Ήταν ένα Σαββατοκύριακο στην Τουρκία που επιβεβαίωσε το δημοσιογραφικό στερεότυπο που κυριαρχεί στην γειτονική μας χώρα ότι όσο αναμενόμενη και αν είναι η πολιτική ζωή στην Τουρκία δεν σταματάει να σε εκπλήττει.
Μια Τουρκία που παρακολουθεί σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση τον Πρόεδρο της να συνδυάζει τον ισλαμικό κίνημα του Gulen, που ο ίδιος εξέθρεψε και στήριξε, με τις Μυστικές Υπηρεσίες του Ισραήλ. Συγκεκριμένα , κατά την διάρκεια ομιλίας του , στο Σύνδεσμο Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων της Τουρκίας , ο Ταγίπ Ερντογάν τόνισε «οι άνθρωποι που στήριξαν αυτό το παρακράτος θα πρέπει να ντρέπονται όταν συνειδητοποιήσουν με ποιους συνεργάζονται. Συνεργάζονται με το Ισραήλ και συγκεκριμένα με την Μοσάντ».
Παράλληλα, κατηγόρησε τους υποστηρικτές του Ιμάμη Gulen , ότι δεν εμφορούνται από πατριωτικές αναφορές αλλά αποτελούν υποχείρια ξένων δυνάμεων και παραγόντων που στόχο έχουν μόνο την δική του ανατροπή αλλά και την εξαφάνιση όλων των άλλων θρησκευτικών οργανώσεων που δρουν στην Τουρκία.
Η αναφορά αυτή του Τούρκου Προέδρου, μόνο τυχαία δεν είναι. Ο Ταγιπ Ερντογάν το τελευταίο χρονικό διάστημα προσπαθεί να μετατραπεί στον de facto ηγέτη του Μουσουλμανικού κόσμου. Οι νεοοθωμανικές όμως φιλοδοξίες του Τούρκου προέδρου έχουν να αντιμετωπίσουν όχι μόνο την διαχρονική επιφυλακτικότητα που δείχνει ο δυτικός κόσμος σε οτιδήποτε φοράει μαντίλα, αλλά και την σφοδρή αντίδραση άλλων Μουσουλμανικών κρατών και ηγετών. Το βλέμμα και η ρητορική όμως του Ερντογάν δεν είναι στραμμένα μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της χώρας.
Οι κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου πραγματοποιούνται πρώτη φορά χωρίς αυτόν υποψήφιο αλλά τόσο κοινωνικό-πολιτικά ισχυρό. Το crash test των Βουλευτικών εκλογών δεν έχει ως διακύβευμα το ποιο κόμμα θα κόψει πρώτο το νήμα αλλά για το αν θα καταφέρει μια μεγαλειώδη νίκη του κόμματος της Αρετής και Δικαιοσύνης με πρωθυπουργό τον Αχμέτ Νταβούτογλου να δώσει στον Ταγίπ Ερντογάν την δυνατότητα να μεταφέρει όλες τις εκτελεστικές αρμοδιότητες από τον Πρωθυπουργό στον Πρόεδρο. Άλλη μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Η νίκη ενός πρωθυπουργού σε βουλευτικές εκλογές είναι το πολιτικό διαβατήριο για την θεσμική κατάργηση του.
Αυτή όμως η συνταγματική εκτροπή απαιτεί την κατασκευή συλλογικών εχθρών και θεωριών συνωμοσίας ικανές να τροφοδοτούν τις ανασφάλειες μιας κοινωνίας που σε μεγάλο βαθμό πασχίζει να αντιμετωπίσει βασικά προβλήματα επιβίωσης. Και σε αυτό το ρόλο το Ισραήλ μπορεί να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής. Το πως θα αντιδράσει ο πρωθυπουργός του Ισραήλ έχει διπλό ενδιαφέρον. Όχι μόνο γιατί και αυτός βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο αλλά κυρίως γιατί τα συμφέροντα της χώρας του εμπλέκονται άμεσα με την ρητορική του Τούρκου Προέδρου.