H σημερινή προσπάθεια των Παλαιστινίων υπονόμευσης της Διακήρυξης Balfour, μηνύοντας την βρετανική κυβέρνηση, αποτελεί μέρος της εκστρατείας τους για την αμφισβήτηση του βασικού δικαιώματος των Εβραίων στην απόκτηση κράτους και της νομιμότητας του Κράτους του Ισραήλ. Ισοδυναμεί με την απόρριψη του διεθνούς αναγνωρισμένου δικαιώματος για την ίδρυση εβραϊκής εθνικής εστίας στη Γη του Ισραήλ.
Ο εβραϊκός λαός είναι γηγενής στη Γη του Ισραήλ και έχει συνεχή παρουσία εκεί για χιλιετίες. Οι Εβραίοι έχουν διεξαγάγει αγώνα για την επανίδρυση της εθνικής εστίας τους από την καταστροφή του Βασιλείου της Ιουδαίας το 70 π.Χ. Την εστία την οραματίστηκε ο Theodor Herzl στο βιβλίο του «Το Εβραϊκό Κράτος» το 1896 και το πολιτικό κίνημα για την επιστροφή στα πάτρια εδάφη των Εβραίων άρχισε να δημιουργεί εθνικούς θεσμούς, στο Σιωνιστικό Συνέδριο του 1897.
Η Διακήρυξη Balfour, η οποία εκδόθηκε πριν σχεδόν 100 χρόνια, στις 2 Νοεμβρίου 1917, από τον τότε Υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Λόρδο Arthur James Balfour, σηματοδότησε την πρώτη φόρα στην σύγχρονη ιστορία όπου μια σημαντική παγκόσμια δύναμη αναγνώρισε επίσημα τα δικαιώματα του εβραϊκού Λαού στην αρχαία πατρίδα του.
Η Διακήρυξη αναφέρει ότι: «Η Κυβέρνηση της Αυτού Εξοχότητάς της βλέπει θετικά την δημιουργία εθνικής εστίας για τον εβραϊκό Λαό στην Παλαιστίνη και θα χρησιμοποιήσει τα καλύτερα μέσα της για την διευκόλυνση αυτού του σκοπού, ξεκαθαρίζοντας ότι τίποτε δε θα γίνει που να θίγει τα κοινοτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη ή το πολιτικό καθεστώς των Εβραίων σε οποιαδήποτε άλλη χώρα.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος «Παλαιστίνη» εκείνη την εποχή αναφερόταν σε γεωγραφική περιοχή, όχι σε κάποια πολιτική οντότητα, καθώς δεν υπήρχε εκεί καμία τέτοια ανεξάρτητη ή κυρίαρχη οντότητα. Η Διακήρυξη Balfour ενσωματώθηκε στην Απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών (προκάτοχος του ΟΗΕ) το 1922 για την δημιουργία της Εντολής με σκοπό την ίδρυση εθνικής εστίας για τους Εβραίους στη Γη του Ισραήλ. Η απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών μετέτρεψε την Διακήρυξη Balfour από ένα έγγραφο πολιτικών θέσεων σε μία διεθνώς αναγνωρισμένη νομική δέσμευση αποδεκτή από το σύνολο της διεθνούς κοινότητας.
Η σημασία της Διακήρυξης Balfour και της απόφασης της Κοινωνίας των Εθνών έγκειται στη διεθνή αναγνώριση προηγούμενων ιστορικών και νομικών δικαιωμάτων των Εβραίων στην ιστορική πατρίδα τους, όπου υπήρχε συνεχής εβραϊκή παρουσία για εκατοντάδες χρόνια. Η Εντολή της Παλαιστίνης/Γης του Ισραήλ έκανε ρητή έκκληση για την «επανίδρυση» της εθνικής εστίας του εβραϊκού λαού, όχι στην ίδρυση κάτι καινούργιου.
Η Διακήρυξη Balfour, η απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών και το μετέπειτα Σχέδιο Διαχωρισμού του ΟΗΕ το 1947, που έκανε αναφορά στην δημιουργία εβραϊκού και αραβικού Κράτους, το ένα δίπλα στο άλλο στα εδάφη της Γης του Ισραήλ, αναγνώρισαν το δικαίωμα του εβραϊκού λαού σε ένα κυρίαρχο κράτος στην εθνική πατρίδα του.
Ακόμα και πριν την ίδρυση του Ισραήλ το 1947, η ηγεσία των Εβραίων είχε αποδεχθεί την δημιουργία παλαιστινιακού κράτους δίπλα στο εβραϊκό κράτος σύμφωνα με τον Σχέδιο Διαχωρισμού του ΟΗΕ. Αλλά ακόμα και σήμερα, οι Παλαιστίνιοι αρνούνται να αποδεχθούν τα νόμιμα δικαιώματα των Εβραίων στην πατρίδα τους.
Οι σημερινές ενέργειες των Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων και η εκστρατεία τους εναντίον της Διακήρυξης Balfour, δείχνουν ότι η ηγεσία τους διεκδικεί ακόμα το αποκλειστικό δικαίωμα σε όλα τα εδάφη, ενώ συνεχίζει να απορρίπτει την αναγνώριση των ιστορικών δικαιωμάτων των Εβραίων στην εθνική ιστορική πατρίδα τους. Αυτές οι ενέργειες είναι εχθρικές προς την βούληση του Ισραήλ, αλλά και της διεθνούς κοινότητας για την ειρήνη στην περιοχή, βάσει της λύσης δύο κρατών για δύο λαούς που θα συνυπάρχουν με ειρήνη και ασφάλεια.