Στις 4 Απριλίου του 2012 μια είδηση συγκλόνισε την ελληνική επικράτεια και έκανε το γύρο του κόσμου. Ένας 77χρονος συνταξιούχος, ο Δημήτρης Χριστούλας, αυτοκτόνησε στρέφοντας την καραμπίνα επάνω του στην πλατεία Συντάγματος λίγα μέτρα μακρυά από τη Βουλή. Στην τσέπη του σακακιού του είχε αφήσει ένα σημείωμα στο οποίο εξηγούσε τους λόγους της πράξης. Ήταν ένα απονενοημένο διάβημα, μια πολιτική πράξη διαμαρτυρίας στην επιβληθείσα, μέσω του μνημονίου, λιτότητα.
«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσής μου που στηρίχτηκε σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους)πλήρωνα...» έγραφε μεταξύ πολλών άλλων.
Η κόρη του αυτόχειρα η Εμμυ Χριστούλα πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα της μιλάει στοAl Jazeera. Όπως λέει δεν ήξερε τίποτα για τα σχέδια του πατέρα της, ωστόσο σήμερα υπογραμμίζει πως επρόκειτο για μια πολιτική πράξη.
Εκείνη την ημέρα ο πατέρας της, όπως αναφέρει η ίδια, ξύπνησε το πρωί, ντύθηκε και έγραψε δύο πανομοιότυπα σημειώματα. Το ένα το πήρε μαζί του και το άλλο το άφησε στο τραπέζι της κουζίνας για να το βρει η ίδια. Πήρε το μετρό έφτασε στο Σύνταγμα και της έστειλε ένα μήνυμα με το κινητό του τηλέφωνο στο οποίο έγραφε: «Αυτό είναι το τέλος Έμμυ».
Λίγη ώρα αργότερα επικράτησε φρενίτιδα στα μέσα ενημέρωσης, κόσμος συνέρρεε και άφηνε λουλούδια, γράμματα και σημειώματα, στο δέντρο όπου άφησε την τελευταία του πνοή. Ακολούθησαν διαδηλώσεις, κάποιοι Ισπανοί έγραψαν τραγούδια για τον Χριστούλα και Ιρλανδοί ποιητές του αφιέρωσαν ποιήματα.
Έκτοτε επιβλήθηκαν και εξακολουθούν να επιβάλλονται νέα μέτρα λιτότητας και η κρίση βαθαίνει.
«Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης ...δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω τα σκουπίδια για την διατροφή μου», έγραψε σε ένα άλλο σημείο στο σημείωμα αυτοκτονίας του ο Δημήτρης Χριστούλας.
«Ο πατέρας μου μου έμαθε ότι δεν πρέπει απλά να ακολουθούμε την ιστορία, πρέπει να την γράφουμε» λέει η Έμμυ Χριστούλα, η οποία προσθέτει ότι αποδέχεται την πράξη του πατέρα της όμως εξακολουθεί να υποφέρει, να πονά από την απουσία του.
Περιγράφει τον πατέρα της ως νευρώδη και λιγνό που επί μακρόν συμμετείχε στη δημόσια ζωή. Από τις πρώτες αναμνήσεις της ήταν να κάθεται στους ώμους του πατρός της σε διαδηλώσεις υπέρ της Δημοκρατίας και κατά της χούντας τη δεκαετία του 70. Στα χρόνια που ακολούθησαν η μαχητικότητα του δεν μειώθηκε αντίθετα παρέμεινε ενεργός. Υποστήριξε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας ειδικής επιτροπής για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους, επίσης ήταν μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω».
Ο πολιτικός κόσμος, ειδικά αυτοί που ήταν υπέρ της λιτότητας, σάστισε από την αυτοκτονία του. Κάποιοι άρχιζαν να εικάζουν ότι ο Χριστούλας ίσως να είχε χάσει χρήματα στον τζόγο ή ότι είχε προβλήματα με τα παιδιά του, γράφει το Al Jazeera.
«Το πολιτικό κατεστημένο φοβήθηκε από αυτή τη δημόσια αυτοκτονία, όμως δεν συγκλονίστηκε» λέει η Έμμυ και προσθέτει πως μετά το αρχικό σοκ συνέχισαν με την προεκλογική τους καμπάνια. «Φυσικά δεν περίμενα κάτι διαφορετικό. Όπως όλες οι άλλες αυτοκτονίες ( που σημειώθηκαν την περίοδο της κρίσης) ήταν μια πολιτική δολοφονία».
«Σήμερα, κανείς δεν μιλάει για τις αυτοκτονίες που σημειώνονται. Η κυβέρνηση παριστάνει πως δεν συμβαίνουν. Όμως όταν έχεις χιλιάδες ανθρώπους που αυτοκτονούν, τότε μιλάμε για ένα κοινωνικό πρόβλημα. Δεν πρόκειται απλά για ανθρώπους με προσωπικά προβλήματα» λέει η Έμμυ και κάνει λόγο για φαντάσματα του παρελθόντος που αναβιώνουν και αναφέρεται στον φασισμό.
«Είναι λάθος της ευρωπαϊκής και της ελληνικής αριστεράς διότι δεν πρόσφεραν μια πιστευτή εναλλακτική στη λιτότητα. Εάν συνεχιστεί η εφαρμογή των ίδιων πολιτικών τότε θα υπάρξει ένα πολιτικό και κοινωνικό Απαρτχάιντ, το οποίο ήδη πολλοί άνθρωποι βιώνουν» λέει η Έμμυ Χριστούλα.
«Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και θα κρεμάσουν στην πλατεία Συντάγματος τους εθνικούς προδότες, όπως έκαναν στο Μιλάνο το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι» έγραφε ο Χριστούλας στο σημείωμα αυτοκτονίας.
«Τώρα (ο πατέρας μου) είναι μέρος της ιστορίας. Νιώθω την ανάγκη – όχι την υποχρέωση- να συνεχίσω τον αγώνα για αυτά που αγωνιζόταν» λέει η Χριστούλα και εκφράζει την ικανοποίησή της που δεν ζει ο πατέρας της για να δει τις υποσχέσεις που αθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, ή την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. «Είναι διαφορετικό να πεθαίνεις αφήνοντας μια ελπίδα πίσω σου και διαφορετικό να ζεις στην απελπισία» λέει η Έμμυ Χριστούλα, στοAl Jazeera.