Ο ήπιος και συγκρατημένος Ταγίπ Ερντογάν κάνει την εμφάνισή του μέσα από μία συνέντευξη στην Καθημερινή, που η εφημερίδα τονίζει ότι δόθηκε γραπτώς στους δημοσιογράφους Αλέξη Παπαχελά και Μανώλη Κωστίδη - δηλαδή χωρίς την δυνατότητα να ζητηθούν διευκρινίσεις για τις απαντήσεις που περιλαμβάνονται στο κείμενο.
Στον πρόλογο, δηλαδή στην πρώτη ερώτηση, ο Τούρκος Πρόεδρος κάνει σαφές ότι θέλει να «στρώσει χαλί» σε πνεύμα μετριοπάθειας και διπλωματίας, 24 ώρες πριν από την άφιξή του στην Αθήνα για μία συνάντηση υψηλού ενδιαφέροντος με τον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τι σημαίνει “win-win”;
«Υπάρχουν πολλά ζητήματα που δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να επιλύσουμε μεταξύ μας. Αυτό οι δύο χώρες το γνωρίζουμε. Ωστόσο, εξαρτάται από εμάς εάν θα επιτρέψουμε σε αυτά τα προβλήματα να προκαλέσουν εντάσεις και διαφωνίες μεταξύ των κυβερνήσεων και των λαών μας. Υπό αυτή την έννοια, μίλησα για μια «νέα σελίδα» στις σχέσεις μας και την αρχή του «win-win». Η αντίληψη «win-win» βρίσκεται ήδη στον πυρήνα της προσέγγισης της Τουρκίας στις διεθνείς σχέσεις και τη διπλωματία. Εάν οι διαφορές αντιμετωπιστούν ήπια, μέσω του διαλόγου και βρεθεί κοινό έδαφος, είναι προς όφελος όλων», σημειώνει μεταξύ άλλων ο Ερντογάν, που ...θυμήθηκε μετά από δεκαετίες την αγγλοσαξονική έκφραση «win-win» και επιχειρεί να βγει μπροστά σε επίπεδο ρητορικής. Ωστόσο, όπως προκύπτει παρακάτω, αυτή είναι μία γενικόλογη τοποθέτηση και δεν προκύπτει μεταβολή θέσεων επί της ουσίας από μέρους της Αγκυρας.
Με τον «καλό λόγο» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Εντύπωση προκαλεί η στροφή 180 μοιρών που φαίνεται να ολοκληρώνει ο Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, για τον οποίο στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν είχε δηλώσει ότι δεν σκόπευε να του ξαναμιλήσει. Στην πορεία, προέκυψε η επανέναρξη των επαφών και πλέον ο Τούρκος Πρόεδρος εμφανίζεται σχεδόν «ενθουσιώδης» για την προσέγγιση του Ελληνα πρωθυπουργού. Και ενώ είναι ο ίδιος που σταδιακά έριξε τους τόνους, ειδικά μετά την επανεκλογή του στην Προεδρία της Τουρκίας, σε αυτή την συνέντευξη υποστηρίζει ότι διακρίνει ότι είναι η ελληνική πλευρά που άλλαξε στάση (!) με αποτέλεσμα να διανοίγονται προοπτικές συνεννόησης:
«Νομίζω ότι αυτό που άλλαξε πρόσφατα είναι ότι η ελληνική πλευρά έχει αναθεωρήσει την οπτική της απέναντί μας και άρχισε να κατανοεί ότι είμαστε ένα έθνος που δεν θα αρνηθεί ποτέ τη χείρα φιλίας που θα του απλωθεί. Ετσι όπως πάντα, απαντάμε κατάλληλα, χωρίς δισταγμό σε όσους εποφθαλμιούν την ασφάλεια του λαού μας, την εδαφική μας ακεραιότητα και τα εθνικά μας συμφέροντα, έτσι είμαστε και πάντα ανοιχτοί στην προώθηση της συνεργασίας και της φιλίας. Πιστεύω ότι ο κύριος Μητσοτάκης αυτό το αντιλαμβάνεται και βλέπει ότι ειλικρινά επιθυμούμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και να προχωρήσουμε περαιτέρω τις σχέσεις μας. Παρατηρώ επίσης στον ίδιο μια προσέγγιση παρόμοια με τη δική μας και αυτό είναι ευχάριστο. Ρωτήσατε τι θα έλεγα στον κύριο Μητσοτάκη. Θα του πω το εξής: Κυριάκο φίλε μου, δεν σας απειλούμε αν δεν μας απειλήσετε.»
Επιμένει στα «πολλά προβλήματα» προς επίλυση - και μέσω Δικαιοσύνης
Στο πλέον ευαίσθητο θέμα, που αποτελεί και βαρόμετρο για την μελλοντική στρατηγική της Αγκυρας, ο Ερντογάν δεν κάνει πάντως καμία διόρθωση επί της ήδη γνωστής πολιτικής του. Στο ερώτημα εάν «η Τουρκία και η Ελλάδα μπορούν να συμφωνήσουν στην παραπομπή του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο;» η απάντησή του παραπέμπει στην γνωστή θεωρία της Αγκυρας, ότι υπάρχουν «πολλά» που πρέπει να λυθούν εκτός από την υφαλοκρηπίδα. Και απορρίπτει την συζήτηση μόνο για το συγκεκριμένο ζήτημα - το μοναδικό που αναγνωρίζει ως ανοιχτό η Ελλάδα στο πλαίσιο της ανάγκης για οριοθέτηση και χάραξη θαλασσίων ζωνών. Ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρει κατά λέξη ότι «...πιστεύω ότι τα προβλήματα θα επιλυθούν στο πλαίσιο του διαλόγου και της καλής θέλησης. Φυσικά, υπάρχουν πολλά αλληλένδετα προβλήματα που πρέπει να λυθούν εκτός από την υφαλοκρηπίδα. Πρέπει να τα εξετάσουμε ως ένα σύνολο. Δεν είναι σωστή η επιλεκτική προσέγγιση. Να μιλάμε για ορισμένα θέματα και να μη μιλάμε για κάποια άλλα. Γιατί είναι όλα αλληλένδετα. Οταν προσφεύγουμε στη διεθνή δικαιοσύνη, δεν πρέπει να αφήνουμε κανένα πρόβλημα πίσω.»