Εκατομμύρια άνθρωποι σύντομα θα πρέπει να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Στο Μπαγκλαντές, περίπου 20 εκατομμύρια άνθρωποι υπολογίζεται ότι πρόκειται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μέχρι το 2050 και να γίνουν περιβαλλοντικοί πρόσφυγες.
Η χώρα βρίσκεται στο Δέλτα που σχηματίζουν μερικοί από τους πιο μεγάλους ποταμούς της Ασίας και εκβάλουν στον Ινδικό Ωκεανό: ο Γάγγης, ο Τζαμούνα-Βραχμαπούτρα και ο Μέγκνα.
Αν η στάθμη της θάλασσας ανέβει ένα μέτρο, το 1/5 του Μπαγκλαντές θα καλυφθεί από νερό.
Ο λαός του Μπαγκλαντές βιώνει ήδη δραματικά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας σε συνδυασμό με την άνοδο της θερμοκρασίας φέρνουν τη χώρα αντιμέτωπη με ακραία καιρικά φαινόμενα, πιο συχνά και απρόβλεπτα από ποτέ. Στις 15 Νοεμβρίου του 2007, ο κυκλώνας Σιντρ έπληξε την ακτογραμμή με ανέμους 250 χιλιομέτρων την ώρα και παλιρροϊκά κύματα ύψους 5 μέτρων. Θεωρήθηκε ο ισχυρότερος που έχει πλήξει τη χώρα από το 1991. Περίπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι επλήγησαν , καταστράφηκαν δεκάδες χιλιάδες σπίτια και σοδειές, ενώ προκάλεσε πολλά προβλήματα στην ηλεκτροδότηση και στις επικοινωνίες.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος του Καΐρου,δεν πρόκειται για μικρούς αριθμούς ατόμων. Σήμερα υπάρχουν 30 εκατομμύρια περιβαλλοντικοί πρόσφυγες, και ο αριθμός τους συνεχώς αυξάνετε. Η Αναφορά Παγκόσμιων Καταστροφών που εκδίδεται κάθε χρόνο από τον Ερυθρό Σταυρό αναφέρει ότι εμφανίζονται 5.000 νέοι πρόσφυγες κάθε μέρα.
Ο αριθμός των προσφύγων αναμένεται να αυξηθεί δραματικά σε επόμενες δεκαετίες, ως αποτέλεσμα της διάβρωσης του εδάφους, της αύξησης της θερμοκρασίας και της μόλυνσης των υδάτων.
Συχνά οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες δεν διασχίζουν σύνορα, αλλά μετακινούνται στο εσωτερικό της χώρας τους. Αυτό έγινε με την πυρηνική καταστροφή του Τσερνομπίλ το 1985 και τη διαρροή αερίων στο Μποπάλ της Ινδίας το 1984.
Οι φτωχοί του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι οι πιο ευάλωτοι στις κλιματικές αλλαγές. Οι ίδιοι συμβάλλουν ελάχιστα στη δημιουργία του προβλήματος, είναι αυτοί όμως που πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα.
Η HuffPost Greece μίλησε με τον Probal Rashid, από το Μπαγκλαντές ο οποίος γνωρίζει όσο κανείς άλλος τι προκαλεί η κλιματική αλλαγή. Ο φωτογραφικός του φακό έχει καταγράψει την απόγνωση, την θλίψη, τις δυσκολίες και όλα όσα συμβαίνουν μετά από το χτύπημα ενός κυκλώνα.
Πείτε μας ορισμένα πράγματα για τους πρόσφυγες της κλιματικής αλλαγής.
Η ιδέα της φωτογράφησης για την κλιματική αλλαγή ήρθε όταν επισκέφθηκα την Satkhira, στο νότιο τμήμα του Μπαγκλαντές για να καλύψω τις πλημμύρες στις πληγείσες περιοχές, το 2011. Οι κάτοικοι του χωριού στην περιοχή αυτή, έχουν υποστεί την μία καταστροφή μετά την άλλη, από το 2007 μετά την επίθεση του κυκλώνα Σιντρ.
