Ο Νίκος Ρωμανός είναι σήμερα 21 ετών. Έχει καταδικαστεί για τη γνωστή πλέον ένοπλη ληστεία στο Βελβεντό και αν και δεν καταδικάστηκε ποτέ για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» παραμένει στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Μέσα στη φυλακή κατάφερε να τελειώσει το σχολείο, να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις και να περάσει στα ΤΕΙ Αθήνας.
Σήμερα όμως διανύει την 22η ημέρα απεργίας πείνας. Επέλεξε αυτό τον υψηλού ρίσκου τρόπο διαμαρτυρίας και συνάμα άσκησης πίεσης προς την Πολιτεία για να κερδίσει την εκπαιδευτική άδεια που του αρνήθηκαν οι αρμόδιες αρχές. Ο ίδιος παραδέχεται στη δήλωση του, πως επιχειρεί έναν «πολιτικό εκβιασμό» βάζοντας «ως οδόφραγμα» το κορμί του για να κερδίσει «μια ανάσα ελευθερίας». Δεν «κρύβει» τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τον αναρχικό του προσανατολισμό ούτε σε αυτό το κείμενο και για μια ακόμη φορά μέμφεται το κράτος που κατά την άποψή του παραβιάζει τους νόμους που το ίδιο έχει θεσπίσει.
"Η δολοφονία του Αλέξη άλλαξε το Νίκο. Τον άλλαξε περισσότερο από όσο μπορώ και εγώ η ίδια να σας περιγράψω" Οι «ανοιχτοί λογαριασμοί» όμως του Νίκου Ρωμανού με τη Δικαιοσύνη προσκρούουν κατά την κρίση δικαστικών λειτουργών και μελών του Συμβουλίου των Φυλακών Κορυδαλλού, στη χορήγηση της εκπαιδευτικής άδειας αν και ο δικηγόρος του, κ.Φραγκίσκος Ραγκούσης έχει διαφορετική άποψη. Αυτή η ανάγνωση στην «υπόθεση Ρωμανού» έχει να κάνει με το «γράμμα το Νόμου». Μιλώντας όμως για παράδειγμα με τον διευθυντή του σχολείου στις φυλακές Αυλώνας, Πέτρο Δαμιανό «μπαίνει» στη συζήτηση και το «πνεύμα του Νόμου» και μια ολόκληρη φιλοσοφία σχετικά με το σωφρονισμό νεαρών παραβατών.
Η συζήτηση για την υπόθεση Ρωμανού, φαίνεται να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο προσεγγίσεις και μοιραία ο 21χρονος έχει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή αν τον ξεπερνά αφού όπως και ο ίδιος γνωρίζει αφορά πολλούς ακόμη συμμαθητές του. Όσο δε οι μέρες περνούν, πάντα σε βάρος τη ίδιας της ζωής του Ν.Ρωμανού η συζήτηση γίνεται όλο και πιο δύσκολη…
Τα μαθήματα στις φυλακές και η εισαγωγή στο ΤΕΙ
Για τη μητέρα του, Παυλίνα Νάσιουτζικ η άρνηση στο αίτημα του Ν.Ρωμανού να φοιτήσει στα ΤΕΙ Αθήνας συνιστά, όπως και για το γιο της, μια ακόμη πράξη υποκρισίας της Πολιτείας.
Ο Ρωμανός, όπως εξηγεί μιλώντας στη HuffPost Greece «ήθελε πάρα πολύ να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ήταν πάντοτε άριστος μαθητής και στα μαθήματα θεωρητικής και θετικής κατεύθυνσης». Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε παρακολουθώντας και τα μαθήματα της Β’ και Γ’ Λυκείου στο σχολείο του Ειδικού Καταστήματος Κράτησης Νέων Αυλώνας. «Προσπάθησε πολύ και κατάφερε να περάσει στα ΤΕΙ Αθήνας στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Μονάδων Υγείας. Του άρεσε το αντικείμενο» όπως μας λέει «αλλά είναι μόλις 21 ετών και εκτίει ποινή, οπότε δεν έχει κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια για το εάν θα ασκήσει και αυτό το επάγγελμα κάποια στιγμή στο μέλλον».
