«Αν με πάρουν τηλέφωνο να παρέμβουν στην ΕΡΤ θα το κλείσω και ας φύγω»
Στο γραφείο του έχει κολλημένα δεκάδες κίτρινα μικρά χαρτάκια που του θυμίζουν τις εκκρεμότητες, στους τοίχους κρεμασμένες συγκινητικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από παλιές ένδοξες στιγμές της ΕΡΤ, φωτογραφίες που ο ίδιος κατά την προηγούμενη θητεία του στο Ραδιομέγαρο είχε ανασύρει από το αρχείο. Μόνη «παραφωνία» στο ασπρόμαυρο μία γελοιογραφία του ΚΥΡ στον τοίχο που σύντομα θα μάθουμε γιατί.
«Όλοι μου έλεγαν, τι πας να ξαναμπλέξεις αφού είναι καταδικασμένη ιστορία. Εγώ δεν πιστεύω σε καταδικασμένες ιστορίες και πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω, πες με αμετροεπή, πες με μπούρδα πες με ότι θέλεις, πιστεύω ότι μπορεί να φτιαχτεί αυτό, δεν είναι υπόθεση ενός ανθρώπου, είναι υπόθεση ενός συστήματος το οποίο πρέπει να καταλάβει ότι η τηλεόραση δεν μπορεί να είναι κομματική τηλεόραση, πέρασε το μοντέλο αυτό, ούτε στα δικτατορικά καθεστώτα δεν το κάνουν αυτό, μπορεί πραγματικά να είναι ένας πολυσυλλεκτικός οργανισμός με δυνατότητα να παράγει αυτό που όλοι θέλουμε.
Διάβασα προχθές κάτι που μου άρεσε: «Προσπάθησε ξανά, απέτυχε ξανά, απέτυχε καλύτερα» το είδα προχθές αυτό σε ένα έργο του καλλιτέχνη Νίκου Ναυρίδη στην Art Athina και μου ταιριάζει γάντι γιατί εγώ θα προσπαθήσω ξανά, αν απέτυχα την προηγούμενη φορά που εγώ θεωρώ πως δεν απέτυχα, θεωρώ ότι κάναμε πάρα πολύ σημαντικά πράγματα στην προηγούμενη θητεία μου εδώ και σε τεχνολογικά θέματα και σε θέματα τηλεόρασης. Όλα σταματήσανε ξαφνικά με το μαύρο, το μαύρο ήταν πολύ βίαιο, και είναι κομψή η τοποθέτηση περί βίαιου.
Αυτό περιμένει ο κόσμος διότι υπάρχει μία δικαιολογημένη καχυποψία. Δεν έχουμε έρθει από τον ουρανό, στην χώρα αυτή ζούμε. Μένει σε εμάς να την ακυρώσουμε αυτή την καχυποψία. Να την αμβλύνουμε, να μην υπάρχει. Αυτό δεν γίνεται πάλι με το πάτημα ενός κουμπιού. Θέλει να χτίσεις την σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό σου και καθημερινά να επιβεβαιώνεις την αλήθεια σου: ότι παιδιά εδώ δεν παίζουμε ούτε το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε της ΝΔ ούτε κανενός.
Εγώ πιστεύω ότι θα μπορέσω και αυτό είναι και μία προϋπόθεση για μένα για να μείνω εδώ. Αν δω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ, δεν έχω κανένα λόγο να είμαι εδώ, και όπως ήρθα με ανακρίσεις και τυμπανοκρουσίες θα φύγω κιόλας γιατί ειλικρινά δεν έχω κανένα λόγο να κάνω τον τροχονόμο των κομμάτων και της εξουσίας. Το πιστεύω βαθιά.
Για μένα έχει δύο πυλώνες η δημόσια τηλεόραση. Ο ένας είναι εξαντλητικά να λογοδοτεί για το που πάνε τα φράγκα των Ελλήνων πολιτών μέχρι κεραίας, τα 3 ευρώ τον μήνα. Αυτό είναι το ένα τεράστιο στοίχημα και το άλλο είναι η απόλυτη ανεξαρτησία. Δηλαδή ταυτόχρονα πρέπει να είσαι εξαρτημένος στην λογοδοσία και ανεξάρτητος στον λόγο που παρέχεις. Αυτό το έχουν λύσει οι χώρες με παράδοση και πολιτισμό και πιστεύω ότι και εδώ πέρα μπορούμε να το κάνουμε, δεν είναι τόσο φοβερό.