Κάθε χρόνο οι κάτοικοι πρέπει να ζουν σε καταυλισμούς αποκατάστασης ή προσωρινά σπίτια για 4 έως 5 μήνες κατά τη διάρκεια των μουσώνων. Επισκέφθηκα την περιοχή και πάλι το 2012 και συνειδητοποίησα ότι ήταν πραγματικά επείγον να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για την κλιματική αλλαγή.
Ορισμένες περιοχές είναι πάντα σαν βούρκος. Υπάρχει νερό παντού, αλλά ούτε μια σταγόνα για να πιεις! Πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τα καλοκαίρια και τους χειμώνες, όταν οι βροχοπτώσεις είναι ελάχιστες. Εκείνοι που διατηρούν κάποια βρόχινο νερό από τις πηγές του προηγούμενου έτους, είναι τυχεροί, αλλιώς οι περισσότεροι άνθρωποι πρέπει να ταξιδέψουν μεγάλες αποστάσεις για να αποκτήσουν καθαρό πόσιμο νερό. Ο παραδοσιακός τρόπος της αγροτικής ζωής έχει αλλάξει λόγω της περιβαλλοντικής αλλαγής.
Έχω φωτογραφίσει την 15χρονη Rani Begum η οποία παντρεύτηκε 12 ετών και έχει ήδη μια κόρη. Οι φυσικές καταστροφές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή σε συνδυασμό με την έλλειψη επαρκούς κυβερνητικού δίχτυ ασφαλείας οδηγούν τις νεαρές γυναίκες προς το γάμο.
Σε μια άλλη φωτογραφία θα δείτε την 40χρονη Rizia ο σύζυγός της οποίας σκοτώθηκε από επίθεση τίγρης στις 17 Οκτωβρίου το 2012, όταν πήγε για ψάρεμα κοντά στο δάσος Sundarbans Satkhira.
Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες πηγαίνουν στο Νότιο Μπαγκλαντές κάθε μέρα για να συγκεντρώσουν μέλι, καυσόξυλα, ψάρια ή καβούρια. Όλοι αυτοί βάζουν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο γιατί υπάρχει πιθανότητα να τους επιτεθεί κάποιο αιλουροειδές.Σε όλα σχεδόν τα χωριά υπάρχει μια γυναίκα ή ένας άνδρας - συνήθως πρόκειται για γυναίκες -που την αποκαλούν, "Bagh Bidhoba "που σημαίνει" Χήρα Τίγρης ", της οποίας ο σύζυγος έχει πέσει θύμα επίθεσης.
Ένας μεγάλος αριθμός των αστέγων στη Ντάκα έχουν χάσει τα σπίτια και την περιουσίες τους μετά από πλημμύρες, διάβρωση του ποταμού και άλλες φυσικές καταστροφές. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν στην πόλη με την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Τι νομίζετε ότι πρέπει να κάνουμε για να σταματήσει αυτό το μεγάλο πρόβλημα;
Στόχος μας είναι να φέρουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη υπό έλεγχο με τη μείωση της έκλυσης διοξειδίου του άνθρακα και άλλων στοιχείων που παγιδεύονται στην ατμόσφαιρα και δημιουργούν τα φαινόμενο του "θερμοκηπίου".
Μπορούμε να συνεισφέρουμε σε αυτή την παγκόσμια αιτία με προσωπικές ενέργειες. Για παράδειγμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου απελευθερώνονται πάνω από 10.000 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο κάθε χρόνο ,να γίνουμε ενεργειακά πιο αποδοτικοί. Ο περιορισμός της χρήσης του πετρελαίου, της βενζίνης και του άνθρακα αποτελούν επίσης ένα παράδειγμα προς μίμηση.
Τι θέλετε να πείτε με τη σειρά φωτογραφιών - "Προβλήματα στο Μπανγκλαντές με την κλιματική αλλαγή."
Νομίζω ότι η δουλειά μου δεν είναι μόνο να περιγράψω τα σημερινά προβλήματα στο Μπαγκλαντές, αλλά και να προειδοποιήσω για μελλοντικά προβλήματα πριν να είναι πολύ αργά. Ο φακός μου εστιάζει στις καταστροφικές συνέπειες που θα υπάρξουν με την αύξηση της στάθμης της θάλασσας που θα έχουν οι παράκτιες περιοχές του πλανήτη.
