Εδώ και τρία χρόνια και ιδιαίτερα από τον Σεπτέμβριο του 2014, στη συνοριακή γραμμή Ελλάδας-ΠΓΔΜ, στην Ειδομένη, εκτυλίσσεται μια άλλη παράπλευρη σκηνή αυτού του παγκόσμιου δράματος που καλείται Μετανάστευση. Η Ειδομένη είναι το τελευταίο χωριό στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, 75 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.
Τα παιδιά θύματα, τα παιδιά του Ιράν, του Μαρόκου, της Σομαλίας, «τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» σφαγιάζονται για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά μπροστά στα μάτια μας, στην καρδιά της Ευρώπης. Ένα ποτάμι εξαθλιωμένων ψυχών, η οδύσσεια των προσφύγων και των μεταναστών. Η μεγάλη φυγή προς την Ευρώπη, που η αδράνειά της οδηγεί στον εξευτελισμό, στην ωμή βία, στη ληστεία, στην ομηρία απροστάτευτων ψυχών δίχως έλεος, στα νύχια της μαφίας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, πριν από 25 ημέρες και δίχως καμία προειδοποίηση, απαγορεύτηκε η πρόσβαση στις Βαλκανικές χώρες, σε μετανάστες όλων των εθνικοτήτων πλην Σύριων, Αφγανών, Ιρακινών. Εδώ και τέσσερις μήνες η μετάβασή τους από τα Βαλκάνια προς την Ευρώπη συνεχιζόταν δίχως περιορισμούς. Η κεντρική ιδέα πίσω από την απόφαση συνίστατο στο ότι δικαιούνται άσυλο μόνον θύματα πολέμου. Τι γίνεται όμως με τους Σομαλούς και τους Παλαιστίνιους; Εκεί δεν υπάρχουν σφαγές και πόλεμοι; Για ακόμα μια φορά η Ευρώπη πράττει συνεχόμενα λάθη και καθοδηγεί η ίδια πλέον την αναγέννηση της μαφίας και των διακινητών.
Από το φθινόπωρο του 2014 είχαμε προειδοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η διακίνηση και η εγκληματικότητα, με θύματα απροστάτευτους Σύριους και Αφγανούς πρόσφυγες είχαν φτάσει στο ζενίθ. Εκείνη τη περίοδο, στο έδαφος της Π.Γ.Δ.Μ., είχαν συγκεντρωθεί μαφιόζικες συμμορίες, που απολάμβαναν ιδιαίτερης μεταχείρισης, ενός τύπου «ασυλία», λόγω της αδράνειας της Ευρώπης και των αρχών της γείτονος χώρας. Στα 300 μέτρα από τα σύνορα στο έδαφος της Π.Γ.Δ.Μ. θα βρει κανείς πέντε μικρά αγροτόσπιτα, στα οποία γεννήθηκε και εξελίχθηκε ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα του σύγχρονου δουλεμπορίου. Κάθε απαγόρευση των αρχών στέλνει τους πρόσφυγες όλο και πιο κοντά στην αγκαλιά των δουλεμπόρων. Αν οι Σύριοι δεν πλήρωναν χρήματα στους διακινητές, τότε τον λόγο είχαν οι εγκληματικές συμμορίες, που φρόντιζαν να πάρουν τα χρήματα με κάθε ειδεχθή τρόπο, ακόμα και με χρήση ωμής βίας, που παρά πολλές φορές οδήγησε ακόμη και σε μαζικές ομηρίες προσφύγων. Το μικρό κέντρο υγείας του Πολυκάστρου, πολύ συχνά έκανε εκκλήσεις για γάζες και ράμματα, αφού ο αριθμός των θυμάτων που φέρναμε σχεδόν καθημερινά από τα σύνορα με την ΠΓΔΜ ήταν υψηλός.
Οι πρόσφυγες που περνούσαν καθημερινά από την Ειδομένη στην γειτονική μας χώρα βρίσκονταν σε άμεσο κίνδυνο, ενώ τα καθημερινά περιστατικά βίας που εκτυλίσσονταν στη μεθοριακή γραμμή είχαν οδηγήσει τους Σύριους σε αυτοάμυνα. Τα γκρουπ των μεταναστών γίνονταν μικροί στρατοί, που έφταναν πολλές φορές και τα 300 άτομα, ώστε να προστατεύσουν τις οικογένειές τους και τους εαυτούς τους από τις συμμορίες που δρούσαν στο έδαφος της ΠΓΔΜ. Μάζευαν ραβδιά και πέτρες, οπλίζονταν με θάρρος. Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα οι πρόσφυγες αφηγούνταν καθημερινά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα περιστατικά βίας που υφίσταντο.
