Η αλληλεγγύη δε γνωρίζει κοινωνικούς ρόλους. Τα βάσανα δεν έχουν χρώμα. Αυτές οι προτάσεις δεν είναι κλισέ, αλλά πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από ένα γεγονός για το οποίο κάθε Ιταλός θα πρέπει να είναι περήφανος: χιλιάδες εθελοντές, συμπεριλαμβανομέων των προσφύγων, συγκεντρώθηκαν στα σημεία που καταστράφηκαν από το σεισμό για να δώσουν ένα χέρι βοηθείας.
Οι πρόσφυγες που έσπευσαν να βοηθήσουν έδειξαν τι σημαίνει να συνδυάζεις τον ιδεαλισμό με τον πραγματισμό σε τραγικές στιγμές σαν κι αυτές.
Οι πρόσφυγες αυτοί ήρθαν να διασώσουν, να βοηθήσουν και να σώσουν ανθρώπινες ζωές, ανεξάρτητα από την εθνικότητα των θυμάτων που βρίσκονταν θαμμένα στα ερείπια: λευκοί, μαύροι, Χριστιανοί ή οτιδήποτε άλλο. Ήταν οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν. Μαζί με τους άνδρες και τις γυναίκες από τους κυβερνητικούς οργανισμούς, έστησαν σκηνές για να στεγάσουν τους ανθρώπους που είχαν χάσει τα σπίτια τους. Αυτοί οι εθελοντές δίνουν νόημα στη φράση "belpaese" ή «όμορφη χώρα».
Εν τω μεταξύ, δηλώσεις προερχόμενες από ανθρώπους που δεν έχουν καμιά σχέση με αλληλεγγύη, απομακρύνονται εντελώς από την έννοια της «όμορφης χώρας». Δηλώσεις από ανθρώπους που προτείνουν να στεγαστούν τα θύματα του σεισμού σε πεντάστερα ξενοδοχεία (!) στα οποία αυτή τη στιγμή στεγάζονται οι πρόσφυγες.
Οι πρόσφυγες θα πρέπει να πάνε στις σκηνές, λένε. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα δωμάτια που τους έχει παραχωρήσει η πολιτεία, λένε αναίσθητα.
Είναι άγγελοι, όχι αρπακτικά. Βοήθησαν επειδή ξέρουν τι σημαίνει να υποφέρεις, να χάνεις τα πάντα.
Δε σέβονται καθόλου τα θύματα του σεισμού. Η χυδαία διαμαρτυρία τους δείχνει επίσης ότι δε δείχνουν κανένα έλεος για τις χιλιάδες ανθρώπων που έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να ξεφύγουν από την κόλαση του πολέμου, την εκμετάλλευση και τη φυσική καταστροφή. Τα ιδανικά της «όμορφης χώρας» δεν έχουν σχέση με αυτά τα ξεσπάσματα.
Οι εθελοντές έδειξαν ξεκάθαρα ότι πέφτοντας με τα μούτρα να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν, φέρνουν πιο κοντά τους ανθρώπους. Δεκάδες πρόσφυγες ήρθαν από όλα τα μέρη της Ιταλίας για να βοηθήσουν τα θύματα του σεισμού: μια όμορφη αλήθεια που μας κάνει να ξεχνάμε τη φασαρία και τη διαμάχη που αφορά τους μετανάστες.
Εθελοντές από διάφορους οργανισμούς από όλη τη χώρα ήρθαν κατά δεκάδες για να προσφέρουν βοήθεια και αρωγή στις τοπικές αρχές της Amandola, μια από τις περιοχές που χτυπήθηκε πιο σκληρά από άλλες από το σεισμό.
Οι πράξεις αυτών των εθελοντών είναι η καλύτερη απάντηση στις δηλώσεις του Πατέρα Cesare Donati, ενός ιερέα που υπηρετεί στο Boissano. Πόσταρε το εξής στο Facebook: «Δεδομένης της τραγωδίας του σεισμού, είναι ώρα πια να βάλουμε τα θύματα σε σπίτια και να στείλουμε τους μετανάστες στις σκηνές... θα δούμε».
Αυτές είναι σκληρές, απερίσκεπτες προτάσεις, κυρίως από έναν άνθρωπο της εκκλησίας. Οι δηλώσεις του μπορεί να θρέψουν την κακία, το διχασμό και τη δυσπιστία και είναι πιθανό να εγκαθιδρύσουν μια ιεραρχία θυματοποίησης που δεν πρέπει να γίνει δεκτή.
Οι πρόσφυγες που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ιταλίας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα θύματα του σεισμού, είχαν περάσει τραγωδίες στο παρελθόν τους, και σίγουρα δεν έχουν «πεντάστερο» μέλλον.
Ο Enrico Mentana είχε δυστυχώς δίκιο όταν δήλωνε πως «πριν περάσει καν μια ολόκληρη μέρα από το σεισμό, μια "πανούκλα" άρχισε να εξαπλώνεται στο διαδίκτυο: "στείλτε τους μετανάστες στους καταυλισμούς για να αδειάσουν δωμάτια στα πεντάστερα ξενοδοχεία για τα θύματα του σεισμού". Είναι προφανές πως οι συγγραφείς των δηλώσεων δε νοιάζονται ούτε για τους πρόσφυγες ούτε για τα θύματα: θέλουν μόνο να διαδώσουν το μίσος τους».
Δυστυχώς, αυτό ακριβώς συνέβη. Αλλά δεν πρέπει να υποχωρήσουμε μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ηθικό και ανθρωπιστικό μας καθήκον να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες. Πολύ συχνά, είναι οι διαμάχες αυτές που τραβούν την προσοχή μας - αυτός που κάνει το μεγαλύτερο σάλο κερδίζει.
Οι πρόσφυγες που ήρθαν από όλα τα μέρη της Ιταλίας για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα θύματα του σεισμού, είχαν περάσει τραγωδίες στο παρελθόν τους, και σίγουρα δεν έχουν «πεντάστερο» μέλλον. Ήρθαν να σκάψουν στα ερείπια και να βοηθήσουν αυτούς που έχασαν τα πάντα, χωρίς να κυνηγούν προσωπικό ή πολιτικό όφελος. Είναι άγγελοι, όχι αρπακτικά. Βοήθησαν επειδή ξέρουν τι σημαίνει να υποφέρεις, να χάνεις τα πάντα, να αφήνεις πίσω σπίτια κατεστραμμένα από τον πόλεμο ή τις φυσικές καταστροφές. Και σίγουρα το ξέρουν καλύτερα από αυτούς που αρθρώνουν την οργή τους. Η συμπόνοια ήταν αυτή που τους οδήγησε στην Amandola και στην Amatrice. Έδωσαν νέο νόημα στη φράση «όμορφη χώρα» και επέδειξαν με πολύ όμορφο τρόπο την αλληλεγγύη τους.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στη HuffPost Italy και μεταφράστηκε στα ελληνικά.