Εάν σας ρώταγε κάποιος, τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο κατά την ατέρμονη περίοδο της κρίσης στην συμπεριφορά των συμπολιτών σας, τι θα απαντάγατε; Δώστε λίγο χρόνο στον εαυτό σας και σκεφτείτε το. Μήπως ο θυμός; Η αμετροπρέπεια; Μήπως η επιθετική συμπεριφορά ή ίσως η άρνηση συμμετοχής στα κοινά;
Για εμένα η απάντηση είναι αρκετά απλή.
Θεωρώ ασύμφορη με τη λογική μου, τη μιζέρια που κατατρώει τρομακτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας. Με ενοχλούν αφάνταστα οι μίζεροι άνθρωποι∙ αυτοί που ασκούν ανελέητη κριτική στους πάντες και στα πάντα χωρίς να προτείνουν αντίστοιχες λύσεις∙ οι άνθρωποι που προκαλούν δυστυχία χρησιμοποιώντας στρεβλώσεις της πραγματικότητας, έτσι ώστε οι συνομιλητές τους να τις υιοθετούν και να καταθλίβονται. Οι μίζεροι άνθρωποι συνηθίζουν να καταφεύγουν σε γενικεύσεις, υποβαθμίζοντας τη σημασία μια επιτυχίας, πολεμώντας την αριστεία, εξαπολύοντας προσωπικές επιθέσεις. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι επικίνδυνη όχι μόνο για εμάς τους ίδιους, αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας.
Εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα παρακολουθούμε μία συστηματική προσπάθεια διαπόμπευσης ενός ατόμου, που απ' ότι φαίνεται, τα μοναδικά του λάθη είναι το ότι παντρεύτηκε τον σημερινό Πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης και το ότι κατάφερε να επιτύχει ως ελεύθερη επαγγελματίας, μακριά από κρατικοδίαιτες πρακτικές και πελατειακές σχέσεις. Αναφέρομαι φυσικά στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι, σύζυγο Κυριάκου Μητσοτάκη.
Μία ωραία πρωία κυκλοφόρησε ένα κατηγορηματικό προς το πρόσωπό της και αυτό του συζύγου της δημοσίευμα, αναφορικά με τη μη δήλωση οικονομικών της στοιχείων στο δημοσιευθέν «Πόθεν Έσχες» του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Λαμπρά ημέρα για τους πολιτικούς αντιπάλους του Προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης! Στηλίτευσαν με το δέοντα και γνωστό σε όλους μας πλέον τρόπο, που αγγίζει τα όρια της ανηθικότητας, την παραφωνία αυτή στην κατά τα λοιπά άμεμπτη (!) πολιτική ζωή της χώρας μας.
Μα, θα μου πείτε, τόσος κόσμος γνωρίζει ότι η κ. Γκραμπόφκι και ο κ. Μητσοτάκης βρίσκονταν σε διάσταση επί σειρά ετών, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε ενημερώσει το ευρύ κοινό σε τηλεοπτική του συνέντευξη, κατά την προεκλογική περίοδο των εσωκομματικών εκλογών στη Νέα Δημοκρατία. Πώς είναι δυνατόν να έκαναν κοινή φορολογική δήλωση; Μα εδώ ακριβώς έγκειται το μείζον ζήτημα της ελληνικής πολιτικής αλλά και κοινωνικής μικροπρέπειας. Κάποιοι φροντίζουν να στρεβλώσουν τη νομική και φορολογική πραγματικότητα με άμεσο στόχο, τι άλλο, παρά την παραπλάνηση των πολιτών. Μέσα σε μία τεταμένη οικονομικά κατάσταση, με αμφίβολο το μέλλον της κυβέρνησης αλλά και της ίδιας της χώρας ως σύνολο, κάποιοι φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα θέμα από το πουθενά, με σκοπό να αποσπάσουν την προσοχή από τα φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας, έχοντας εξ αρχής, πλήρη επίγνωση του νομίμου των πράξεων των εμπλεκομένων και γνωρίζοντας ότι το άρθρο 2 του ν. 3213/2003 περί Πόθεν Έσχες, όπως και η φορολογική νομοθεσία ορίζουν τη διακοπή κατάθεσης κοινής φορολογικής δήλωσης σε περίπτωση διάστασης εντός γάμου. Η δυνατότητα αυτή επιβεβαιώνεται και από την ΑΥΤ.ΤΜ.ΣΤΡ000910ΕΞ 2015 (ΦΕΚ Β 2579, 30.11.2015) των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία «σε περίπτωση βεβαιωμένης διάστασης ή διαζυγίου η Δ.Π.Κ. (Πόθεν Έσχες) υποβάλλεται μόνο από τον υπόχρεο και αφορά μόνο τα δικά του περιουσιακά δικαιώματα, ο οποίος δηλώνει συγχρόνως το γεγονός της διάστασης ή του διαζυγίου».