Τι σας κάνει διαφορετικό από άλλους φωτογράφους; Πώς θα περιγράφατε το στυλ σας;
Κάθε φωτογράφος αναπτύσσει την δική του στρατηγική με τον δικό του μοναδικό τρόπο – επαγγελματική κατάρτιση, μεταπτυχιακές σπουδές, κλπ. Για να καταλάβουμε πως αναπτύσσει ο κάθε φωτογράφος το ιδιαίτερο στυλ του είναι σημαντικό να δούμε το πως ο καθένας από εμάς προσεγγίζει την φωτογράφιση.
Για εμένα η φωτογραφία είναι η γλώσσα να έχω πρόσβαση, να επικοινωνήσω και να προσδιορίσω τον εαυτό μου. Οι φωτογραφίες μου διερευνούν τη σχέση της ανθρωπότητας και του περιβάλλοντος με έναν απλό τρόπο. Οι φωτογραφίες μου επικεντρώνουν σε πράγματα που άλλοι άνθρωποι αγνοούν. Όταν φωτογραφίζω ανθρώπους προσπαθώ να βρω τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική αληθινή έκφραση τους. Ειλικρινά έχω έντονη επιθυμία και ενθουσιασμό για κάθε μια από τις φωτογραφίες που τραβάω και αυτό μεταφέρετε σε κάθε εικόνα που δημιουργώ.
Ποιοί φωτογράφοι σας έχουν επηρεάσει, και πώς αυτοί επηρέασαν τη σκέψη,και την σταδιοδρομία σας;
Η φωτογραφία του Steve McCurry’s "Το κορίτσι από το Αφγανιστάν" που τραβήχτηκε το 1984 και δημοσιεύτηκε το επόμενο έτος, με επηρέασε όσο καμία άλλη κατά τη διάρκεια των σπουδών μου.
Με έχουν επίσης επηρεάσει φωτογράφοι όπως ο Henri Cartier-Bresson, ο Ansel Adams, ο Sebastiao Salgado, ο Yousuf Karsh, ο Jonas Bendiksen και άλλοι πολλοί.
Το αγαπημένο σας πορτρέτο;
Ένα πορτραίτο του 25χρονου Suruz Ali ,όταν τον συνάντησα σε ένα νοσοκομείο κατά τη διάρκεια μιας φωτογράφισης για την φυματίωση στο Μπαγκλαντές στις 8 Νοεμβρίου 2014.
Ο σκοπός αυτής της φωτογραφίας είναι να εξηγήσω τη νόσο μεταξύ των πιο ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού και να ευαισθητοποιήσω όσο περισσότερο κόσμο μπορώ με τη φυματίωση μέσα από φωτογραφίες που εκτυπώθηκαν αλλά και άλλες που ανέβηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τι σας παρακινεί να συνεχίσετε να φωτογραφίζεται;
Η ικανοποίηση πως υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν τις φωτογραφίες μου.Τα θετικά σχόλια που δέχομαι με κάνουν να συνεχίζω.
Αξίζει μια φωτογραφία χίλιες λέξεις ;
Ναι, θα ήθελα να το σκέφτομαι έτσι. Όταν ανεβάζουμε μια φωτογραφία στο διαδίκτυο όλος ο κόσμος συγκινείται. Πάρτε για παράδειγμα τον εαυτό σας. Δεν με γνωρίζεται προσωπικά. Αλλά με ξέρετε τώρα μέσα από τις φωτογραφίες μου.
Υπάρχουν ορισμένες φωτογραφίες που φωνάζουν τόσο δυνατά που όλος ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε, έχουν αγγίξει την ανθρωπότητα με πολλούς διαφορετικούς τρόπους και συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος. Για παράδειγμα, η φωτογραφία του Aylan Kurdi έχει συντάραξε όλη την υδρόγειο.
Πώς προετοιμάζεται τις ιστορίες σας;
Όταν ξεκινώ ένα φωτογραφικό έργο κάνω έρευνα, συλλέγοντας πληροφορίες από βιβλία, εφημερίδες και το Διαδίκτυο. Τότε επισκέπτομαι το μέρος και μιλάω με τους ανθρώπους.