Βλέποντας κάποιον να κάνει μία καλή πράξη μπορεί να σας κάνει να νιώσετε ζεστασιά στην καρδιά. Αυτό το συναίσθημα έχει όνομα, ονομάζεται «αύξηση αξιών» και είναι μία ζεστή και γλυκιά αίσθηση που εμφανίζεται όταν κάποιος γίνεται μάρτυς της πραγματικής ανθρώπινης καλοσύνης.
Αυτό το συναίσθημα βοηθά να εξηγήσουμε γιατί η καλοσύνη είναι μεταδοτική. Έρευνες έχουν διαπιστώσει ότι αυτή η φυσική διέγερση που νιώθει κανείς, κάνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται πιο αλτρουιστικά απέναντι σε άλλους.
Νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Biological Psychiatry είχε σκοπό να βρει πώς ερμηνεύεται αυτή η αύξηση αξιών από τον εγκέφαλο και το σώμα. Για το σκοπό αυτό οι ερευνητές μέτρησαν τη λειτουργία του εγκεφάλου και τον παλμό της καρδιάς 104 φοιτητών, ενώ έβλεπαν βίντεο που έδειχνα είτε ηρωικές πράξεις καλοσύνης, είτε χιουμοριστικές καταστάσεις.
Όταν οι φοιτητές έβλεπαν τις ηρωικές πράξεις, η λειτουργία τόσο στο συμπαθητικό, όσο και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα απογειωνόταν, ένας περίεργος συνδυασμός που δείχνει ότι υπάρχει ταυτόχρονα και το αίσθημα fight-or-flight (δηλαδή το αίσθημα που νιώθει το άτομα όταν βρίσκεται σε κίνδυνο και το παρακινεί ή να πολεμήσει ή να φύγει) και το αίσθημα ηρεμίας. Ενώ, όταν έβλεπαν διασκεδαστικά βίντεο, δεν υπήρχε λειτουργία σε κανένα κομμάτι του νευρικού συστήματος.
«Πρόκειται για έναν ασυνήθιστο συνδυασμό, να βλέπει να ενεργοποιούνται και τα δύο μέρη του νευρικού συστήματος, για ένα μόνο συναίσθημα», αναφέρει η Dr. Sarina Saturn, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας Όρεγκον και μία από τους συγγραφείς της έρευνας.
Αυτό μπορεί να σημαίνει επειδή βλέποντας μία τέτοια πράξη, από τη μία βλέπεις κάποιον να υποφέρει, γεγονός που ενεργοποιεί το άγχος και το στρες (δηλαδή το συμπαθητικό νευρικό σύστημα), ενώ ταυτόχρονα μία πράξη καλοσύνης που ηρεμεί την καρδιά μας (παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα).
Επιπλέον, οι ερευνητές βρήκαν ότι ενεργοποιείται και το κομμάτι του εγκεφάλου που είναι συνδεδεμένο με την ενσυναίσθηση, την ικανότητα του ατόμου να μπαίνει στη θέση κάποιου άλλου, να συμπάσχει και να δείχνει συμπόνια, και την ικανότητα του ατόμου να προβλέπει σκέψεις και συμπεριφορές.