Η αλήθεια για τους καρχαρίες είναι πως εκτός από το να είναι «φονικές μηχανές», έχουν προσωπικότητα, μπορούν να γίνουν φίλοι μας και έχουν μία εξαιρετική ικανότητα για μάθηση.
Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι σκοτώνουν περίπου 100 εκατομμύρια καρχαρίες κάθε χρόνο, 11.000 ανά ώρα, είτε για κινέζικο έδεσμα (όπου ο σφαγμένος καρχαρίας πετάγεται πίσω στη θάλασσα για να βουλιάξει και να πεθάνει στο βυθό) είτε καταλάθος μαζί με μία μεγάλη ψαριά.
Κάθε καρχαρίας έχει τη δική του προσωπικότητα. Οι καρχαρίες μπορούν να κοινωνικοποιηθούν, να επιλέξουν τους καλύτερους τους φίλους και να δημιουργήσουν κοινωνικά δίκτυα. Μπορούν να εκπαιδευτούν από τον άνθρωπο, να μάθουν απλές ασκήσεις, πολύ πιο γρήγορα από ό, τι τα κουνέλια και οι γάτες, και να διατηρήσουν αυτή τη γνώση για καιρό.
Οι καρχαρίες διδάσκουν επίσης ο ένας τον άλλο: πώς να βρουν τροφή, πώς να προσδιορίζουν τα αρπακτικά ψάρια και πώς να γοητεύουν το άλλο φύλο. Όπως και θαλάσσιες χελώνες, ταξιδεύουν τεράστιες αποστάσεις για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ξανά και ξανά για να γεννήσουν.
Μερικοί καρχαρίες είναι κοινωνικοί, άλλοι είναι τολμηροί, άλλοι ντροπαλοί. Μερικοί είναι ανταγωνιστικοί για την περιοχή τους, άλλοι είναι πιο ώριμοι. Επίσης διαχωρίζονται και σε φοβιτσίαριδες, σε καρχαρίες που παίρνουν ρίσκο, σε ηγέτες και σε οπαδούς.
Οι περισσότεροι δεν χρειάζεται να κολυμπούν συνεχώς για να επιβιώσουν. Και αντί να είναι σχεδόν τυφλοί και να εξαρτώνται από την οσμή, όπως είναι η γενική αντίληψη που έχουμε, στην πραγματικότητα έχουν πολύ καλή όραση. Επίσης νιώθουν πόνο. Ακόμα και οι πιο τολμηροί καρχαρίες αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν πριν την ενηλικίωσή τους.
Μπορεί όλοι να προτιμάμε τα νερά χωρίς καρχαρίες ( κυρίως στο εξωτερικό ), αλλά αν εξαφανίζονταν οι καρχαρίες από το θαλάσσιο οικοσύστημα θα ακολουθούσε χάος. Οι καρχαρίες ως αρπακτικά, ισορροπούν το οικοσύστημα και σταματούν τα ψάρια που βρίσκονται στη μέση της τροφικής αλυσίδας από το να φάνε τα μικρότερα και πιο ευπαθή ψάράκια.
Οι καρχαρίες επίσης τρώνε τα πιο αδύναμα, άρρωστα και πιο αργά ψάρια, βοηθώντας στην πρόληψη της εξάπλωσης των ασθενειών και των παρασίτων καθώς και την ενίσχυση της γονιδίων των αρπακτικών ειδών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι επιστήμονες θεωρούν πως οι καρχαρίες αποτελούν τον «ακρογωνιαίο λίθο» των ειδών στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Χωρίς αυτούς θα κατέρρεε η τροφική αλυσίδα.