Ευρώπη-Φρούριο
Τον τελευταίο μήνα και συγκεκριμένα τις 23 τελευταίες ημέρες, περισσότεροι από 3000 μετανάστες και πρόσφυγες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη συνοριακή γραμμή. Οι διακινητές δεν άργησαν ούτε 5 μέρες να εμφανιστούν. Πουλώντας αδρά την ελπίδα εκμεταλλεύονται τους μετανάστες, αφού εισπράττουν 1000 ευρώ για ένα απλό πλαστό χαρτί, που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Ευρώπη. Ενώ, για όσους δεν διαθέτουν αυτό το ποσό, υπάρχει η εναλλακτική της διέλευσης από τα βουνά μέχρι τη Σερβία, με αντίτιμο από 100 έως 400 ευρώ.
Τις 23 τελευταίες ημέρες λοιπόν στην Ειδομένη, η απάνθρωπη στάση της Ευρώπης έχει οδηγήσει σε μια άνιση μεταχείριση των εξαθλιωμένων αυτών ψυχών. Οι Μαροκινοί, οι Ιρανοί ή όσοι κατάγονται από χώρες της Ασίας, πρέπει να περιμένουν μέσα στο κρύο κοιτώντας όλους τους άλλους να περνούν, δίχως καμία πληροφόρηση για τα δικαιώματα ή το μέλλον τους. Ιρανοί και Μαροκινοί ξεκίνησαν απεργίες πείνας και διαμαρτυρίες στα σύνορα˙ τις περισσότερες φορές ειρηνικές αλλά πολύ σκληρές για τους ίδιους. Έραβαν τα στόματά τους και έγραφαν μηνύματα σε πλαστικά χαρτόνια, παρακαλώντας τους Ευρωπαίους να τους επιτρέψουν την είσοδο.
Σκέφτομαι ποια θα ήταν τα συναισθήματά μου αν ήμουν με την οικογένειά μου κυνηγημένος στο δάσος της Ειδομένης, έρμαιο των καιρικών συνθηκών, μα και του κάθε επιτήδειου να ορίζει τη ζωή μου. Σε τι σημεία θα έφτανε ο θυμός μου, πόσα αποθέματα αξιοπρέπειας θα μου έμεναν και πόσους κινδύνους θα μπορούσα να αντικρίσω με τις συμμορίες που αναπτύσσονται αυτές τις μέρες στη συνοριογραμμή.
Ποιο είναι αυτό το δικαίωμα που φράζει την είσοδο σε ανθρώπους; Ποιο δίκαιο υπερισχύει πάνω στην ανθρώπινη ζωή;
Η Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, άργησε 3 χρόνια να εμφανιστεί στην Ειδομένη για να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο χερσαίο πέρασμα μεταναστών προς τα εδάφη της, και συνάμα το πιο εγκληματικό. Η αδυναμία της να ελέγξει το Μεταναστευτικό ζήτημα, την οδήγησε σε μια επικίνδυνη επιλογή νομιμοποίησης του παράνομου δρόμου των δουλεμπόρων.
Η κομισιόν δεν έχει καμία επαφή με το Μεταναστευτικό ζήτημα, παρά μόνο μέσω αναφορών από ΜΚΟ και Διεθνείς Οργανισμούς. Το ευρωκοινοβούλιο λειτουργεί ακόμα ως ακαδημαϊκή αίθουσα. Καμία ουσιαστική λύση δεν έχει προταθεί, από τους ευθυνόφοβους υπαλλήλους, που απλά εκτελούν αποφάσεις άλλων. Η Ευρώπη, λόγω των λανθασμένων αποφάσεών της θα δεχτεί ξανά δεκάδες εκατοντάδες πρόσφυγες στο έδαφός της, χωρίς να γνωρίζει από πού ήρθαν και ποιοι είναι. Το φρούριο δεν θα αντέξει για πολύ. Ποια είναι άραγε η επόμενη τρύπα-πέρασμα; Η Αλβανία; Το Κόσσοβο; Η Π.Γ.Δ.Μ.; Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη;
Καλώς ήρθες ξανά διακίνηση και μαφία στην Ευρώπη!
Καλώς ήρθαν τα hotspot- hostel της μαφίας!
