Η βουλγαρικής καταγωγής φωτορεπόρτερ Mimi Chakarova περιγράφει στο AlJazeera το πως η ίδια διείσδυσε στα άδυτα του εμπορίου σαρκός στα Βαλκάνια για να παρουσιάσει την μάστιγα του trafficking μέσα από ιστορίες θυμάτων αλλά και τις δικές της εμπειρίες.
Αρχικά, στόχος της ήταν να συναντήσει κορίτσια από την χώρα της που κατάφεραν να ξεφύγουν από τα χέρια των μαστροπών, καθώς πολλές από αυτές γυρνούσαν στο χωριό τους με το στίγμα της πόρνης. Στην πορεία του ρεπορτάζ η Mimi κατέληξε να παριστάνει η ίδια την ιερόδουλη σε διάφορες χώρες, ακόμα και στην Ελλάδα, προκειμένου να γνωρίσει σε βάθος το σκοτάδι του συγκεκριμένου χώρου.
«Τι μας συνέβη; Πως καταλήξαμε να πουλάμε τα ίδια μας τα κορίτσια;», αναρωτιέται.
Όσο η Mimi έψαχνε θύματα εμπορίας ανθρώπων σε καταφύγια, έμαθε πολλά για τον τρόπο που οι κοπέλες αυτές βασανίζονταν από τους μαστροπούς προκειμένου να χάσουν την αυτοεκτίμησή τους και να πωληθούν ως κομμάτια κρέατος στα παράνομα πορνεία των Βαλκανίων και της Ανατολής. Οι γυναίκες αυτές συχνά φωτογραφίζονταν από τους βασανιστές τους, γεγονός που έκανε ακόμα δυσκολότερο το έργο της φωτορεπόρτερ.
«Κατάλαβα πως η κάμερα είχε γίνει ο εχθρός μου», αναφέρει η Mimi, εξηγώντας πως τα περισσότερα θύματα trafficking φοβούνταν τις φωτογραφικές μηχανές.
Προκειμένου να καταλάβει σε βάθος τι πέρασαν αυτές οι γυναίκες όταν πωλήθηκαν στα διάφορα πορνεία, η δημοσιογράφος ακολούθησε την πορεία τους στις γειτονιές με τα κόκκινα φωτάκια στην Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα, το Ντουμπάι, την Πράγα. Για να μπορέσει να καταγράψει όλα όσα γίνονταν πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες, έπρεπε να γίνει μια από αυτές.
Στην πραγματικότητα πολλά από τα παράνομα πορνεία δεν ήταν παρά κλειδωμένα δωμάτια σε σπίτια όπου κατοικούσαν οικογένειες. Γονείς ζούσαν με τα παιδιά τους και τις γυναίκες-θύματα trafficking στο ίδιο διαμέρισμα. Οι τελευταίες ήταν κλειδωμένες σε κάποιο διαμέρισμα, όπου τις κακοποιούσαν οι πελάτες που είχε βρει ο άνδρας του σπιτιού. Ο τελευταίος λάμβανε όλα τα χρήματα και τους πετούσε σπάνια μερικά φρούτα, σαν να ήταν άγρια ζώα σε κάποιο κλουβί.
Οι γυναίκες που εμφάνιζαν κάποια αρρώστια, αντιστέκονταν πολύ ή δεν έκαναν «την δουλειά τους» όπως έπρεπε, έβρισκαν τραγικό θάνατο. Εκείνες που χαράζονταν σε μια προσπάθεια να αυτοκτονήσουν, πωλούνταν σε κάποιο πορνείο που απευθυνόταν σε πελάτες που τους αρέσουν οι αυτοκαταστροφικές γυναίκες. Υπήρχε προσφορά σε κάθε παράλογη ζήτηση. Η Mimi γνώρισε μια γυναίκα που είχε εγκαύματα σε όλο της το σώμα, καθώς την είχαν μετατρέψει σε ανθρώπινο τασάκι.
«Αυτή η δουλειά με άλλαξε. Είδα μερικά από τα χειρότερα πράγματα για τα οποία είμαστε ικανοί. Ένιωσα την παρουσία της λύπης που δεν έχει τελειωμό. Είναι ένα πηγάδι χωρίς πάτο, γεμάτο με ένα νερό μαύρο, σαν την πιο σκοτεινή νύχτα. Είναι ένα μέρος από το οποίο δεν μπορείς να γυρίσεις αλώβητος», εξηγεί η Mimi.
Όπως εξηγεί η ίδια, υπεύθυνοι για το γεγονός ότι συνεχίζει να υπάρχει η σεξουαλική εμπορία ανθρώπων δεν είναι μόνο οι άνδρες: «Γυναίκες κάθονται απλά και παρακολουθούν. Γυναίκες πωλούν γυναίκες. Γυναίκες εξαπατούν γυναίκες».
Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι η περιήγηση της Mimi στα σκοτεινά μονοπάτια του trafficking έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο
" >«Η τιμή του Σεξ», για το οποίο της απονεμήθηκε το «βραβείο θάρρους» στο Κέντρο Λίνκολν στην Νέα Υόρκη.
«Είπα πως έπρεπε να μου δώσουν το βραβείο οργής. Δεν υπάρχει τίποτα το θαρραλέο σε αυτό που έκανα», καταλήγει η Mimi.