"Οι γιατροί μας λένε πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταματήσει η καρδιά του. Μας ζητούν να τον πείσουμε να λάβει τροφή αλλά εκείνος επιμένει. Είναι πιο δυνατός απ’ ό,τι φαντάζεστε" Την ίδια εικόνα για τον μαθητή Ν.Ρωμανό μας δίνει και ο διευθυντής του σχολείου στο κατάστημα κράτησης, κ.Δαμιανός. Καλός μαθητής, συνεργάσιμος με τους καθηγητές, αγαπητός από τους συμμαθητές του. «Εξαιρετικό παιδί, με ελεύθερο πνεύμα και δυνατό μυαλό. Το χαιρόμουν».
Η Πολιτεία μάλιστα θέλησε να βραβεύσει το Ρωμανό και τους άλλους τρεις συμμαθητές του οι οποίοι εισήχθησαν σε ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και ο υπ. Δικαιοσύνης, Χαράλαμπος Αθανασίου επισκέφθηκε ο ίδιος τις φυλακές ακριβώς γι’ αυτο το σκοπό. Τιμητική βράβευση όμως «ήρθε» προς τους μαθητές και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια.
Είμαι πεπεισμένη πως το Υπ.Δικαιοσύνης έχει την αποκλειστική ευθύνη
«Ευτυχώς ο Νίκος δεν πήγε να παραλάβει κανένα από τα βραβεία. Είχε διαβλέψει πως πρόκειται για μια υποκριτική κίνηση. Κάτι μέσα του έλεγε πάντα πως τελικά δεν θα τον αφήσουν να πάει στο ΤΕΙ. Είχε την ελπίδα αλλά δεν μπορούσε πιστέψει πως τελικά τον αφήσουν» υποστηρίζει η κ.Νάσιουτζικ μεταφέροντας μας μια γενική εικόνα από τις συζητήσεις με το γιο της για το συγκεκριμένο ζήτημα.
" Τον φυλάνε διαρκώς καμία δεκαριά άνδρες της αντιτρομοκρατικής. Πάνοπλοι. Μπαίνουν μέσα ακόμη και την ώρα που τον εξετάζουν οι γιατροί... Τον πηγαίνουν συνοδεία ακόμη και για να κάνει ακτινογραφία" Η κ.Νάσιουτζικ «στέκεται» ιδιαίτερα στο πρόσωπο του Υπουργού Δικαιοσύνης όχι μόνο για να τον κατηγορήσει για την «υποκριτική» του, όπως τη χαρακτηρίζει στάση αλλά και γιατί δηλώνει πεπεισμένη πως ο ίδιος μπορεί να λύσει το θέμα.
«Είμαι πεπεισμένη πως ετοιμάζεται να δει το παιδί μου στο ικρίωμα, ζωντανό ή νεκρό. Αναφέρομαι στον κ.Αθανασίου γιατί αυτός είναι υπουργός Δικαιοσύνης και εν τέλει ξέρουμε πως είναι δική του απόφαση. Η απόφαση να μην λάβει την άδεια ο Νίκος είναι πρωτίστως δική του. Όλοι οι αγώνες και οι ενδείξεις που έχω μέχρι στιγμής δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση».
Όταν τη ρωτάμε εάν έχει επιχειρήσει να επικοινωνήσει η ίδια μαζί του απαντά πως όχι και δηλώνει πως δεν θα το πράξει γιατί ξέρει πως θα «βρει τοίχο». Το θέμα πάντως έχει φτάσει σύμφωνα με το δικηγόρο του Ρωμανού και στο διευθυντή του γραφείου του υπ.Δικαιοσύνης.
Ο Νίκος είναι αποφασισμένος και είναι πιο δυνατός απ’ ότι φαντάζεστε
Ο χρόνος όμως κυλάει και κυλάει πάντα σε βάρος του Ν.Ρωμανού ενώ η ίδια φοβάται «πως δεν υπάρχουν πλέον πολλά περιθώρια ελιγμών». Κάθε μέρα που περνάει οι φόβοι για τη ζωή του μεγαλώνουν. «Οι γιατροί μας λένε πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να σταματήσει η καρδιά του. Μας ζητούν να τον πείσουμε να λάβει τροφή αλλά εκείνος επιμένει. Είναι πιο δυνατός απ’ ό,τι φαντάζεστε. Είναι πολύ αποφασισμένος και συγκροτημένος όσο και ευαίσθητος. Επιμένει». Εκείνη, στέκεται δίπλα του όπως έκανε από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του αλλά αυτή τη φορά δηλώνει πως δεν μπορεί να απαντήσει εάν στηρίζει αυτή την τελευταία απόφαση του που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του.
