Αναμφισβήτητα, το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη με τους 57 νεκρούς ανέδειξε τις τεράστιες πολιτικές – εγκληματικές ευθύνες της Κυβέρνησης, του ΟΣΕ και της Hellenic Train, που είναι λαϊκή απαίτηση να διερευνηθούν και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, το συντομότερο.
Όμως, υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα, που δείχνουν, μαζί με την ανευθυνότητα κάποιων υπαλλήλων, το γενικό μπάχαλο που επικρατούσε στον οργανισμό και την εταιρεία εις βάρος ανθρώπινων ζωών και είναι ευθύνη μας να μην τα καλύπτουμε.
Διαβάζω και ακούω τις τελευταίες μέρες και ώρες κάτι εξοργιστικούς διαλόγους μεταξύ των εμπλεκόμενων στην τραγωδία των Τεμπών σιδηροδρομικών υπαλλήλων εν ώρα υπηρεσίας, που μόνο χώρα της Ευρώπης και 21ο αιώνα δεν θυμίζουν και σηκώνονται τα μαλλιά της κεφαλής μου.
Από τους διαλόγους και τα δημοσιεύματα αποκαλύπτονται τραγικές παραλείψεις, ανεύθυνες άκρως αντιεπαγγελματικές και επικίνδυνες συμπεριφορές, σεξιστικά σχόλια και φαγοπότια εν ώρα υπηρεσίας, ρουσφέτια, αποχωρήσεις υπαλλήλων που είναι σε θέσεις κλειδιά πριν τη λήξη του ωραρίου τους, χωρίς φυσικά αντίστοιχη μείωση του μισθού τους και άλλα πολλά.
Και αναρωτιέμαι:
Κεντρική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού υπήρχε;
Καταγεγραμμένη περιγραφή ρόλων, το job description δηλαδή όπως το λένε στο management, υπήρχε;
Σύστημα Εσωτερικού Ελέγχου, για να διασφαλίζει την καλή λειτουργία του οργανισμού – εταιρείας και να αξιολογεί και να διαχειρίζεται τους κινδύνους, υπήρχε; έλεγχος στο ανθρώπινο δυναμικό, στις διαδικασίες και στη λειτουργία γινόταν και από ποιούς;
Γραπτός Κώδικας Ηθικής και Δεοντολογίας με υποχρεωτική εφαρμογή από εργαζόμενους, διοίκηση και συνεργάτες υπήρχε;
Τα πειθαρχικά συμβούλια λειτουργούσαν; και αν όχι, με ποιών την ευθύνη δεν λειτουργούσαν;
Και στο τέλος, τέλος αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού γινόταν; Γιατί, μετά από τόσους νεκρούς και τέτοιες επικίνδυνα ανεύθυνες συμπεριφορές μπορούμε στο εξής να συζητάμε για το πώς θα διασφαλίσουμε μια διαδικασία αντικειμενικής αξιολόγησης των δημόσιων υπαλλήλων άνευ εξαιρέσεων, αλλά κανείς δεν θα έχει το θράσος νομίζω να ξαναμιλήσει κατά της αντικειμενικής πάντα αξιολόγησης.
Όλα τα παραπάνω που δεν ξέρω αν η Διοίκηση και τα μεγαλοστελέχη του ΟΣΕ, της Hellenic Train και του Υπ. Μεταφορών τα ακούνε σαν κινέζικα, είναι συστατικά της καλής Εταιρικής Διακυβέρνησης μιας εταρείας και ενός οργανισμού, ανεξάρτητα από τον δημόσιο ή μη χαρακτήρα τους, σύμφωνα με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές, αλλά και την ισχύουσα στη χώρα μας νομοθεσία.
Αλλά αυτά μπορούν να συμβαίνουν σε μια οποιαδήποτε άλλη Ευρωπαϊκή χώρα που ζεί στο σήμερα και όχι σε συνθήκες του περασμένου αιώνα.
Νόμους και πλαίσια μπορεί να έχουμε, αλλά το θέμα είναι αν, πόσο και πώς εφαρμόζονται και αν έχουν σαν επίκεντρο τον άνθρωπο ή το κέρδος των εταιρειών και κάθε εμπλεκόμενου. Εν ολίγοις, μόνο αν αλλάξουμε ριζικά τρόπο σκέψης και πράξης, δηλαδή νοοτροπία, σ’ αυτή τη χώρα από την κεφαλή ως και τον τελευταίο πολίτη θα υπάρξει ελπίδα.
Δεν χρειαζόμαστε παχιά λόγια, αντίθετα χρειαζόμαστε βαρυσήμαντα έργα που θα ωφελούν τον άνθρωπο και όχι τις τσέπες των εταιρειών και όποιων μισάνθρωπων.