Στην ιστοσελίδα της Huffington Post εντόπισα ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα του αμερικανικού περιοδικού Business Insider για το ζήτημα του ντόπινγκ στον αθλητισμό. Όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, δηλαδή με τις απόλυτα τεκμηριωμένες διαπιστώσεις, από τις 150 χώρες που λαμβάνουν μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, 17 χώρες είναι αναμεμειγμένες στην παράνομη φαρμακοδιέγερση αθλητών. Και παρότι στους αγώνες του Ρίο η διεθνής ομοσπονδία του κλασικού αθλητισμού απέκλεισε συνολικά όλους τους Ρώσους αθλητές με την κατηγορία της εκτεταμένης χρήσης, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν, ότι την πρωτιά στο θέμα αυτό, την έχουν οι ΗΠΑ με 18 υποθέσεις και ακολουθεί η Ρωσία με 14 κρούσματα. Στη συγκεκριμένη λίστα των «αμαρτωλών» χωρών περιλαμβάνεται και Ελλάδα η μήτρα του θεσμού των αγώνων και υποτιθέμενη θεματοφύλακάς τους. Ακολουθούν: Λευκορωσία, Πολωνία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Γερμανία, Ισπανία, Τουρκία, Νορβηγία, Ιταλία, Βραζιλία, Σουηδία, Μολδαβία. Το άθλημα με τα περισσότερα κρούσματα είναι ο στίβος και έπεται η Άρση Βαρών.
Φυσικά η έκταση του ντόπινγκ είναι πολύ μεγαλύτερη καθώς οι περισσότεροι αθλητές με την βοήθεια ειδικών, λίγο πριν τους αγώνες, καταφέρνουν να κρύψουν τα ίχνη των φαρμάκων και των ουσιών που έχουν λάβει για να φτάσουν στη νίκη. Παράλληλα οι ομοσπονδίες των διαφόρων αθλημάτων κάνουν τα στραβά μάτια, όταν έχουν απέναντι αθλητές κράχτες που έχουν γίνει είδωλα και χρησιμοποιούνται από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες για την προώθηση διαφόρων προϊόντων και υπηρεσιών. Για τα μάτια του κόσμου κάποιοι δίνονται στα λιοντάρια (κραυγαλέα η περίπτωση της περίφημης αμερικανίδας σπρίντερ Μάριον Τζόουνς) όπως κάνουν και οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών που καρφώνουν μια μεταφορά στις 10 για να έχουν να λένε οι διωκτικές αρχές πως κάνουν καλά τη δουλειά τους. Η περίπτωση του αμερικανού σπρίντερ Τζάστιν Γκάτλιν, έχει επίσης ενδιαφέρον. Αφού συνελήφθη ντοπαρισμένος και τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό από επίσημους αγώνες, επανήλθε καθαρός κάνοντας τους ίδιους ή και καλύτερους χρόνους από την περίοδο που ήταν ντοπαρισμένος!
Υπάρχει τέλος σε αυτό το πρόβλημα; Φοβάμαι πως όχι, δεν υπάρχει. Η δόξα και το χρήμα είναι τόσο ισχυρά κίνητρα που είναι σχεδόν αδύνατον να αντιμετωπιστεί ο πειρασμός. Μάλιστα σε μια παλαιότερη έρευνα είχαν ρωτηθεί εκατό πρωταθλητές από όλο τον κόσμο, τι θα έκαναν αν τους έδιναν ένα χάπι με το οποίο θα πολλαπλασίαζαν τις δυνατότητες να γίνουν Ολυμπιονίκες αλλά παράλληλα θα πολλαπλασίαζαν και τις πιθανότητες σοβαρών βλαβών στην υγεία τους. Το 90% από αυτούς είχαν απαντήσει πως θα έπαιρναν το χάπι! Το οποίο χάπι δε διστάζουν να παίρνουν όπως έχει αποκαλυφθεί και οι αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων! Από τη στιγμή λοιπόν που οι κοινωνίες κάνουν εκπτώσεις στις αρχές και τις αξίες του ευ αγωνίζεσθαι δε μπορεί να αναπτυχθεί ισχυρή πίεση προς πάσα κατεύθυνση για να σταματήσει ο αθέμιτος ανταγωνισμός. Ένας ανταγωνισμός που χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται ακόμα, για να δείξει την υπεροχή πολιτικών συστημάτων και εθνών. Θυμάστε τι έγινε στους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας όταν η εκκίνηση της κούρσας των 200 μέτρων στην οποία επρόκειτο να λάβει μέρος, ως φαβορί, ο Κεντέρης, ένα μυριόστομο ουουου δεν επέτρεπε στους αθλητές να ακούσουν το πιστόλι για την εκκίνηση, η οποία καθυστέρησε για τουλάχιστον 10 λεπτά! Ποιος λόγος; Συνωμοσία της CIA, της Μοσάντ και του Βατικανού; Μα αφού όλοι είναι ντοπαρισμένοι γιατί να μην τρέξει και το παλικάρι μας, ήταν το επιχείρημα.
