Η αρχαία ελληνική μυθολογία και ιστορία έχει κατά καιρούς αποτελέσει θέμα αρκετών ηλεκτρονικών παιχνιδιών, με σχετικά πρόσφατα παραδείγματα των τελευταίων χρόνων τα Titan Quest, Rise of the Argonauts (τρόπον τινά ένα αρχαιοελληνικό «Mass Effect», αριστουργηματική δουλειά από κάθε πλευρά κατά την άποψη του γράφοντος, το οποίο δυστυχώς δεν είχε συνέχειες), Hegemony Gold: Wars of Ancient Greece, Total War: Rome 2 (που, παρά τον τίτλο του, διαθέτει αξιοσημείωτη ελληνική παρουσία, μέσω της ύπαρξης πολλών ελληνιστικών factions τη διοίκηση των οποίων μπορεί να αναλάβει ο παίκτης), God of War (βία, σεξ, θεοί και τιτάνες, μια ιστορία αιματοβαμμένης εκδίκησης και ένας φαλακρός πολεμοχαρής και συνεχώς έξω φρενών Σπαρτιάτης με τατουάζ εν μέσω όλων αυτών) , Spartan (ένα από τα καλύτερα και πιο παραγνωρισμένα strategy που έχουν βγει ποτέ) και άλλα.
Ωστόσο, μεταξύ αυτών φαίνεται πως είναι γραφτό να κατακτήσει ιδιαίτερη θέση το Apotheon της Alientrap, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα – και ο λόγος για αυτό δεν είναι τόσο το (σε κάθε περίπτωση, εξαιρετικά αξιοπρεπές για το είδος του) gameplay του, καθώς το παιχνίδι είναι ένα «παλιομοδίτικο» δισδιάστατο action sidescroller (ο παίκτης βλέπει και χειρίζεται τον χαρακτήρα του από τα πλάγια, στα πρότυπα των πάλαι ποτέ Sonic, Super Mario κ.ο.κ) με έντονη και αιματοβαμμένη δράση (και κάποια στοιχεία από RPG, καθώς ο χαρακτήρας εξελίσσεται κατά την πορεία του παιχνιδιού), όσο η μοναδική καλλιτεχνική του επιμέλεια, η οποία είναι εμπνευσμένη από την χαρακτηριστική τεχνοτροπία των αρχαιοελληνικών μελανόμορφων αγγείων και την καταπληκτική μουσική του, η οποία, σημειωτέον, είναι γραμμένη από Έλληνα, τον Μάριο Αριστόπουλο.
Η ιστορία διαδραματίζεται στα τέλη της εποχής του Σιδήρου στην αρχαία Ελλάδα, με τους Θεούς του Ολύμπου να έχουν εγκαταλείψει την Ανθρωπότητα, η οποία ψυχορραγεί, καθώς ο Δίας τιμωρεί τους ανθρώπους για την αλαζονεία και τη συμπεριφορά τους, στερώντας από αυτούς τα δώρα της ζωής, τα οποία έχουν δοθεί από τους Δώδεκα Θεούς. Οι άνθρωποι αργοπεθαίνουν, καθώς έχουν χάσει το φως, η γη και η θάλασσα δεν τους δίνουν τροφή και το χάος αρχίζει να βασιλεύει στις κοινωνίες τους. Μέσα σε όλα αυτά αναδύεται ένας ήρωας: ο Νίκανδρος, ο οποίος έχοντας υπερασπιστεί το χωριό του από επιδρομείς, επιλέγεται από την Ήρα για να ανεβεί στον Όλυμπο και να δώσει τη μάχη για την επιστροφή των δώρων των θεών στην ανθρωπότητα, προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωσή της- μια μάχη που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τους ίδιους τους θεούς, και θα τον οδηγήσει ακόμα και στον Άδη.
Το παιχνίδι χαρακτηρίζεται από έντονη δράση και μάχες, ωστόσο αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι, όπως προαναφέρθηκε, η μοναδική καλλιτεχνική του επιμέλεια, καθώς ο παίκτης πραγματικά νιώθει ότι παίζει ένα παιχνίδι πάνω σε ένα μελανόμορφο αγγείο. Στο ίδιο στυλ κινείται και το γενικότερο ύφος του Apotheon (μουσική, διάλογοι, όπλα, ορολογίες κ.ο.κ), με τις συναντήσεις και τις μάχες με τους θεούς και τα άλλα πλάσματα του θρύλου να αποτελούν το «κερασάκι στη τούρτα», συνθέτοντας την εικόνα μιας έξοχης μυθολογικής περιπέτειας στην αρχαία Ελλάδα.
Το παιχνίδι γενικότερα έχει αποσπάσει πολύ θετικές κριτικές στον ειδικό Τύπο, με τους περισσότερους reviewers να αναγνωρίζουν (όπως και ο γράφων) ότι ακόμα και αν το gameplay δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, από καλλιτεχνικής πλευράς/ επιμέλειας αποτελεί μία παραγωγή η οποία σίγουρα έχει προκαλέσει μοναδική αίσθηση σε έναν εξαιρετικά «συνωστισμένο», από πλευράς παραγωγών και ανταγωνισμού, χώρο.