Κάθε χώρα έχει τα δικά της έθιμα σε ό,τι αφορά την ταφή των νεκρών, τον δικός τρόπο έκφραση του θρήνου για τους αγαπημένους που χάθηκαν και κάθε ένα από αυτά είναι ίσως και δηλωτικό για τον ιδιαίτερα πολιτισμικά χαρακτηριστικά αλλά και την «φιλοσοφία» που κουβαλάει για την ίδια τη ζωή και το θάνατο.
Μερικά βέβαια από αυτά τα έθιμα, που έρχονται από μακρινές χώρες και πολύ διαφορετικούς πολιτισμούς από τον δυτικό, είναι για τους περισσότερους από εμάς έως σοκαριστικά.
Famadihana, Μαδαγασκάρη
Έχει εξωτικό άκουσμα αλλά είναι ένα μάλλον…απόκοσμο έθιμο που απαντάται στην Μαδαγασκάρη. Είναι μια τελετή που ακολουθούν πιστά οι Malagasy σύμφωνα με την οποία οι συγγενείς του εκλιπόντα πηγαίνουν όλοι μαζί στην κρύπτη και παίρνουν τα τυλιγμένα σε σάβανα σώματα των προγόνων τους και στη συνέχεια χορεύουν υπό τους ήχους συγκεκριμένης μουσικής ενώ τα κρατούν ψηλά. Στη συνέχεια τα τυλίγουν και πάλι μέσε σε μεταξωτά υφάσματα και τα ψεκάζουν με αρώματα.
Οι ζωντανοί φωτογραφίζονται με τα νεκρά μέλη της οικογένειας ενώ αφού τα αφήσουν και πάλι στον τόπο αναπαύσεως, εναποθέτουν δίπλα τους δώρα, φωτογραφίες, χρήματα, αλκοόλ.
Το έθιμο αυτό τελείται επτά χρόνια μετά το θάνατο κάποιου αγαπημένου προσώπου, αφού πιστεύεται πως τα πνεύματα των νεκρών επανέρχονται στον κόσμο των ζωντανών μόνο αφού έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποσύνθεσης.
Επίσης, είναι αρκετά σύνηθες, γυναίκες που αδυνατούν να τεκνοποιήσουν να παίρνουν ένα κομμάτι του υφάσματος στο οποίο τυλίγεται ο νεκρός και να το βάζουν κάτω από το μαξιλάρι τους ελπίζοντας πως έτσι θα ευλογηθούν με τη σύλληψη ενός παιδιού.
Sky Burial, Θιβέτ
Σίγουρα ακούγεται ενδιαφέρον και έως και κάπως…ρομαντικό. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι αυτό που νομίζουμε - δηλαδή μια ταφή στους αιθέρες.
Αποτελεί έναν αρκετά διαδεδομένο τρόπο ταφής όπου το σώμα του νεκρού τεμαχίζεται και αφήνεται σε έναν λόφο προκειμένου να γίνει τροφή για τα όρνεα. Η πιο γνωστή περιοχή όπου τελούνται τέτοιες «ταφές» είναι το Yerpa Valley.
Η προετοιμασία του νεκρού είναι βαθιά θρησκευτική και απαιτεί μεγάλη ακρίβεια. Το σώμα του νεκρού, μένει ανέγγιχτο για τρεις μέρες ενώ μοναχοί ψέλνουν προσευχές. Την τρίτη ημέρα το σώμα εξαγνίζεται, τυλίγεται σε ένα ύφασμα και τοποθετείται σε εμβρυϊκή στάση. Πριν την ανατολή οι μοναχοί συνοδεύουν τον νεκρό, πάντα υπό τον ήχο προσευχών που σκοπό έχουν να βοηθήσουν την ψυχή να βρει το δρόμο της προς τον ιερό τόπο.
Στη συνέχει αναλαμβάνουν εξειδικευμένοι στον τεμαχισμό του σώματος του νεκρού - με πολύ ιδιαίτερο τρόπο- προκειμένου να εξασφαλιστεί η βρώση τους από τα Dakini, δηλαδή το αντίστοιχο των Αγγέλων για τους Θιβετιανούς. Στην πραγματικότητα τα Dakini είναι τα όρνεα που καταβροχθίζουν τη σάρκα του νεκρού και για τους Θιβετιανούς εξασφαλίζουν μια θέση για την ψυχή του εκλιπόντα στον παράδεισο μέχρι να γίνει η μετενσάρκωση.
Ενδοκαννιβαλισμός, Αμαζόνιος
Ναι σε αυτή την περίπτωση είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη. Μπορεί για εμάς η σκέψη του να τραφούμε με ανθρώπινη σάρκα να μας φέρνει ανατριχίλα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο σε άλλους πολιτισμούς. Όπως για την φυλή του Αμαζονίου Yanomami που κατάφερε να επιβιώσει και συνεχίζει να ζει στην Βραζιλία και στην Βενεζουέλα. Για τα μέλη της φυλής η κατανάλωση της σάρκας ενός μέλους της συνιστά μια πράξη που ενδυναμώνει τους δεσμούς μεταξύ των ζωντανών και των προγόνων τους.
Ακρωτηριασμός δακτύλων, Νέα Γουινέα
Μέχρι προσφάτως οι γυναίκες της φυλής Dani στην Δυτικά Πάπα, στη Νέα Γουινέα έκοβαν ένα δάχτυλό τους κάθε φορά που έχαναν ένα μέλος της οικογένειας τους. Ο σκοπός ήταν αφενός να εκφράσουν με αυτόν τον τρόπο το εσωτερικό τους πένθους και αφετέρου για να εξευμενίσουν προγονικά φαντάσματα. Τα δε ακρωτηριασμένα δάχτυλα πετάγονταν στην ταφική πυρά και ακολούθως φυλάσσονταν σε ένα ιερό, για την οικογένεια, μέρος.
Πριν τον ακρωτηριασμό έδεναν σφιχτά με μια μικρή θηλιά το δάχτυλό τους- περίπου στη μέση- και το κρατούσαν έτσι για περίπου 30 λεπτά ώστε να μουδιάσει και ο ακρωτηριασμός να είναι λιγότερο επώδυνος. Συχνά μάλιστα ήταν κάποιο μέλος της οικογένειας που αναλάμβανε να φέρει σε πέρας το δυσάρεστο έργο ενώ μετά τον ακρωτηριασμό, η ανοιχτή πληγή καυτηριαζόταν τόσο για να αποτραπεί η αιμορραγία όσο και για να δημιουργηθεί μια σκληρή επιφάνεια, όπως αναφέρει το The Plaid Zebra.