«Η Τουρκία είναι εκτός ελέγχου. Ώρα οι ΗΠΑ να το πουν» τιτλοφορείται άρθρο του Έρικ Έντελμαν, πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία και υφυπουργού Άμυνας, και του Τζέικ Σάλιβαν, που έχει διατελέσει σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν, το οποίο δημοσιεύεται στο Politico.
Όπως σημειώνεται στο άρθρο, υπάρχει πραγματικός κίνδυνος σύγκρουσης μεταξύ αμερικανικών και τουρκικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία, καθώς είναι σε εξέλιξη η τουρκική επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» στο Αφρίν, εναντίον των Κούρδων μαχητών της πολιτοφυλακής YPG- συμμάχων των ΗΠΑ στη μάχη κατά του ISIS.
«Ο πραγματικός κίνδυνος θα προκύψει εάν ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τηρήσει τις επανειλημμένες υποσχέσεις του να κινηθεί πιο ανατολικά, προς την ελεγχόμενη από τους Κούρδους, περιπολούμενη από αμερικανικές δυνάμεις, πόλη Μανμπίζ. Ο μόνος τρόπος να αποτραπεί μια σύγκρουση είναι η ηγεσία των ΗΠΑ να υιοθετήσει μια ξεκάθαρη και σκληρή προσέγγιση προς την Τουρκία τώρα, πριν τα πράγματα χειροτερέψουν», συμπληρώνεται.
Οι απειλές προς τις αμερικανικές δυνάμεις στη Μανμπίζ – ο Ερντογάν έχει πει ότι θα αναγκαζόταν να τις «θάψει», και προειδοποίησε πως, αν και «μας λένε μην έλθετε στη Μανμπίζ, η Τουρκία θα έρθει στη Μανμπίζ»- μπορούν να προκαλέσουν βαρύτατη ζημιά στη συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας, που ήδη δέχεται πλήγματα λόγω των απολυταρχικών τάσεων του Ερντογάν, του «φλερτ» με τη Ρωσία και των αντικρουόμενων συμφερόντων στη Συρία. «Μία ξεκάθαρη αμερικανική δήλωση ότι κάτι τέτοιο θα ήταν απαράδεκτο, σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική αποτρεπτική στάση, είναι απαραίτητη για να αποφευχθούν οι εχθροπραξίες μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας και να διατηρηθούν ελπίδες για να προχωρήσει κάποια λειτουργική σχέση».
Ο Ερντογάν, σύμφωνα με το άρθρο, φαίνεται να έχει πειστεί από τα ανάμεικτα αμερικανικά μηνύματα, σε συνδυασμό με μια μακρά παράδοση ευνοϊκής αντιμετώπισης της Τουρκίας, πως η Ουάσινγκτον θεωρεί τη σχέση της με την Άγκυρα ως πάρα πολύ σημαντική για να καταρρεύσει. «Αυτό απλά αυξάνει την όρεξή του για ρίσκα- και άρα τις πιθανότητες για σύγκρουση. Η Άγκυρα πρέπει να αναγκαστεί να καταλάβει τις τρομερές επιπτώσεις της επίθεσης στη Μανμπίζ, και η Ουάσινγκτον πρέπει να είναι έτοιμη να πάει παραπέρα».
Στη συνέχεια του άρθρου αναφέρεται πως μια ενδεχόμενη τουρκική επίθεση στη Μανμπίζ θα συνάδει με τη συνηθισμένη τάση του Ερντογάν να αψηφά τη συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και την Τουρκία. «Υπό τον Ερντογάν η Τουρκία επιδόθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες καταγεγραμμένες προσπάθειες αποφυγής των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ διεθνών κυρώσεων στο Ιράν. Τα ΜΜΕ της δημοσίευσαν χάρτες μυστικών αμερικανικών βάσεων στη Συρία. Συνέλαβε έναν Αμερικανό πάστορα, έναν εργαζόμενο της NASA και δύο Τούρκους εργαζομένους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με κίβδηλες κατηγορίες, κρατώντας τους ως ντε φάκτο ομήρους του Ερντογάν. Την περασμένη άνοιξη, η απολυταρχική ανομία του Ερντογάν έφτασε στις ΗΠΑ, όταν οι σωματοφύλακές του επιτέθηκαν σε διαδηλωτές στην Ουάσινγκτον. Τώρα η Τουρκία αγοράζει υπερσύγχρονα αντιαεροπορικά/ αντιπυραυλικά συστήματα από τη Ρωσία (τα οποία θα είναι ασύμβατα με τα συστήματα του ΝΑΤΟ) και επιτίθεται εναντίον συμμάχων των ΗΠΑ στη Συρία, παρουσιάζοντας και τα δυο ως μέρη της ηρωικής αντίστασης της χώρας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό».
