Η καλή υγεία και η ανάγκη ανακούφισης από ποικίλα συμπτώματα ασθενειών ή ασθένειες απασχολούσε πάντοτε τους ανθρώπους με τη διαφορά πως όσο πιο πίσω πάμε στο χρόνο, τόσο πιο...περίεργα είναι τα φάρμακα που μαθαίνουμε πως χρησιμοποιούσαν. Ειδικότερα κατά το Μεσαίωνα ήταν κάτι πάρα πάνω από περίεργα όπως γενικότερα η μεσαιωνική ιατρική.
-Σαλιγκάρια για τα εγκαύματα
Η συμβουλή ήταν προς τoν ασθενή να πάρει ένα ζωντανό σαλιγκάρι και να τρίψει την κολλώδη ουσία που παράγει, επάνω στο σημείο που έχει υποστεί εγκαύματα. Όσο περίεργο ή απλό και αν φαντάζει αυτό το γιατροσόφι απέδιδε, αφού ανακούφισε από το άλγος και μείωνε τις φουσκάλες. Πρόσφατη μάλιστα έρευνα απέδειξε πως η ουσία που παράγεται από το σαλιγκάρι περιέχει ουσίες αντιοξειδωτικές, αντισηπτικές ενώ λειτουργεί και ως ελαφρύ αναισθητικό και αντι-φλεγμονώδες. Σήμερα βέβαια γνωρίζουμε επίσης πως περιέχει και κολλαγόνο το οποίο βοηθάει στην ανάπλαση του δέρματος και χρησιμοποιείται ευρέως και όχι μόνο για ιατρικούς αλλά και για αισθητικούς λόγους.
-Το φίλτρο του Αγίου Πέτρου για την επιληψία αλλά και τα στομαχικά προβλήματα
Υποτίθεται πως το συγκεκριμένο φίλτρο φτιάχθηκε από τον Άγιο Παύλο. Για την παρασκευή του απαιτείται ένας σημαντικός αριθμός συστατικών όπως γλυκόριζα, φασκόμηλο, ιτιά, τριαντάφυλλα, μάραθος, κανέλα, τζίντζερ, γαρύφαλλα, μανδραγόρας αλλά και... αίμα κορμοράνων και δράκου καθώς και διάφορα πιπέρια. Φυσικά μοιάζει περισσότερο με κάποιο...μαγικό φίλτρο αλλά πλέον γνωρίζουμε πως κάποια εκ των συστατικών δεν ήταν τυχαίο που περιλαμβάνονταν στο «φίλτρο». Πχ η γλυκόριζα συνεχίζει να χρησιμοποιείται για για τον πονόλαιμο και τη βρογχίτιδα, το φασκόμηλο βελτιώνει τη ροή του αίματος ενώ η ιτιά περιέχει μια από τις ουσίες του ασπιρίνης. Ο μάραθος, η κανέλα και το τζίντζερ βοηθούν στην ανακούφιση από τους κολικούς του στομάχου και προκαλούν αέρια. Η δε προσθήκη «αίματος δράκου» εκτιμάται πως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που νομίζουμε. Υπάρχει μια άλλη ερμηνεία που θέλει το αίμα δράκου να αναφέρεται στην κόκκινη ρητίνη από ένα δέντρο που ονομάζεται «δράκαινα» και φύεται στο Μαρόκο, το Πράσινο Ακρωτήρι και τα Κανάρια Νησιά.
-Συνταγές για τις...ημικρανίες
Για την παρασκευή φαρμάκου που ανακουφίζει από τις ημικρανίες, στο Μεσαιώνα απαιτείτο να βρει κανείς πρώτα μια σειρά από συστατικά. Κριθάρι, λουϊζα, γλυκόζη και ένα βότανο της οικογένειας της μέντας, η μπετόνικα. Αφού όλα αυτά βράσουν μαζί, ο ασθενής έπρεπε να αλείψει αυτό το μείγμα σε ένα πανί και να το τοποθετήσει στο κεφάλι του. Η μπετόνικα είχε χρησιμοποιηθεί ευρέως στο Μεσαίων ενώ ήταν από τα συστατικά στα οποία βασίζονταν ιδιαίτερα οι φαρμακοποιοί της αυλής των Τυδώρ, οι οποίοι το χρησιμοποιούσαν για την παρασκευή φαρμάκων σχεδόν για όλες τις ασθένειες και πάντοτε ως κατάπλασμα. Στη δε σύγχρονη ιατρική γίνεται ακόμη χρήση αλκαλοειδών φάρμακα που βρέθηκαν στην μπετόνικα για τη θεραπεία σοβαρών πονοκεφάλων και ημικρανιών. Παραλλαγές της λουϊζας και παράγωγα αυτής επίσης χρησιμοποιούνται στις μέρες μας για τη θεραπεία της ημικρανίας, της κατάθλιψης, του άγχους...
-Θεραπεία για τον πονόλαιμο
«Πάρτε μια παχιά γάτα»...έτσι ξεκινάει η συνταγή και στη συνέχεια προτεινόταν στον παρασκευαστή του φαρμάκου να χρησιμοποιήσει τα εντόσθια του ζώου καθώς επίσης το λίπος ενός σκαντζόχοιρου και μιας αρκούδας, μοσχοσίταρο, φασκόμηλο, αγνό κερί κ.α. Με όλο αυτό το μείγμα έπρεπε να παραγεμίσει τη γάτα, να την ψήσει. Το λίπος που παραγόταν χρησιμοποιείτο για την επάλειψη του ασθενούς...
-Παρασκεύασμα για την ουρική αρθρίτιδα
Για την θεραπεία της ποδάγρας, απαιτείτο στον Μεσαίωνα μαι κουκουβάγια η οποία έπρεπε να ανοιχτεί και να αλατιστεί και στη συνέχεια να τοποθετηθεί σε μια κατασαρόλα. Από επάνω έπρεπε να τοποθετηθεί μια πέτρα και στη συνέχεια να μπει στον φούρνο μέχρι να καεί. Ακολούθως όλο αυτό το παρασκεύασμα έπρεπε να αλειφθεί με ειδικό γράσο από αγριόχοιρο και στη συνέχεια να αλειφθεί με αυτό ο ασθενής...