Το θέμα βέβαια της απεργίας πείνας το είχαν συζητήσει, και μάλιστα «εκτενέστατα». «Ήταν αποφασισμένος. Όπως αναφέρει και στη δήλωση του ήταν αποφασισμένος να βάλει οδόφραγμα το κορμί για να μπορέσει να πάρει μια ανάσα ελευθερίας. Δεν δέχεται να του στερούν τα δικαιώματά του. Δεν θέλει να εκδικηθεί την κοινωνία όπως λένε. Το κράτος καταπατά τα δικαιώματά του και δεν το δέχεται».
Οι μέρες και οι νύχτες στο νοσοκομείο και οι σκέψεις για τον Αλέξη
Οι συζητήσεις βέβαια από τότε δεν είναι πολλές. «Μας επιτρέπεται να τον βλέπουμε, ακόμη και τώρα, μόνο μια φορά την εβδομάδα και μόλις για ένα τέταρτο. Η ενημέρωση που έχουμε είναι κυρίως από το ιατρικό προσωπικό». Περιγράφει δε με οργισμένη φωνή τις εικόνες που εκτυλίσσονται στο νοσοκομείο Γ.Γεννηματάς όπου νοσηλεύεται ο Ρωμανός.
"Ευτυχώς ο Νίκος δεν πήγε να παραλάβει κανένα από τα βραβεία. Είχε διαβλέψει πως πρόκειται για μια υποκριτική κίνηση" «Τον φυλάνε διαρκώς καμία δεκαριά άνδρες της αντιτρομοκρατικής. Πάνοπλοι. Μπαίνουν μέσα ακόμη και την ώρα που τον εξετάζουν οι γιατροί παρά τις αντιδράσεις των ίδιων και τις εκκλήσεις να απομακρυνθούν. Τον πηγαίνουν συνοδεία ακόμη και για να κάνει ακτινογραφία». Δηλώνει, ωστόσο πως έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους ιατρούς που τον παρακολουθούν και είναι πεπεισμένη πως θα πράξουν το καλύτερο δυνατό.
Τέλος η συζήτηση τόσο με τη κ.Νάσιουτζικ όσο και με τον διευθυντή του σχολείου του Ν.Ρωμανού αλλά και με το δικηγόρο του, φτάνει και στον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Στο φίλο του Νίκου που έχασε τη ζωή του από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού, Επαμεινώνδα Κορκωνέα το Δεκέμβριο του 2008 ενώ ο ίδιος βρισκόταν πλάι του. Η δολοφονία του Αλέξη φαίνεται να έχει «χωρίσει» τη ζωή του φίλου του στα δύο. Στο πριν και στο μετά. Η σκέψη του Αλέξη και μια σειρά από βασανιστικά ερωτήματα συνοδεύουν το Ν.Ρωμανό και αυτές τις μέρες της απεργίας πείνας και της νοσηλείας του και μάλιστα πιο έντονα ή τουλάχιστον πιο έκδηλα απ ότι το προηγούμενο διάστημα, όπως μας μεταφέρουν όσοι έχουν επαφή μαζί του. «Η δολοφονία του Αλέξη άλλαξε το Νίκο. Τον άλλαξε περισσότερο από όσο μπορώ και εγώ η ίδια να σας περιγράψω» μας λέει η κ.Νάσιουτζικ. «Μετά τη δολοφονία δεν ήθελε καν να βγαίνει φωτογραφία. Η τελευταία που έχω είναι απ’ όταν ήταν πολύ μικρότερος». Για το δε κ.Δαμιανό, «ο Νίκος είναι το δεύτερο θύμα της βραδιάς της 6ης Δεκεμβρίου. Τα γεγονότα εκείνης της νύχτας επηρέασαν καταλυτικά τον τρόπο σκέψης του, τη λειτουργία του και τον τρόπο που πορεύθηκε προς την ενηλικίωση».