Ως τελευταία μάχη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη θεωρείται συχνά η μάχη του Κάστρου Ιτέρ, στις 5 Μαΐου, η οποία και θεωρείται ως μια από τις πλέον παράξενες του πολέμου, καθώς Αμερικανοί στρατιώτες, Γάλλοι πρώην φυλακισμένοι και στρατιώτες της Βέρμαχτ (!) οι οποίοι είχαν συνεργαστεί με την αυστριακή αντίσταση πολέμησαν εναντίον δύναμης των Waffen SS: Πρόκειται πιθανότατα για τη μόνη μάχη του πολέμου στην οποία Αμερικανοί στρατιώτες συνεργάστηκαν με Γερμανούς (σημειώνεται πάντως ότι η λήξη του πολέμου στην Ευρώπη δεν συνέπεσε με το τέλος των επιχειρήσεων στην Ιαπωνία, καθώς η Αυτοκρατορία του Ανατέλλοντος Ηλίου παραδόθηκε τον Αύγουστο).
Ωστόσο, η τελευταία μεγάλη επιχείρηση του Πολέμου στην Ευρώπη έλαβε χώρα στο Ανατολικό Μέτωπο και ξεκίνησε πριν από 70 ακριβώς χρόνια, στις 6 Μαΐου 1945. Ο λόγος για την επίθεση εναντίον της Πράγας, η οποία κατέληξε στην απελευθέρωση της πόλης και διήρκεσε από τις 6 Μαΐου ως τις 11 του μήνα- σημειώνεται ότι συνεχίστηκε μετά την επίσημη συνθηκολόγηση του Τρίτου Ράιχ.
Στις 6 Μαΐου, τα απομεινάρια των γερμανικών δυνάμεων στην Τσεχοσλοβακία ήταν οι μοναδικές υπολογίσιμες δυνάμεις που μπορούσαν να παρουσιάσουν αντίσταση στον Κόκκινο Στρατό, μετά την πτώση του Βερολίνου. Οι εν λόγω δυνάμεις ήταν υπό τη διοίκηση του στρατάρχη Σόρνερ και, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα της προεδρικής βιβλιοθήκης «Μπόρις Γέλτσιν» της Ρωσίας, αριθμούσαν συνολικά 900.000 άνδρες, 9.700 πυροβόλα και όλμους, 1.900 άρματα και τεθωρακισμένα και 1.000 αεροπλάνο. Η κεντρική ιδέα της γερμανικής διοίκησης ήταν ότι η «Ομάδα Στρατών Κέντρου» (Heeresgruppe Mitte) θα κρατούσε τις περιοχές της δυτικής και της κεντρικής Τσεχοσλοβακίας με σκοπό να κερδηθεί χρόνος και να διασφαλιστεί η υποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων προς τη Δύση, για να μπορέσουν να παραδοθούν στους Αμερικανούς.
Το σχέδιο της σοβιετικής διοίκησης προέβλεπε μια σειρά επιθέσεων με σκοπό την κύκλωση, αποκοπή και καταστροφή των δυνάμεων των Ναζί στην Τσεχοσλοβακία, ούτως ώστε να μην μπορέσουν να διαφύγουν στη Δύση. Ωστόσο, στις 5 Μαΐου άρχισε η εξέγερση των πολιτών της Πράγας, για την καταστολή της οποίας η γερμανική διοίκηση κινητοποίησε μεγάλο όγκο στρατευμάτων.
Τη νύχτα της 6ης Μαΐου ο ραδιοφωνικός σταθμός της Πράγας ζήτησε με εκπομπή του τη βοήθεια του Κόκκινου Στρατού, με αποτέλεσμα να αρχίσει η προγραμματισμένη επιχείρηση νωρίτερα, με το 1ο Ουκρανικό Μέτωπο (σχηματισμός υπό τη διοίκηση του στρατάρχη Ιβάν Κόνεφ) να ηγείται, καταφθάνοντας στις βόρειες πλαγιές των βουνών Όρε (Ερζγκεμπίργκε στα γερμανικά) και να αρχίζει τη μάχη της Δρέσδης.
Η 8η και η 9η Μαΐου ήταν οι καθοριστικές ημέρες για την επίθεση εναντίον της Πράγας. Οι δυνάμεις της δεξιάς πτέρυγας του 1ου Ουκρανικού Μετώπου συνέτριψαν την εχθρική αντίσταση, καταλαμβάνοντας την πόλη της Δρέσδης. Την αυγή της 9ης Μαΐου, οι προφυλακές της 3ης και της 4ης Στρατιάς Φρουρών πραγματοποίησαν έφοδο στην Πράγα, ενώ το απόγευμα μονάδες της 60ής και της 38ης Στρατιάς εισήλθαν από τα ανατολικά. Εντός λίγων ωρών η Πράγα είχε απελευθερωθεί από τα απομεινάρια των γερμανικών δυνάμεων, με τη σοβιετική προέλαση να συνεχίζεται προς πάσα κατεύθυνση, με την υποστήριξη Τσέχων παρτιζάνων. Σχεδόν το σύνολο των γερμανικών δυνάμεων στην Τσεχοσλοβακία περικυκλώθηκε, με κάποιες μεραρχίες να καταφέρνουν να διασπάσουν τον κλοιό και να διαφύγουν προς την κατεύθυνση των αμερικανικών δυνάμεων. Οι περικυκλωμένες δυνάμεις άρχισαν να παραδίνονται – μεταξύ της 10ης και της 11ης Μαΐου οι κύριες δυνάμεις του Άξονα είχαν αιχμαλωτιστεί.
Στις 11 Μαΐου οι σοβιετικές δυνάμεις έφτασαν στη γραμμή Τσέμνιτς, Καρλόβι Βάρι και Πλζεν, συναντώντας τους Αμερικανούς.
Κατά τη διάρκεια της Επίθεσης στην Πράγα αιχμαλωτίστηκαν περίπου 860.000 στρατιώτες και αξιωματικοί του Άξονα, καθώς και 35 στρατηγοί, 9.500 πυροβόλα και όλμοι, 1.800 άρματα και τεθωρακισμένα και άλλα είδη εξοπλισμού. Οι σοβιετικές απώλειες ανήλθαν σε 50.000 άνδρες, πάνω από 370 άρματα μάχης, 1.000 πυροβόλα και όλμους, 80 αεροπλάνα