Δεν ήθελα να πω δεν φτιάχνεται. Φτιάχνεται. Είχα δώσει δείγματα ότι φτιάχνεται. Το είχαμε καταφέρει όταν ήταν η Έλλη Στάη εδώ. Είχαμε καταφέρει να είμαστε αξιόπιστοι. Δεν έπαιρνε κανένας να μας πει κάντε το ένα ή κάντε το άλλο. Και να το πω διαφορετικά: Παίρνανε και το κλείναμε. Ας πάρουν εδώ πέρα να το κλείσουμε και ας φύγω.
Εγώ εδώ έχω επαγγελματίες δημοσιογράφους. Μπορώ να κρίνω και να κρίνουμε τις ανοχές. Πόσο το πράγμα είναι κατευθυνόμενο και ελεγχόμενο. Οι άνθρωποι που έχουν στελεχώσει την υπηρεσία εμένα με έχουν πείσει για την αλήθεια τους, μένει να αποδειχτεί κιόλας. Σε μία εβδομάδα θα ξέρετε.
Θα φτιάξω και μία επιτροπή δεοντολογίας. Για την ενημέρωση θα πάρω 5 δημοσιογράφους έγκυρους, παλαιούς σοβαρούς αξιοπρεπής και θα τους πω ''παρακολουθήστε τα δελτία και παρακαλώ μία φορά την εβδομάδα θα μου λέτε την ορθότητά τους, αν τηρούνται οι αρχές της δεοντολογίας''.
Εγώ δεν θα στερήσω από τον άλλο να έχει άποψη. Η δεοντολογία δεν λέει να μην έχεις άποψη, η δεοντολογία λέει να χρεώνεσαι αυτά που λες χωρίς να έχεις κομματικά ακουστικά, δηλαδή να σου υπαγορεύουν την άποψη και επίσης η δημοσιογραφία δεν είναι να γίνεις εσύ η είδηση που έκανες επανάσταση η δεν έκανες. Η δημοσιογραφία μεταφέρει την είδηση.
Θέλαμε ένα πρόσωπο που να έχει δοκιμαστεί στους στίβους της δημοσιογραφίας σε δύσκολες περιπέτειες. Είναι ένας πολύ καλός συνάδελφος και θέλαμε και ένα νέο πρόσωπο να συμβολίσει την άλλη ημέρα.
Εγώ δεν είμαι κομματικό στέλεχος. Δεν ήμουν κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και κυνηγήθηκα όταν ήμουν εδώ ως Συριζαίος. Μετά κυνηγήθηκα από τον ΣΥΡΙΖΑ ως ΝέοΔημοκράτης, και αυτό είναι τίτλος τιμής. Όταν σε βάλλουν από παντού επειδή νομίζουν ότι δεν είσαι δικός τους αλλά είσαι απέναντι τους, ε αυτό είναι τίτλος τιμής για έναν δημοσιογράφο.
Εγώ δεν είχα ποτέ καμία κομματική υποστήριξη και πολύ χαίρομαι για αυτό. Κι εγώ στην αγορά δουλεύω. Δηλαδή δεν ήμουν άνεργος και βρέθηκα σε ένα κόμμα κλπ, κλπ. Προφανώς επειδή δεν είχα κομματική υποστήριξη. Προφανώς κάτι άλλο θα ήθελε για την θέση αυτή.
Στην αρχή δεν το κατάλαβα νόμιζα ότι υπήρχε ένα ενδιαφέρον για να εξηγήσω πράγματα. Μου είπε κάποια στιγμή η Κωνσταντοπούλου ότι μόνο την εποχή που ήταν η κυρία Στάη ήταν καλή η τηλεόραση και της απάντησα πιαστήκατε αδιάβαστη εγώ ήμουν εκεί τότε εγώ το είχα κάνει αυτό. Δεν της το είχαν πει καλά και το είχε μπερδέψει γιατί αν το ήξερε ότι ήμουν εγώ εκεί δεν θα το έλεγε.
Πήγα καλόπιστα σε αυτή την διαδικασία και μετά όταν περνούσε η ώρα και άρχισα να κουράζομαι και της είπα θα πάθω εγκεφαλικό δεν μπορώ να παρακολουθήσω αυτά που μου λένε. Γιατί αυτό είναι και ένα τεράστιο πλέγμα δεν μιλάς μόνο για το προσωπικό και τις εκπομπές, μιλάς για τα οικονομικά για τις διεθνείς σχέσεις, για ένα πολυδαίδαλο το σύστημα: έχει από ορχήστρες και χορωδίες μέχρι πομπούς και βουνά και υποσταθμούς και την ΕΡΤ world που πάει σε όλο τον κόσμο. Πρέπει να είσαι παντού και να έχεις απαντήσεις για όλα.