Μέχρι τώρα, σημειώνεται, η αμερικανική αντίδραση (περισσότερο με «προειδοποιητικές βολές», όπως η επιβολή περιορισμών βίζας σε Τούρκους) βασιζόταν στην ελπίδα πως η αντιμετώπιση της Τουρκίας ως καλής συμμάχου θα την έπειθε να φερθεί σαν μια τέτοια. Ωστόσο, «η αδυναμία της παρούσας κυβέρνησης να επικοινωνήσει τις αμερικανικές θέσεις ξεκάθαρα επιδεινώνει τα πράγματα...ενισχύοντας την πεποίθηση του Ερντογάν ότι οι ΗΠΑ δεν θα του προβάλουν ουσιώδη αντίδραση».
Όπως γράφουν οι δύο συντάκτες, η Ουάσινγκτον πρέπει να αποσαφηνίσει τις συνέπειες μιας τουρκικής επίθεσης εναντίον θέσεων όπου βρίσκονται αμερικανικές δυνάμεις: «Τουλάχιστον κυρώσεις με στόχο την τουρκική αμυντική βιομηχανία, τον χρηματοοικονομικό τομέα και πιθανώς αξιωματούχους που συνδέονται με υποθέσεις διαφθοράς- ήδη κάτι εγγυημένο από την αγορά των ρωσικών S-400 και της εμπλοκής στην αποφυγή των κυρώσεων στο Ιράν- θα έπρεπε να είναι στο τραπέζι. Στόχος της Ουάσινγκτον δεν θα έπρεπε να είναι η αντιπαράθεση με την Άγκυρα απλά και μόνο για την αντιπαράθεση, ή απλά επειδή είναι “οργισμένη” με τον Ερντογάν. Αντ’αυτού, στόχος θα έπρεπε να είναι η εδραίωση των κανόνων και συνθηκών για εποικοδομητική εμπλοκή. Με αυτό τον στόχο, ο Λευκός Οίκος θα έπρεπε να συνδυάσει μια αυστηρή προσέγγιση με εμπλοκή σε υψηλό επίπεδο, με σκοπό να βρεθεί ένας καλύτερος δρόμος προς τα εμπρός. Τα πρόσφατα αμερικανικά αεροπορικά πλήγματα εναντίον δυνάμεων- συμμάχων της συριακής κυβέρνησης που επιτέθηκαν σε βάση των κουρδικών και αμερικανικών δυνάμεων θα μπορούσαν να δείξουν στην Τουρκία την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ να προστατέψουν τις δυνάμεις τους και τους συμμάχους τους, αλλά μόνο εάν αυτή εκφραστή σε ξεκάθαρο και ευθύ διάλογο με την τουρκική ηγεσία».
Το κείμενο καταλήγει ως εξής: «Εν τέλει, εάν ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να καταστρέψει τη συμμαχία ΗΠΑ- Τουρκίας, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει ο Τραμπ ή οποιοσδήποτε για να τον σταματήσει. Αλλά το να είμαστε ξεκάθαροι και συνεπείς σχετικά με το τι παίζεται μπορεί να βοηθήσει στο να διασφαλιστεί πως ο άστατος ηγέτης της Τουρκίας δεν θα περάσει το σημείο χωρίς επιστροφή νομίζοντας πως οι ΗΠΑ δεν θα αντιδράσουν».