Και κάπου εδώ, κάποιος από τους αναγνώστες του παρόντος μπορεί να σκεφτεί ότι πολύ σημασία δώσαμε στο «Πόθεν Έσχες» της κ. Γκραμπόφσκι. Δεν θα διαφωνήσω σε αυτό, το αντίθετο, θεωρώ ότι δίνουμε μεγάλη σημασία στο δέντρο, χάνοντας από τη σκέψη μας το δάσος, καθώς άλλα είναι κατά την άποψή μου τα σοβαρότερα θέματα που προκύπτουν από το ανωτέρω εξόφθαλμα παραπλανητικό θέμα. Το πρώτο έγκειται στην ανηθικότητα ορισμένων ατόμων, οι οποίοι χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στο θεσμό της οικογένειας, αλλά ούτε και στους κανόνες του ευ αγωνίζεσθαι στον τομέα του πολιτικού στίβου, διασύρουν μία ολόκληρη πολυμελή οικογένεια με παιδιά, εν γνώσει της αναστάτωσης που θα προκαλέσει η στρεβλή πραγματικότητα που οι ίδιοι δημιούργησαν.
Το δεύτερο αφορά τη ρετσινιά της αριστείας. Οι μέτριοι, κατά κανόνα, απεχθάνονται οποιαδήποτε πρωτοβουλία ανεβάζει τον πήχη, φοβούμενοι την ένδεια με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι εάν εν τέλει συγκριθούν με τους άριστους, με αποτέλεσμα να προσπαθούν να επιβάλουν τα δικά τους κακέκτυπα ως πρότυπα μιας δημοκρατικής και αξιοκρατικής κοινωνίας. Εν προκειμένω, η κ. Γκραμπόφσκι έχει ένα εντυπωσιακό βιογραφικό με πολλά έτη εργασίας και αξιοθαύμαστη εμπειρία να την ακολουθούν. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να πρέπει να απολογηθεί για τις οικονομικές της απολαβές, για τις οποίες εργάστηκε ανελλιπώς επί σειρά ετών. Είναι επίσης αδιανόητο για τον κάθε εχέφρονα άνθρωπο να αποδέχεται την στηλίτευση της οικονομικής ευημερίας συμπολιτών του, απλά και μόνο επειδή έχουν αποκτήματα που κάποιοι φθονούν. Είναι παρανοϊκό να επιβραβεύεται η ανικανότητα της κομματοκρατίας και όχι το «αιέν αριστεύειν».
Διαπιστώνω μετά λύπης μου, την ενθρόνιση της μιζέριας και της απαξίωσης αντί της αξιοκρατίας και της επιβράβευσης σε όλους τους τομείς του κοινωνικού μας βίου, ιδίως όπου υπάρχουν προσωπικότητες με ιδέες και ικανότητες προβολής τους. Η πολιτική ιδιοτέλεια και οι πολιτικές σκοπιμότητες φαίνεται να θριαμβεύουν της ανιδιοτέλειας και του κοινού καλού. Οι παραπάνω συμπεριφορές αποδεικνύουν, κατά την άποψή μου, την κατάρρευση του συστήματος αξιών της χώρας μας, με ιδιαίτερα επίφοβα για το μέλλον μας αποτελέσματα.
Και τώρα τι κάνουμε;
Η μόνη λύση είναι η αντίσταση στη μιζέρια, τη μετριοπάθεια, την απαισιοδοξία και το φόβο. Με ατομική και συλλογική δουλειά, προτάσεις και υλοποίηση αυτών, προχωράμε μπροστά, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία. Για εμάς και τις γενιές που ακολουθούν.