Με ρώτησαν: «Τι είχατε πει το 2010 σε μία ομιλία σας εκεί;».
Εντάξει έλεος, ας πούμε και την μητέρα μου να είχα σκοτώσει και να ανακρινόμουν, θα μου έλεγαν πάρτε λίγα λεπτά διάλειμμα να πείτε νερό και να συνεχίσουμε ενώ εγώ δεν είχα την δυνατότητα.
Κάποια στιγμή όταν κατάλαβα ότι άρχισα να χάνω την ψυχραιμία μου έγραψα μπροστά μου σε ένα χαρτί «Μην εκνευριστείς σε παρακαλώ πάρα πολύ Λάμπη» και σεβάσου τον χώρο που βρίσκεσαι και τους θεσμούς.
Με ρώτησε που ήμουν το βράδυ που έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ και έγραψε ο ΚΥΡ μία γελοιογραφία που την έχω εδώ (κολλημένη στον τοίχο πίσω από το γραφείο του).
Τελικά βουλιάζουμε (η Ελλάδα είναι το καράβι που βουλιάζει) και δεν θα μάθουμε ποτέ τι έκανε ο Ταγματάρχης την νύχτα που έπεσε το μαύρο στην ΕΡΤ.
Εδώ ήμουν, είχα πάρει την μηχανή και είχα έρθει με την Στάη εδώ, αυθόρμητα, όχι για να το χρησιμοποιήσω μετά από10 χρόνια. Δηλαδή, δεν έπρεπε να την απαντήσω την ερώτηση, υπήρχαν ερωτήσεις που δεν έπρεπε να τις απαντήσω.
Μετάνιωσα που απάντησα σε αυτές τις ερωτήσεις αλλά όταν είσαι καλόπιστος και νομίζεις ότι ο άλλος ρωτάει καλόπιστα απαντάς, δεν έχεις τίποτα να κρύψεις. Δηλαδή εγώ πήγα καλόπιστα εκεί, δεν πήγα ότι θα κρατήσει 11 ώρες και αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που μου έκανε και λέω εντάξει με ρωτάει που ήσουνα, νόμιζα από φιλολογικό ενδιαφέρον από δημοσιογραφικό, δεν ρωτάμε εσύ που ήσουν το βράδυ που έγινε ο σεισμός;
Από τον νόμο το ΔΣ έχει εντολή να επιστρέψουν όλοι οι εργαζόμενοι που δούλευαν στην ΕΡΤ μέχρι τις 11 Ιουνίου του 2013. Θα είναι σημαντικά λιγότεροι, μπορεί και 1000 λιγότεροι γιατί κάποιοι εν τω μεταξύ πήραν σύνταξη. Υπολογίζεται ότι θα προσληφθούν 2.000 άτομα. Δεν θα προσληφθεί κανένας καινούργιος, αυτοί οι άνθρωποι που απολύθηκαν θα ξαναπροσληφθούν. Ο νόμος δεν προβλέπει την δυνατότητα να προσλάβεις ούτε έναν παραπάνω.
Το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε είναι να αξιοποιήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό, εδώ. Είναι αδιανόητο να έχεις 2.000 ανθρώπους και να πας να κάνεις εξωτερικές παραγωγές. Αυτός είναι ο ένας στόχος. Ο δεύτερος είναι να βάλεις τις δομές της να δουλέψουν.
Θα αξιοποιήσουμε το συγκλονιστικό αρχείο και το στούντιο θα δουλεύει 18 ώρες την ημέρα για να παράγει πρόγραμμα. Δεν νοείται να έχουμε τα στούντιο αυτά και να κάθονται και να δίνουμε δουλειές έξω.
Μόνο αφού εξοντωτικά εξαντλήσουμε όλο το δυναμικό σε επίπεδο παραγωγής προγράμματος θα ζητήσουμε πια από έξω πολύ συγκεκριμένα και πολύ μικρά πράγματα.
Δεν ξέρουμε καν τι οικονομικά θα έχουμε να διαχειριστούμε, δεν ξέρουμε πόσο θα είναι το ανταποδοτικό τέλος γιατί δεν ξέρουμε πόσο θα πληρώνουμε την ΔΕΗ με την οποία είμαστε σε συνάσρτηση.
