Πώς η κλιματική κρίση επιμηκύνει τη διάρκεια της ημέρας - Ποιες οι πρακτικές επιπτώσεις

Ανθρώπινη δραστηριότητα Vs φυσικών διαδικασιών δισεκατομμυρίων ετών. Οι σεληνιακές παλίρροιες μπορεί σύντομα να μην είναι ο βασικός παράγοντας διακύμανσης της διάρκειας της ημέρας.
Open Image Modal
Judy Unger via Getty Images

Η κλιματική κρίση κάνει τη διάρκεια της κάθε ημέρας...μεγαλύτερη καθώς η μαζική τήξη των πολικών πάγων αναδιαμορφώνει τον πλανήτη.

Το φαινόμενο είναι μια εντυπωσιακή απόδειξη του πώς οι δραστηριότητες των ανθρώπων μεταμορφώνουν τη Γη, όπως λένε οι επιστήμονες, που μοιάζουν να συναγωνίζονται φυσικές διαδικασίες που υπάρχουν εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια.

Η αλλαγή στη διάρκεια της ημέρας είναι στην κλίμακα των χιλιοστών του δευτερολέπτου, όπως επισημαίνεται στην έρευνα που δημοσιεύτηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. (PNAS). Αλλά, αυτό είναι αρκετό για να προκύπτουν πιθανά προβλήματα στο διαδίκτυο, στην πλοήγηση με την βοήθεια GPS, σε ηλεκτρονικές οικονομικές συναλλαγές. Διαδικασίες δηλαδή που βασίζονται στην ακριβή χρονομέτρηση.

 

Η διάρκεια της ημέρας στην Γη, αυξάνεται σταθερά με την πάροδο του γεωλογικού χρόνου λόγω της βαρυτικής έλξης της Σελήνης στους ωκεανούς και στο έδαφος του πλανήτη μας.

Ωστόσο, το λιώσιμο στρωμάτων πάγου της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής, λόγω της παγκόσμιας υπερθέρμανσης που προκαλείται από τον άνθρωπο, έχει αναδιανείμει το νερό που είναι αποθηκευμένο σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη στους ωκεανούς του κόσμου. Πρακτικά η ποσότητα νερού στις θάλασσες είναι μεγαλύτερη πιο κοντά στον ισημερινό. Αυτό κάνει τη Γη πιο ”πλάγια” - σε επίπεδο μοιρών- επιβραδύνοντας την περιστροφή του πλανήτη και επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την διάρκεια της ημέρας. 

Ο αντίκτυπος που έχει στον πλανήτη η ανθρώπινη δραστηριότητα αποδείχθηκε επίσης πρόσφατα από έρευνα που έδειξε ότι η ανακατανομή του νερού προκάλεσε την μετατόπιση του άξονα περιστροφής της Γης - του βόρειου και του νότιου πόλου.

 

Άλλες μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι οι εκπομπές άνθρακα από ανθρώπινες δραστηριότητες συρρικνώνουν τη στρατόσφαιρα.

«Μπορούμε να δούμε τον αντίκτυπό μας ως άνθρωποι σε ολόκληρο το γήινο σύστημα, όχι μόνο τοπικά, όπως η άνοδος της θερμοκρασίας, αλλά πραγματικά θεμελιωδώς, αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο κινείται στο διάστημα και περιστρέφεται», σχολίασε σύμφωνα με τον Guardian, o καθηγητής Benedikt Soja του ETH Zurich στην Ελβετία.

«Λόγω των εκπομπών άνθρακα, το κάναμε αυτό σε μόλις 100 ή 200 χρόνια. Ενώ οι ανάλογες αλλαγές προηγουμένως απαιτούσαν δισεκατομμύρια χρόνια, και αυτό είναι εντυπωσιακό».

Η ανθρώπινη χρονομέτρηση βασίζεται σε ατομικά ρολόγια, τα οποία είναι εξαιρετικά ακριβή. Ωστόσο, η ακριβής ώρα της ημέρας - μια περιστροφή της Γης - ποικίλλει λόγω της σεληνιακής παλίρροιας, των κλιματικών επιπτώσεων και ορισμένων άλλων παραγόντων, όπως η αργή ανάκαμψη του φλοιού της Γης μετά την υποχώρηση των φύλλων πάγου που σχηματίστηκαν στην τελευταία εποχή των παγετώνων.

 

Αυτές οι διαφορές πρέπει να ληφθούν υπόψη, είπε ο Soja: «Όλα τα κέντρα δεδομένων που τρέχουν το Διαδίκτυο, τις επικοινωνίες και τις συναλλαγές, βασίζονται σε ακριβή χρηματοοικονομικό χρονισμό. Χρειαζόμαστε επίσης ακριβή γνώση του χρόνου για την πλοήγηση, και ιδιαίτερα για δορυφόρους και διαστημόπλοια».

Οι επιστήμονες που μετείχαν στην έρευνα που δημοσιεύτηκε στα PNAS, αξιολόγησαν την επίδραση της τήξης πάγου κατά την διάρκεια της ημέρας. Ο ρυθμός επιβράδυνσης κυμαινόταν μεταξύ 0,3 και 1,0 χιλιοστά του δευτερολέπτου ανά αιώνα (ms/cy) μεταξύ 1900 και 2000. Αλλά από το 2000, καθώς η τήξη επιταχύνθηκε, ο ρυθμός αλλαγής επιταχύνθηκε επίσης στα 1,3 ms/cy.

«Αυτό το σημερινό ποσοστό είναι πιθανότατα υψηλότερο από ότι οποιαδήποτε άλλη στιγμή εδώ και χιλιάδες χρόνια», είπαν οι ερευνητές. 

 

 

Προβλέπεται να παραμείνει περίπου στο επίπεδο του 1,0 ms/cy για τις επόμενες δεκαετίες, ακόμη και αν περιοριστούν σοβαρά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου».

Αν δεν μειωθούν οι εκπομπές, ο ρυθμός επιβράδυνσης θα αυξηθεί στα 2,6 ms/cy μέχρι το 2100, ξεπερνώντας τις σεληνιακές παλίρροιες ως τον μοναδικό μεγαλύτερο παράγοντα που συμβάλλει στις μακροπρόθεσμες διακυμάνσεις στη διάρκεια των ημερών.

Ο Δρ Santiago Belda του Πανεπιστημίου του Αλικάντε στην Ισπανία, ο οποίος δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας, δήλωσε: «Αυτή η μελέτη συνιστά μεγάλη πρόοδο, διότι επιβεβαιώνει ότι η ανησυχητική απώλεια πάγου που υφίστανται η Γροιλανδία και η Ανταρκτική έχει άμεσο αντίκτυπο στην διάρκεια της ημέρας, με αποτέλεσμα οι μέρες μας να επιμηκύνονται  χρονικά. Αυτή η διακύμανση στη διάρκεια της ημέρας έχει κρίσιμες επιπτώσεις όχι μόνο για τον τρόπο μέτρησης του χρόνου, αλλά και για το GPS και άλλες τεχνολογίες που διέπουν τη σύγχρονη ζωή μας».