Η υποκρισία είναι μεγάλη. Κανείς δεν τολμά να πάρει θέση. Για παράδειγμα, στο ερώτημα αν ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να κυνηγάει τα όρια του προκύπτει το διπλό ερώτημα, για ποιο σκοπό και με ποια μέσα. Διότι αν αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο όπως κάνουμε, δε θα αργήσει η εποχή που στους Ολυμπιακούς αγώνες θα λαμβάνουν μέρος διάφορα ανθρωποειδή, μισοί άνθρωποι και μισοί ρομπότ. Στο κυνήγι των ανθρώπινων ορίων στον τομέα της διαστημικής έρευνας, στην αθλητική τους προετοιμασία των κοσμοναυτών χρησιμοποιούνται συστηματικά ουσίες που συνιστούν ντοπάρισμα του οργανισμού. Μάλιστα, οι κοσμοναύτες που παραμένουν μακρύ διάστημα στους σταθμούς του διαστήματος, προπονούνται τέσσερις ώρες την ημέρα, διότι διαφορετικά θα διαλυθεί ο σκελετός τους αφού από τη έλλειψη βαρύτητας, αποβάλλεται μαζικά ασβέστιο από τα κόκαλα και αν δεν αναπληρωθεί, με την έντονη γυμναστική, ο κοσμοναύτης ή θα πεθάνει ή θα επιστρέψει στη γη ανάπηρος. Στο ερώτημα αν δεχόμαστε ντοπάρισμα κοσμοναυτών για λόγους επιβίωσης του ανθρωπίνου είδους, η επιστημονική απάντηση είναι «ναι».
Είναι το ίδιο με τον πρωταθλητισμό; Σε καμία περίπτωση. Να το πούμε πιο απλά. Αν ως γονείς βρεθούμε στο δίλημμα να πάρει το παιδί μας αναβολικά με ρίσκο την ίδια του τη ζωή, για να γίνει πρωταθλητής, οι απαντήσεις μας είναι -σχεδόν καθολικά- «όχι». Στο ερώτημα να πάρει το παιδί του άλλου αναβολικά για να γίνει πρωταθλητής με το ανάλογο ρίσκο για την υγεία του, η απάντηση είναι σχεδόν καθολική. Να πάρει. Η υποκρισία της κοινωνίας δημιουργεί έναν κατήφορο που στο τέρμα του είναι ο πάτος ή ο θάνατος του πειραματόζωου. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο πειραματόζωο στα χρονικά του στίβου, ήταν η αμερικανίδα σπρίντερ Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ. Από το 1977 μέχρι το 1988 που είχαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες στη Σεούλ, μέσα σε ένα έτος δηλαδή, η σωματοδομή της άλλαξε δραματικά. Τα ρεκόρ που έκανε στα 100 μέτρα (10,49) και στα 200 μέτρα (21,34) δεν πρόκειται να καταρριφθούν στον αιώνα τον άπαντα. Τι απέγινε όμως η Γρίφιθ με τα εξτρίμ νύχια; Δέκα χρόνια μετά, στις 21 Σεπτεμβρίου του 1998 ενώ κοιμόταν πέθανε ξαφνικά. Κατά τη διάρκεια της νεκροψίας δεν έγιναν εξετάσεις για ανίχνευση στεροειδών. Δυστυχώς δε μπορούμε να τη ρωτήσουμε εάν θα αναλάμβανε το ίδιο ρίσκο γνωρίζοντας ότι μπορεί και να πεθάνει. Το μυστικό το πήρε στον τάφο της και έμειναν οι φωτογραφίες των πανηγυρισμών της κρατώντας τη σημαία της πατρίδας της.