Δεκατέσσερις πρόσφυγες, 7 γυναίκες και 7 άνδρες, από τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν πραγματοποιούν από χθες, 1η Νοέμβρη, απεργία πείνας στην πλατεία Συντάγματος. Οι πρόσφυγες διαμαρτύρονται με αυτόν τον τρόπο για την συνεχιζόμενη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση της επανένωσης με τις οικογένειες τους που βρίσκονται ήδη στην Γερμανία, παρότι, όπως λένε, οι αιτήσεις τους έχουν λάβει την επίσημη έγκριση εδώ και αρκετούς μήνες.
Στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν σήμερα το πρωί στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από τις σκηνές τους, πρώτος πήρε τον λόγο ο Φαουάζ, που βρίσκεται εδώ και ένα χρόνο στην Ελλάδα, περιμένοντας, εις μάτην ακόμα, να συναντήσει την οικογένεια του στη Γερμανία. Σύμφωνα με τον ίδιο η αίτηση οικογενειακής επανένωσής τους έχει εγκριθεί από την γερμανική κυβέρνηση εδώ και έξι μήνες αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν ολοκληρώνει την διαδικασία. «Μας λένε να περιμένουμε. Έτσι, όμως, δεν ενώνονται αλλά χωρίζονται οι οικογένειες». «Μας κρατάνε σε ένα camp, σε άσχημες συνθήκες και νομίζουν ότι μας έχουν στον παράδεισο. Αλλά ακόμη και παράδεισος να ήταν, εμείς θέλουμε να φύγουμε για να ενωθούμε με τις οικογένειές μας», λέει ο Φαουάζ.
«Θέλουμε να ξέρουμε τον λόγο που μας κρατάνε εδώ. Οι Γερμανοί ρωτάνε τα παιδιά μας γιατί καθυστερούμε και τους διαβεβαιώνουν ότι είναι όλα εντάξει από την δική τους πλευρά. Μιλάω για λογαριασμό 4.500 προσφύγων των οποίων η αίτηση οικογενειακής επανένωσης και η μετακίνησή τους έχει εγκριθεί- και αναρωτιέμαι γιατί η Κατεχάκη (Υπηρεσία Ασύλου) δεν μας επιτρέπει να φύγουμε. Το παιδί μου δεν έχει πάει ακόμη σχολείο, είναι σχεδόν 10 ετών και ουσιαστικά αναλφάβητο, δεν ξέρει να γράφει το όνομά του. Στην Κατεχάκη πάμε σαν ζητιάνοι, μας κοιτάνε σαν σκλάβους και μας διώχνουν σαν τα σκυλιά πολλές φορές. Που είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πολλοί πρόσφυγες όταν φεύγουν από την Κατεχάκη, κλαίνε, εξαιτίας του τρόπου που τους φέρονται. Ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής είπε χτες ότι προσφέρουν τα πάντα στους πρόσφυγες- στην πραγματικότητα ζούμε με 90 ευρώ/μήνα (επίδομα) που δεν φτάνουν για τίποτα, ενώ μόνο τα εισιτήρια για τη Γερμανία κοστίζουν πάνω από 300 ευρώ. Οι αρχές λένε ότι, πλέον, συνεχίζουμε τη ζωή μας σε έναν παράδεισο, αλλά οι αρμόδιοι δεν μπορούν να το κρίνουν αυτό από τα γραφεία τους, πρέπει να έρθουν και να δούνε από κοντά τις συνθήκες ζωής μας».
«Δεν θέλουμε να μείνουμε στην Ελλάδα, προσπαθούμε να φύγουμε. Και θα επιμείνουμε σε αυτή την απεργία πείνας, θα μείνουμε εδώ με τα παιδιά μας και ότι συμβεί είναι ευθύνη της κυβέρνησης. Ζητάμε μόνο να εφαρμόσει η κυβέρνηση τις αποφάσεις. Γιατί με αυτό που κάνει μέχρι τώρα, ανοίγει το δρόμο στους διακινητές. Οι πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα δεν έχουν χρήματα, πουλάνε τα πάντα για να βρουν έναν τρόπο να φύγουν». Ο Φαουάζ λέει πως υπάρχουν περιπτώσεις προσφύγων που πουλάνε το νεφρό τους, ενώ αναφέρεται και σε αρκετές περιπτώσεις παιδιών που έχουν εξαφανιστεί και οι γονείς τους τα αναζητούν. «Συχνά οι διακινητές κρατούν τα παιδιά σε ένα είδος ομηρείας, ώστε να είναι σίγουροι ότι οι γονείς τους θα πληρώσουν το αντίτιμο του ταξιδιού».
