Τις προάλλες, ο Γιούνκερ (Πρόεδρος Ευρ. Επιτροπής) ξεκαθάρισε ότι ευνοεί αλλαγή της διαδικασίας λήψης αποφάσεων στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ώστε η ομοφωνία (κάθε κράτος διαθέτει δικαίωμα αρνησικυρίας/βέτο) να μετατραπεί σε ειδική πλειοψηφία με στόχο «περισσότερη Ευρωπαϊκή κυριαρχία» (α) σε μερικές πτυχές της εξωτερικής πολιτικής και (β) στη φορολογία. Περισσότερη Ευρωπαϊκή κυριαρχία εξυπακούει υποχρεωτικά εκχώρηση κρατικής κυριαρχίας, άρα λιγότερη κρατική κυριαρχία. Περισσότερη κυριαρχία θα ήταν καλό μόνο εάν η ΕΕ αναλάβει και ανάλογες υποχρεώσεις των κρατών, όχι μόνο εξουσίες με τρόπο που καταλήγουμε σε … Γερμανική κυριαρχία!
Για χρόνια επιμένω ότι στην ΕΕ έχει επικρατήσει η επιδίωξη για περιορισμό των δυνατοτήτων κάθε κράτους να διαμορφώνει δική του πολιτική σε θέματα φορολογίας. Ήδη, έχουν εγκριθεί ευρωπαϊκές νομοθεσίες που περιορίζουν τις κρατικές εξουσίες/κυριαρχία στο θέμα, χωρίς η Κυπριακή Κυβέρνηση να ασκήσει βέτο ή να τις αποτρέψει. Ως μέλος της Επιτροπής Οικονομικών του Ευρωκοινοβουλίου και ως εισηγητής πρόσφατα στην έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου για τις «Ευρωπαϊκές Πολιτικές στην Ευρωζώνη» και εκπρόσωπος των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στην έκθεση για «Το Μέλλον της ΕΕ», έχω καθαρή αντίληψη της πραγματικότητας. Το ζητούμενο πλέον είναι να επιλέξουμε ποια μάχη, που και πως θα τη δώσουμε με προοπτική να την κερδίσουμε.
Η Κύπρος διατηρεί χαμηλή φορολογία προσελκύοντας εκατοντάδες ξένες εταιρείες που έχουν νομικά/λογιστικά την Κύπρο ως φορολογική τους βάση. Πρόκειται για σύνθετο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που θεμελιώθηκε εδώ και δεκαετίες με επίκεντρο τη χαμηλή φορολογία. Η Κύπρος αποκομίζει τεράστια οφέλη προσφέροντας αυτές τις υπηρεσίες όπου εργοδοτούνται χιλιάδες συμπατριώτες μας. Ωστόσο, οι συνθήκες επιβάλλουν να προσαρμόσουμε (όχι να καταργήσουμε) το πλεονέκτημα με ζητούμενο τη διατήρηση του αλλά και διεύρυνση του οφέλους στην ευρύτερη κοινωνία π.χ. προσέλκυση εταιρειών με πραγματική και φυσική παρουσία στην Κύπρο, αν και μικρότερο αριθμό από όσες επιλέγουν τώρα την Κύπρο ως φορολογική βάση.
Δείγμα της «Γερμανικής κυριαρχίας» είναι και η Τραπεζική Ένωση στην ευρωζώνη που συμφωνήθηκε με τρεις πυλώνες (κοινοί κανόνες εποπτείας, κοινοί κανόνες επίλυσης προβλημάτων και κοινή προστασία καταθέσεων). Εφαρμόστηκαν οι δύο πρώτοι όπως συνέφερε συγκριτικά στη Γερμανία με δυσβάσταχτες επιπτώσεις σε αδύνατα κράτη που πλήγηκαν από την κρίση. Η ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων όμως δεν εφαρμόστηκε. Στην Κύπρο ισχύει από το 2009 η ευρωπαϊκή νομοθεσία που υποχρεώνει κάθε κράτος να εγγυάται τις καταθέσεις με ανώτατο όριο τις €100.000. Εν μέσω προεκλογικού, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης επαναλάμβανε ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία για τις καταθέσεις τέθηκε σε ισχύ στην Κύπρο το 2016, όπως προφανώς θα τον συνέφερε πολιτικά για να «εξαιρεθεί» η πρόταση του το 2013 να κουρευτούν οι εγγυημένες καταθέσεις.
Μέσα από τον αναβαθμισμένο μου ρόλο στις σχετικές εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, θα συνεχίσω τη μάχη για ενίσχυση της προστασίας των καταθέσεων. Το οφείλω στις χιλιάδες συμπατριώτες μου στην Κύπρο που δεινοπάθησαν και δεινοπαθούν, αλλά και στους Ευρωπαίους πολίτες γενικότερα.