Καθώς περνούσαν τα χρόνια από το δίδυμο κακούργημα της 15ης και της 20ής Ιουλίου 1974, που προκάλεσε η ανθελληνική Χούντα των Αθηνών με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες και, συν τω χρόνω, εδραιωνόταν ατιμώρητη και ανενόχλητη η τουρκική στρατιωτική κατοχή στα σκλαβωμένα από τον Αττίλα ελληνικά εδάφη της Κύπρου, αφθονούσαν και οι περί Τουρκίας ψευδαισθήσεις στην Αθήνα και στη Λευκωσία:
Ψευδαισθήσεις εις μεν την Αθήνα, των κατά καιρούς κυβερνώντων και άλλων διαμορφωτών της Κοινής Γνώμης ότι: Αφήνοντας το Κυπριακό στο ράφι θα μπορούσαν να βελτιωθούν οι ελλαδο-τουρκικές σχέσεις, να βοηθηθεί και η πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ώστε εξευρωπαϊζομένη η πολιτικής της Άγκυρας, να συγκατανεύσει και στην «ευρωπαϊκή λύση» του Κυπριακού, αποσύροντας τα στρατεύματα του Αττίλα και τερματίζοντας την τουρκική κατοχή των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ψευδαισθήσεις εις δε την Λευκωσία, ομοούσιες και κάθε φορά παραπλήσιες περί εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας. Συνοδευόμενες και από την... αγεωγράφητη μεμψιμοιρία των εδώ κατά καιρούς κυβερνώντων ότι πάντοτε για τους εν Αθήναις η Κύπρος «κείται μακράν». Μέχρι σημείου ώστε το Προεδρικό του Λόφου των Εχιδνών να πειθαρχεί στο Μέγαρο Μαξίμου, εξορίζοντας ακόμη και την αντιαεροπορική ομπρέλα των S-300 της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Κρήτη...
Στον τουρκικό τρόπο αντίληψης της πολιτικής, όμως, αυτές οι πανελληνίως καλλιεργούμενες ψευδαισθήσεις και οι περί ελλαδο-τουρκικής φιλίας ευσεβείς πόθοι, ανέκαθεν μεθερμηνεύονται ως αποδεικτικά πειστήρια ελληνικής αδυναμίας. Και ως σαφέστατα δείγματα υποχωρητικώς προσφερόμενου Κατευνασμού. Επειδή ανέκαθεν η Άγκυρα αντιλαμβάνεται την πολιτική με τα μέτρα και τα σταθμά τού εκάστοτε συσχετισμού των όρων και των εκατέρωθεν συντελεστών της εθνικής ισχύος.
Στο θεμελιώδες για τη νεο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας βιβλίο, που εξέδωσε προ της ανόδου των ισλαμιστών του Ερντογάν στην εξουσία ο Αχμέτ Νταβούτογλου το 2001, είχε εξηγήσει αναλυτικά την τουρκική αντίληψη για την «Εξίσωση της Ισχύος»:
- Όπου, στο άθροισμα των Σταθερών Δεδομένων (ιστορίας + γεωγραφίας + πληθυσμού + πολιτισμού) με τα Δυναμικά Δεδομένα (οικονομικής ικανότητας + τεχνολογικής ικανότητας + στρατιωτικής ικανότητας) κάθε χώρας, πολλαπλασιαστές είναι (α) η Στρατηγική
Νοοτροπία, (β) ο Στρατηγικός Σχεδιασμός και (γ) η Πολιτική Βούληση (Δες σελ. 48, Αχμέτ Νταβούτολγου «Το Στρατηγικό Βάθος - Η Διεθνής Θέσης της Τουρκίας», μτφρ. Νικ. Ραπτόπουλος, επιστημονική επιμέλεια Νεοκλής Σαρρής, εκδόσεις «Ποιότητα», Αθήνα 2010).
Μ’ αυτήν την «Εξίσωση της Ισχύος» μέτρησε η Τουρκία την πολιτική του Ελληνισμού (Αθηνών και Λευκωσίας) στο Κυπριακό. Με αυτήν τη μεζούρα ζύγισε τις ψευδαισθήσεις, στάθμισε τους ευσεβοποθισμούς, μέτρησε τους κατευνασμούς. Και, ως αποτέλεσμα, όρθωσε την επεκτατική της βουλιμία εναντίον των νήσων, νησίδων και βραχονησίδων του Αιγαίου, της υφαλοκρηπίδας, των ΑΟΖ Κύπρου και Ελλάδος, επιδιώκοντας να μετατρέψει και την μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης σε στρατηγικό προγεφύρωμα. Με δεδηλωμένο, προς αντιγραφή, υπόδειγμα θριαμβευτικής τουρκικής πολιτικής, την αξιοποίηση της τουρκικής μειονότητας στην Κύπρο.
