταξύ Δύσης και Ανατολής! Καθώς αυτό -το προ των πυλών σχίσμα- θα είναι εντός Της Ορθόδοξης Εκκλησίας! Κάθε Σχίσμα εντός της Εκκλησίας ισοδυναμεί με Αίρεση, όπως ορθώς λένε οι Πεφωτισμένοι Πατέρες και Ποιμένες της Εκκλησίας μας.