Ο Κλαούσεβιτς είχε ορίσει τον πόλεμο ως συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Στην σύγχρονη εποχή με τον όρο «πόλεμος» δεν εννοούμε μόνον την κλασική ένοπλη αντιπαράθεση αλλά συμπεριλαμβάνουμε και τον πολιτικό πόλεμο που έχει ως κύρια όπλα την ψυχολογία και την προπαγάνδα. Με αυτά τα μέσα διαχρονικά η Τουρκική εξωτερική πολιτική προσπαθεί να επιβάλει τις διεκδικήσεις της εναντίον της Ελλάδος.
Η τέχνη της επιθετικής προπαγάνδας και του ψυχολογικού πολέμου είναι μία πολύ δύσκολη τέχνη και προϋποθέτει ο προπαγανδιστής να έχει άριστη γνώση ψυχολογίας, των δυνάμεων του και των διαδικασιών που πρέπει να ακολουθήσει. Ο προπαγανδιστής πρέπει να έχει πολλές αντοχές γιατί η επιθετική του τακτική πρέπει να εφαρμόζεται επίμονα και συστηματικά ώστε να αποσπώνται από τον αντίπαλο ακόμα και οι ιδέες του, τα ιδανικά του, τα συνθήματα του. Ο επιτιθέμενος πρέπει να αρπάζει από τον εχθρό του τα πάντα και να τον αφήνει όσο γίνεται πιο γυμνό και άοπλο. Τέτοιες τακτικές έχουν ακολουθήσει οι Ρώσοι στον πόλεμο με την Ουκρανία με απολυτή επιτυχία.
Αλλά ας επιστρέψουμε στην ειδική επιθετική τακτική της Τουρκίας στο θέμα των οκτώ Τούρκων ικετών που θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε ως « Δύο βήματα εμπρός, ένα πίσω» και η οποία ακολουθεί τις εξής φάσεις:
Πρώτον, εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα, αιφνιδιάζοντας τον αντίπαλο, εξαπολύουν την επιθετική τους ενέργεια ,ρητορικές επιθέσεις και απειλές. Πριν ο αντίπαλος αντιληφθεί την απότομη μεταβολή της κατάστασης έχουν κάνει «δύο βήματα» μπροστά . Αν ο αντίπαλος αντιδράσει τότε ο επιτιθέμενος ανακόπτει την επιθετική του τακτική και αρχίζει τις εκκλήσεις για ψυχραιμία , συνεννόηση , διαπραγμάτευση και ειρήνη .
Από εκεί και πέρα, η τακτική ποικίλλει ανάλογα με τις αντιδράσεις του αντιπάλου. Αν αυτός πέσει στην παγίδα των διαπραγματεύσεων ,όπως έκανε η Ελληνική κυβέρνηση, ο επιτιθέμενος μένει με το κέρδος των «δύο βημάτων» που έκανε . Και η Τουρκία πανηγυρίζει που η Ελληνική κυβέρνηση όχι απλώς έχει υποχωρήσει στο θέμα των οκτώ αλλά έχει καταστεί το φερέφωνο του Ερντογάν στο εσωτερικό ….
Αν, τώρα, ο αντίπαλος επιμείνει, τότε ο επιτιθέμενος δέχεται να υποχωρήσει ένα βήμα και του ζητά να κάνει και αυτός την ίδια παραχώρηση. Αν δεχθεί, έχουν πάλι κέρδος δύο βημάτων. Και αν πάλι δείξει σπάνια αδιαλλαξία θυσιάζουν και το άλλο βήμα που κέρδισαν. Πάντως , τελικά δεν χάνουν τίποτα γιατί πλασάρουν στην κοινή τους γνώμη την υποχώρηση τους σαν ειρηνοφιλία.
Με μοχλό τους οκτώ ικέτες η Τουρκία έχει δοκιμάσει τις αντοχές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σε αυτό το είδος επιθετικής τακτικής και από αυτήν βγήκε νικήτρια . Απέδειξε ο Ερντογάν με τον καλύτερο τρόπο ότι η Ελληνική κυβέρνηση είναι κτητική στο εσωτερικό και δουλική στο εξωτερικό. Με αυτήν την διαπίστωση στο χέρι η Άγκυρα είναι έτοιμη να προχωρήσει στο «δεύτερο βήμα» του επιθετικού πόλεμου. Ποιά θα είναι η νέα πρόκληση αυτό μένει να το δούμε, πάντως όπως και να έχουν τα πράγματα ήδη η γείτονα θέτει θέμα ξανά « Τουρκικής μειονότητας» στην Δ.Θράκη. Θα μπορέσει μια ενδοτική κυβέρνηση όπως είναι η Ελληνική να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας ή θα υποχωρούμε φοβισμένοι σε κάθε πρόκληση και επίθεση της Τουρκίας;