Δηλαδή αν πάει το ΦΠΑ από 13% στο 23% στο ρεύμα, δεν ξέρω τις αντοχές της ελληνικής οικονομίας, γιατί από εκεί συναρτάται το τέλος που είναι 3 ευρώ τον μήνα. Θα πρέπει να σημειώσουμε με μεγάλα γράμματα ότι υπάρχει και η υποχρέωση, από όλες τις ΔΕΚΟ παίρνουμε ένα ποσό που πάει στο πλεόνασμα, στην δημιουργία πλεονάσματος, που αυτό για την ΕΡΤ φέτος είναι 102 εκατομμύρια. Δηλαδή από τα έσοδα που έχουν προβλέψει στα 150 ή τα τα 160 ή 170 εκατομμύρια, δεν ξέρω που θα κάτσει η μπίλια, τα 102 έχουν φύγει από τον νόμο. Αν προσθέσουμε και ένα προσωπικό που δεν ξέρουμε πόσο θα είναι και τι μισθοδοσία θα έχει αυτό, πολύ μικρότερη από αυτήν που είχε όταν έφυγε γιατί τώρα έρχονται με το νέο ενιαίο μισθολόγιο, δεν ξέρω αν θα μείνουν 3,5,10 εκατομμύρια η κανένα.
Να στο πω αλλιώς. Εγώ δεν πιστεύω ότι ανοίγει μία τηλεόραση επειδή βγήκε ένας νόμος. Οι τηλεοράσεις δεν ανοίγουν με νόμους, οι τηλεοράσεις ανοίγουν όταν η κοινωνία ανοίξει τις πόρτες και τα παράθυρα του σπιτιού της και την βάλει μέσα στο σπίτι, την παρακολουθεί και την εμπιστεύεται τότε πραγματικά ανοίγει μία τηλεόραση.
Αυτό είναι τεράστιο στοίχημα, πώς να μπει η ΕΡΤ στα σπίτια των ανθρώπων και να πείσει ότι δεν είναι κομματική, δεν είναι εξαρτημένη, αυτό το πρώτο στοίχημα. Γιατί εκεί θα κριθεί σε πρώτη φάση, θα κριθεί κάθε μέρα στα σπίτια των ανθρώπων.
Το πρώτο κανάλι η ΕΡΤ 1: ενημέρωση. Η ΕΡΤ 2: πιο χαλαρό πρόγραμμα, ντοκιμαντέρ και εσωτερικές παραγωγές που θα κρατηθούν σε ένα επίπεδο οικονομικά. Η ΕΡΤ 3: έχει πολύ δύναμη η Θεσσαλονίκη, η βόρεια Ελλάδα. Μπορούν να βγουν νέα παιδιά μέσα από τις δομές εκεί και να παίξουν ρόλο και στην τέχνη και στην τεχνολογία και στην περιφέρεια. Δηλαδή να αναδειχτεί όλο αυτό το μέτωπο και στα Βαλκάνια.
Δεν χρειάζεται να έχεις λεφτά για να τα κάνεις όλα αυτά όταν έχεις 19 περιφερειακούς σταθμούς και δημοσιογράφους σε όλη την Ελλάδα, όταν μπορείς να κάνεις συμφωνία με το ΑΠΕ και να χρησιμοποιήσεις όλους τους δημοσιογράφους που είναι σε όλο τον κόσμο. Όταν έχεις μία δεξαμενή δημοσιογράφων και να μπορείς να έχεις μία διαρκή ροή ειδήσεων.
Δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να απαντήσει σε αυτό με βεβαιότητα κανείς δεν ξέρει. Είναι ένα μπρα ντε φερ εδώ πέρα που παίζονται πάρα πολλά παιχνίδια, δεν μπορώ να έχω εικόνα, δεν ξέρω. Όποιος σας πει ότι ξέρει θα πει ψέματα, δεν νομίζω ότι ξέρει πραγματικά κανείς από εμάς. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος πάντως και πιστεύω ότι στα πράγματα υπάρχει ένα κρίσιμο πάντα μέγεθος το οποίο είναι απρόβλεπτο που αν ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν οι μεν η οι δε θα είχε γίνει μέχρι τώρα.
Δηλαδή, ''αυτοί να μας πούνε φύγετε ή εμείς να τους πούμε φεύγουμε'' αυτό θα είχε συμβεί. Το γεγονός ότι μέσα από τα λάθη, τις αδυναμίες, τις ασυμφωνίες, τις αντιπαλότητες και τις αντιπαραθέσεις προσπαθούνε γι' αυτό και δεν το κόβουν - γιατί είχαν πολλές ευκαιρίες να το κόψουν, και οι μεν και οι δε. Το γεγονός ότι συνεχίζει να παράγει ένα προϊόν το οποίο δεν τελεσφορεί αλλά πασχίζει κάποιος γι' αυτό με κάνει αισιόδοξο αλλά αυτό δεν προσφέρει τίποτα στην ιστορία.
Η προσωπική μου αισιοδοξία δεν αφορά κανέναν.