Η πολιτική δεν είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των κομμάτων. Κύριος κάτοχος της πολιτικής πρωτοβουλίας είναι στη δημοκρατία ο πολίτης. Αυτός αποφασίζει για όλα και εκχωρεί στους βουλευτές την αντιπροσώπευσή του, αλλά δεν χάνει ποτέ το δικαίωμα της απόφασης και της πρωτοβουλίας. Οι σύγχρονες κοινωνίες αποτελούνται από πολίτες, άτομα-κύτταρα της δημοκρατίας.
Η πολιτική και η δημοκρατία βέβαια δεν εκχωρούνται, αποτελούν δημόσιο αγαθό. Και επειδή η πολιτική από τη φύση της απεχθάνεται το κενό, οι πολίτες καλούνται να αναλάβουν δράση.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της αναθεώρησηης του Συντάγματος. Πολλές προθεσμίες, υποσχέσεις, ανακοινώσεις, προτάσεις, άρθρα και στο τέλος ένα τίποτε. Η αναθεώρηση δεν θα γίνει επειδή ο μηχανισμός που προβλέπεται στο ίδιο το Σύνταγμα είναι φτιαγμένος ουσιαστικά για να εμποδίζει τις αλλαγές. Φαίνεται υπερβολικό, αλλά έτσι είναι.
Τα διδάγματα από την πρόσφατη εμπειρία στη Βουλή των Ελλήνων είναι σημαντικά. Μια πρωτοβουλία πολιτών είχε ωστόσο έγκαιρα προειδοποιήσει τα κόμματα και τη Βουλή και είχε προτείνει εναλλακτικούς τρόπους συνταγματικών αλλαγών με τη συμμετοχή των πολιτών. Η «Πρωτοβουλία για ριζική συνταγματική αλλαγή» (http://www.neosyntagma.net/) δραστηριοποιείται από το 2012 και έχει στο ενεργητικό της πολλές εκδηλώσεις. Η πλέον πρόσφατη ανακοίνωση που παραθέτουμε στη συνέχεια, είναι ενδεικτική των θέσεών της πάνω στο σημαντικό αυτό θέμα:
«Η αναθεώρηση του Συντάγματος πέθανε-Εμπρός για ένα νέο Σύνταγμα.
Η οριστική αποτυχία να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η διάλυση της παρούσας βουλής προς διενέργεια εκλογών, ενταφίασε οριστικά και την πρόταση συνταγματικής αναθεώρησης που προσχηματικά κατέθεσε την τελευταία στιγμή η κυβέρνηση.
Το ισχύον Σύνταγμα είναι η βάση της κομματικής αυθαιρεσίας και αφήνει τους πολίτες στο περιθώριο και τους πολιτικούς στο απυρόβλητο. Στο άρθρο 110 επιφυλάσσει το δικαίωμα της συνταγματικής αναθεώρησης, αποκλειστικά στα κόμματα της βουλής. Tα συγκυβερνώντα κυρίως κόμματα πολιτεύτηκαν με τρόπο τυχοδιωκτικό, οδηγώντας την όποια συνταγματική αλλαγή στις καλένδες, αφού πλέον δεν μπορεί να ολοκληρωθεί αναθεώρηση του Συντάγματος εάν δεν επικυρωθεί από δύο βουλές, ήτοι πριν από το 2021. Αυτό οδηγεί τη χώρα να γιορτάσει τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821, με αυτό το άθλιο πολιτικό σύστημα των προνομίων, της ασυλίας, της ανισότητας και της διαφθοράς και με το Σύνταγμα που τα επιτρέπει έχοντας τους πολίτες εντελώς στο περιθώριο.
Η ελληνική κοινωνία όμως, αυτό δεν μπορεί να το αντέξει, ούτε πρέπει να το επιτρέψει. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη υπέρβαση, ένα μεγάλο βήμα εμπρός, για να σώσουμε την χώρα από την καταστροφή και να πετύχουμε την αναγέννησή της: Εφόσον ενταφιάστηκε η αναθεώρηση του ισχύοντος Συντάγματος από την βουλή, μοναδική οδός που απομένει είναι η θέσπιση νέου Συντάγματος που θα διαμορφωθεί με τη συμμετοχή των πολιτών. Για να πάψει επιτέλους να ιδιοποιούνται οι πολιτικοί, το δημόσιο σκοπό της πολιτικής
.
Με το δημοψήφισμα του 1974 παρακάμφθηκαν οι διαδικασίες αναθεώρησης του προηγούμενου Συντάγματος, αποφασίστηκε η αλλαγή του πολιτεύματος από βασιλευομένη σε αβασίλευτη δημοκρατία και η βουλή θέσπισε το Σύνταγμα του 1975. Τώρα ήρθε η ώρα, με ένα συνταγματικό δημοψήφισμα, οι πολίτες να αποφασίσουν αυτό που οι αντιπρόσωποί τους αποδείχτηκαν ανίκανοι να πράξουν:
Την αλλαγή του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης μέσα από ένα νέο Σύνταγμα που θα εγγυάται την συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις μέσω δημοψηφισμάτων με λαϊκή πρωτοβουλία, την πολιτική ισότητα, την πραγματική διάκριση των εξουσιών, την πλήρη διαφάνεια και λογοδοσία όσων ασκούν δημόσια εξουσία και διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα».
Είναι φανερό ότι η μη αναθεώρηση του Συντάγματος εντάσσεται σε ένα πολιτικό παιχνίδι. Το κομματικό κατεστημένο δεν θέλει αλλαγές στο πολιτικό σύστημα. Μετακυλεί τα βάρη της κρίσης στην κοινωνία, έτσι το βολεύει. Οι ενεργοί πολίτες δεν θα αφήσουν να ξεχαστεί η υπόθεση της αλλαγής του Συντάγματος, προϋποθεση κάθε αλλαγής στην πολιτική και στην οικονομία, μένει να δούμε ποιά μορφή θα πάρουν οι μελλοντικές τους πρωτοβουλίες.