Την τελευταία εβδομάδα, στη δημόσια σφαίρα, πέραν των σεισμών και των σεισμολόγων, κυριαρχούν οι πολιτικοί αναλυτές και οι δημοσκόποι. Άπαντες αναλύουν τα ευρήματα των νέων δημοσκοπήσεων που αποτυπώνουν σε μεγάλο βαθμό τόσο τη λαϊκή οργή - με αφορμή το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών - όσο και τη ραγδαία άνοδο των κομμάτων που βρίσκονται στα άκρα του πολιτικού άξονα.
Των κομμάτων που όλως εσφαλμένως, η κυρίαρχη μιντιακή φιλολογία τα χαρακτηρίζει ως «αντισυστημικά», προσδίδοντάς τους «αγαθή» και «ανώτερη» αξία που ουδόλως έχουν. Προφανώς δεν αντιστρατεύονται το σύστημα, τη στιγμή που το ίδιο επιλεκτικά τα χρησιμοποιεί (μια απλή περιπλάνηση στα κανάλια εθνικής εμβέλειας αποδεικνύει του λόγου το αληθές, καθώς – κατά διαστήματα και όλως επιλεκτικά - τους αφιερώνεται χρόνος δυσανάλογος του πολιτικού τους μεγέθους ή του μηνύματος που φέρεται να κομίζουν) είτε για να πλήξει την κυβέρνηση είτε για να περιορίσει την αξιωματική αντιπολίτευση.
Ας εξετάσουμε, όμως, το βασικό ερώτημα της σημερινής μας παρέμβασης. Ποια η αλήθεια των δημοσκοπήσεων; Πρώτα πρώτα μια παρατήρηση, ενός απλού αναγνώστη αυτών (από τότε που τις ονομάζαμε μόνον «γκάλοπ» ή «σφυγμομετρήσεις»). Ποιος είναι ο βαθμός ανταπόκρισης του κοινού κατά περιόδους; Δηλαδή πόσοι απαντάνε τελικά στις ερωτήσεις και πόσοι αρνούνται να συμμετάσχουν; Τα αποτελέσματα βγαίνουν, ευλόγως, βάσει των απαντήσεων.
Ωστόσο, σε περιόδους οργής – όπως αυτή που διανύουμε σήμερα – πολλοί υποστηρικτές των κυρίαρχων κομμάτων (αυτών που όλως ελαφρώς ονομάζουμε «συστημικά», αντί για «κυβερνητικά») αποφεύγουν να απαντήσουν. Τούτο δε συνεπάγεται αυτόθροη αλλαγή προτίμησης. Δεν σημαίνει ότι θα ψήφιζαν κάτι διαφορετικό εάν γίνονταν σήμερα εκλογές. Απλά έχουν κάνει το πρώτο βήμα αποχώρησης από την κομματική τους κοιτίδα. Αρνούνται να γνωστοποιήσουν την προτίμησή τους σε κάποιο κόμμα εξουσίας, ενώ την ίδια στιγμή δεν έχουν αποφασίσει να στηρίξουν κάποιο άλλο.
Πόσοι, λοιπόν, σήμερα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία; Γιατί δεν δημοσιοποιούν οι δημοσκόποι τον αριθμό θετικών απαντήσεων που έλαβαν στις δημοσκοπήσεις και σε ποιο ποσοστό αυτός διαφοροποιήθηκε σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν; Μόνον έτσι μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τις μετακινήσεις του εκλογικού σώματος.
Πέραν των ανωτέρω, οι δημοσκοπήσεις της τρέχουσας συγκυρίας φέρουν το δικό τους μήνυμα, ακόμη και εάν ο υπογράφων διατηρεί ζωηρές επιφυλάξεις, για τους λόγους που μόλις προαναφέρθηκαν. Ουδείς μπορεί να παραγνωρίσει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ) κατρακύλησε στο γλίσχρο 13,8% (στην πρόβλεψη αποτελέσματος), 13,1 μονάδες κάτω από την ΝΔ και μόλις 2,6 μονάδες πάνω από το ποσοστό της Πλεύσης Ελευθερίας. Τη δική του περιδίνηση συνεχίζει να βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ΝΔ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Διατηρεί, παραδόξως, απόσταση ασφαλείας μόνον διότι η πτώση του δεύτερου και τρίτου είναι ισόποση, αν όχι μεγαλύτερη.
Τι σημαίνουν τα ανωτέρω;
Για τη ΝΔ ότι η σπουδή της άνοιξης του 2023 να «βγάλει από την εικόνα» το δυστύχημα των Τεμπών (διότι πηγαίναμε ολοταχώς σε εκλογές) αποδεικνύεται θανάσιμο αμάρτημα που θα το πληρώσει στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Για το ΠΑΣΟΚ ότι η άκριτη υιοθέτηση της παραφιλολογίας των social media και των εχθροπαθών συμπολιτών μας δεν οδηγεί σε άνοδο, αλλά σε πτώση ποσοστών.
Για το ΣΥΡΙΖΑ ότι τα λαϊκά μέτωπα τελείωσαν για το συγκεκριμένο χώρο. Αποτελεί ένα κόμμα που κυβέρνησε επί 5 χρόνια και φέρει μέγιστη ευθύνη – ίσως τη μεγαλύτερη – για το συγκεκριμένο δυστύχημα.
Κοντολογίς, η κοινή γνώμη «μαστιγώνει» δημοσκοπικά τα τρία πρώτα κόμματα, γιατί είναι τα μόνα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα. Κυβέρνησαν τα τελευταία 50 χρόνια τη χώρα και φέρουν μέγιστο μερίδιο ευθύνης για την εικόνα παντελούς αποτυχίας που εμφανίζει σήμερα το Ελληνικό κράτος σε όλους τους τομείς.
Αντί, λοιπόν, να προσπαθούν να «καπελώσουν» την κραυγή αγωνίας του «Κινήματος των Τεμπών» ας αρχίσουν να σκέφτονται δημιουργικά. Πώς θα αποφύγουμε να ζήσουμε ξανά τις ίδιες τραγωδίες; Το «ποτέ ξανά» πρέπει να αποκτήσει ένα συγκεκριμένο οδικό χάρτη. Ειδάλλως, οι δημοσκοπήσεις – με όση επιστημονική ακρίβεια μπορούν να έχουν - αποτελούν προμήνυμα της καταιγίδας που έρχεται…
***
Του Αργύρη Αργυριάδη
Δικηγόρου