Μίλησαν και άλλοι πρόσφυγες- απεργοί πείνας. «Ο γιος μου βρίσκεται στη Γερμανία, έχω 4 χρόνια να τον δω. Η επανένωση της οικογένειας μας έχει εγκριθεί, αλλά...». Η γυναίκα δεν μπορεί να ολοκληρώσει την πρότασή της- σκεπάζει το πρόσωπό της με την μαντίλα και φεύγει κλαίγοντας. Ο Ντόμο Χαζί είναι Γιεζίντι, από το Ιράκ. «Μας σκότωσαν, μας εκτέλεσαν, μας έδιωξαν. Η γυναίκα μου έφτασε στη Γερμανία και πέθανε εκεί πριν ενάμιση χρόνο. Τα παιδιά μου είναι μόνα τους εκεί- κι εγώ παραμένω εδώ, κολλημένος. Δεν ήρθαμε στην Ελλάδα γιατί πεινούσαμε, δεν ήρθαμε για να μας δίνουν ένα πιάτο φαί, ήρθαμε στην χώρα της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσπαθώντας να βρούμε ξανά τις οικογένειές μας».
Η Σιντέλ Μπιλάλ είναι από τη Συρία, Κούρδισσα.
«Είμαι στην Ελλάδα ένα χρόνο και εννιά μήνες πλέον, με τα 3 ανήλικα παιδιά μου, ενώ ο άντρας μου είναι στην Γερμανία. Η αίτησή μας έχει έγκριθεί από την 01/03/2017, δεν ξέρω γιατί μας κρατάνε... Κάθε φορά που πάω Κατεχάκη με στέλνουν στον Άλιμο και από εκεί ξανά στην Κατεχάκη, τρέχω με 3 παιδιά. Ζούμε τόσους μήνες στο camp, δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να ζήσει τόσο καιρό σε καταυλισμό. Εύχομαι να είχαμε μείνει στη Συρία, θα είχαμε πεθάνει, με αξιοπρέπεια όμως. Εδώ είμαστε εγκαταλελειμμένοι από όλους».
Τελευταίος πήρε τον λόγο ο Γιώργος Μανιάτης, από την Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στην απεργία πείνας των προσφύγων. «Προηγήθηκαν της απεργίας πείνας πολλοί αγώνες από τις οικογένειες, έχουν κάνει ότι μπορούσαν και εδώ και στη Γερμανία. Οι πρόσφυγες έχουν αυτοοργανωθεί πολύ καλά στους καταυλισμούς, είναι δικός τους αυτός ο αγώνας. Στη Γερμανία έχουν επίσης κινητοποιηθεί οι οικογένειες των προσφύγων και σε μια βδομάδα θα γίνει κοινή διαδήλωση (σε Ελλάδα και Γερμανία)».
«Σε κάθε προσέγγισή τους με τις ελληνικές και γερμανικές αρχές, Έλληνες και Γερμανοί έριχναν τις ευθύνες οι μεν στους δε», λέει ο Μανιάτης. «Αυτή ήταν μόνο μια επικοινωνιακή κάλυψη της συμφωνίας που έγινε κάτω από το τραπέζι για να περιοριστούν οι οικογενειακές επανενώσεις στη Γερμανία. Μεταμφιέζουνε πολιτικές αποφάσεις σε τεχνικές δυσκολίες- η αλήθεια είναι ότι μπορούν να τους μετακινήσουν πολύ εύκολα. Η ελληνική κυβέρνηση, αποδεχόμενη την συμφωνία Ε.Ε.- Τουρκίας, μετέτρεψε την Ελλάδα σε χώρο συγκράτησης και αποτροπής της μετανάστευσης. Τα hot spots στα ελληνικά νησιά είναι κολαστήρια, ενώ η κυβέρνηση Μέρκελ ουσιαστικά επέβαλε πλαφόν στις μετακινήσεις των προσφύγων και επεδίωξε την παγίδευσή τους στην Ελλάδα, μεταχειριζόμενη ακροδεξιά επιχειρήματα».
«Το Σάββατο θα πραγματοποιηθεί στο Σύνταγμα εκδήλωση για τα παιδιά των προσφύγων. Ας φέρουμε όλοι τα παιδιά μας, ας σταθούμε στο πλευρό τους σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα τους».