- Από την κατευναστική πολιτική της Αθήνας και από τις περί ελλαδο-τουρκικής φιλίας ψευδαισθήσεις, ετέχθη στην Άγκυρα η στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας» και τα οράματα νεο-οθωμανικής ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αίφνης, όμως, η αποτελεσματική ελλαδική αντίσταση που όρθωσε στον Έβρο και στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου το 2020, η πρώτη πρωθυπουργία Κυριάκου Μητσοτάκη, απέναντι στην εισβολή πεμπάμενων δολίως από την Άγκυρα μεταναστευτικών πληθυσμών και η έκτοτε επίδειξη της αποφασιστικότητας των Αθηνών για την ραγδαία ενίσχυση των εσωτερικών και εξωτερικών συντελεστών Αποτρεπτικής Ισχύος, ανάγκασε τον Ερντογάν να ανακρούσει πρύμναν.
Ηδη οι μεθοδεύσεις του Ερντογάν για να καταστεί «Σκακιστής Παγκόσμιας Εμβέλειας» με τους S-400 και τα παρεπόμενα του Πούτιν της Ρωσίας προκάλεσαν επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, την απώλεια των αμερικανικών αεροσκαφών F-35, την στέρηση των F-16, την ενίσχυση της Σούδας, την στρατηγική ανάδειξη της Αλεξανδρούπολης, τα γαλλικά αεροσκάφη Ραφάλ και τις φρεγάτες Μπελαρά στις ελλα-δικές μας ένοπλες δυνάμεις, την κρίση για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την ψυχρότητα της Άγκυρας ακόμη και με την επιστήθιά της Γερμανία...
Συνέπεια αυτών των περιστάσεων «ο λύκος ντύθηκε αρνάκι». Και από τα «Μητσοτάκης γιοκ», που ούρλιαζε ο Ερντογάν, αίφνης εμφανίζεται να γλείφει τον «φίλο Κυριάκο». Και από τις απειλές που βρυχόταν ότι «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», με την ουρά στα σκέλια, αναγγέλλει «αδέλφια» λαούς, Τούρκους και Έλληνες.
- Στο μέτρημα των αθροιζομένων και πολλαπλασιαζομένων μεγεθών της «Εξίσωσης Ισχύος» ο Ερντογάν, αφ’ ενός θλίβεται που δεν προκάλεσε ούτε κι εντοπίζει εμφύλια του Ελληνισμού Κερκόπορτα, ούτε και πρόθυμους Εφιάλτες.
- Αφ’ ετέρου, μόνο τ’ απομεινάρια των ελληνικών ψευδαισθήσεων περί ελλαδο-τουρκικής φιλίας μπορούν να αξιοποιηθούν από την Άγκυρα για περαιτέρω εκ νέου ανόρθωση του κατευνασμού.
- Με την προσδοκία ότι η επιτευχθείσα εν Αθήναις την 7η Δεκεμβρίου 2023 «Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας», θα συνδράμει στις επιδιώξεις του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ, προς το ΝΑΤΟ και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Και κυρίως ότι τα περί φιλίας και καλής γειτονίας θα αποτρέψουν τους εν Αθήναις να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς τους για την περαιτέρω ενίσχυση της Αποτρεπτικής Ισχύος των ελλα-δικών μας Ενόπλων Δυνάμεων.
Ανάμεσα στα όσα επικείμενα θα υπάρξουν στη συνέχεια, λυδία λίθος, μία και όχι μόνη, για να κριθεί αν η Αθήνα του Μητσοτάκη δεν προτίθεται τελικά να δώσει «γην τε και ύδωρ», είτε με κάποια «Ειρήνη του Καλλία» 449 π.Χ. είτε με άλλη «Αντακλίδειον Ειρήνη» 386 π.Χ., είναι προπάντων η ενίσχυση της Αποτρεπτικής Ισχύος των ελλα-δικών και των κυπριακών μας ενόπλων δυνάμεων. Καθώς ο ΚΙΜΩΝ του 450 π.Χ. είναι και τ’ όνομα της πρώτης φρεγάτας Μπελαρά που καρτερούμεν στη γεωγραφία των ελληνικών θαλασσών μας, από το Αιγαίο έως και νοτίως Κύπρου...