Είναι ίσως από τις ιστορίες εκείνες που μπορεί να κάνουν κάποιον να ανατριχιάσει. Οι ιστορίες που ανακαλύπτεις μέχρι που μπορεί ο άνθρωπος για να επιβιώσει και σε τι μπορεί να μετατραπεί. Η ιστορία του Άλφρεντ Πάκερ είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση και εκτυλίχθηκε το 1874 στα χιονισμένα βουνά του Κολοράντο.
Ο ίδιος μαζί με πέντε ακόμη φίλους του επιχείρησαν να διασχίσουν τα χιονισμένα βουνά προκειμένου να κυνηγήσουν. Ωστόσο δύο μήνες μετά και ενώ όλοι νόμιζαν ότι είχε χαθεί επέστρεψε μόνος του πίσω. Όταν τον ρώτησαν τι είχε συμβεί ο Πάκερ υποστήριξε ότι είχε εγκαταλειφθεί από τους συντρόφους και για δύο μήνες περίπου τρεφόταν μόνο με μπουμπούκια. Ωστόσο, σύμφωνα με τη Mirror, έδειχνε αρκετά καλοταϊσμένος, για να τρέφεται τόσον καιρό μόνο με μπουμπούκια. Τελικά, έπειτα από λίγο συνελήφθη, με την κατηγορία της δολοφονίας. Η αλήθεια όμως ήταν πιο οδυνηρή. Έπειτα από λίγο ομολόγησε ότι είχε φάει τους φίλους του.
Ο τάφος του Άλφρεντ Πάκερ
Όπως ανέφερε ο ίδιος δύο από τους συντρόφους του πέθαναν ενώ περιπλανιόνταν στα βουνά, με αποτέλεσμα οι υπόλοιποι να τους φάνε, καθώς ήταν εξαντλημένοι. Ο 31χρονος Πάκερ υποστήριξε επίσης ότι δολοφόνησε μόνο έναν από τους πέντε συντρόφους του, ισχυριζόμενος ωστόσο ότι βρισκόταν σε αυτοάμυνα.
Κατά την διάρκεια των ανακρίσεων ο Πάκερ ομολόγησε ότι η γεύση της ανθρώπινης σάρκας του άρεσε. «Ήταν το πιο γλυκό κρέας που είχα δοκιμάσει», υπογράμμισε. Οι εφημερίδες της εποχής οργίασαν. Χαρακτήρισαν τον Πάκερ ως «ανθρώπινη ύαινα» και οι δημοσιογράφοι της εποχής ήταν πεπεισμένοι ότι είχε δολοφονήσει και τους πέντε φίλους του. Λίγο πριν τη δίκη του ο Πάκερ κατάφερε να δωροδοκήσει έναν δεσμοφύλακα και να αποδράσει.
Ομοίωμα του Άλφρεντ Πάκερ σε μουσείο του Κολοράντο
Λίγες μέρες μετά δύο καλλιτέχνες εντόπισαν τα σώματα δύο θυμάτων του. Τα πτώματα βρισκόταν σε προχωρημένη σήψη. Από το ένα πτώμα έλειπε το κεφάλι και από το άλλο διάφορα μέρη του σώματός του.
Μετά την διαφυγή του χρειάστηκαν να περάσουν εννέα χρόνια έως ότου εντοπιστεί ξανά. Αυτή την φορά όμως άλλαξε τελείως την απολογία του και υποστήριξε ότι ο ίδιος είχε απομακρυνθεί από την ομάδα και όταν γύρισε ανακάλυψε ότι ο Σάννον Μπελ έψηνε ένα κομμάτι ανθρώπινης σάρκας και είχε σκοτώσει τους υπόλοιπους της ομάδας. Ο Πάκερ ισχυρίστηκε ότι τον πυροβόλησε και στη συνέχεια δοκίμασε να φύγει. Εξαιτίας του χιονιού όμως αναγκάστηκε να μείνει εκεί για δύο μήνες, χτίζοντας ένα μικρό καταφύγιο και επιβιώνοντας τρώγοντας την σάρκα των φίλων του.
Μία ομάδα Ινδιάνων όμως ανέφερε στις αρχές ότι είχαν εντοπίσει τον Πάκερ στα βουνά. Όταν τους είδε πέταξε κάτι που κρατούσε στο ποτάμι. Αργότερα ανακάλυψαν ότι επρόκειτο για ένα ανθρώπινο χέρι. Ο Πάκερ τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο το 1883, η οποία μετετράπη σε ποινή κάθειρξης 40 ετών.
Ο ίδιος πέθανε το 1907. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έγινε χορτοφάγος.