Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν; Συνταξιούχοι από όλη την Ελλάδα μιλούν στη HuffPost Greece

Στα πρόθυρα πλέον της δραστικής μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος, η HuffPost Grecce μίλησε με 8 συνταξιούχους από την Αθήνα και άλλες περιοχές της Ελλάδας, παρουσιάζοντας διαφορετικές περιπτώσεις και ιστορίες από την καθημερινότητα των πολιτών, στην οποία η σύνταξη συνιστά το θεμελιώδες κεφάλαιο για τη συνοχή της ζωής τους. Δεν ψάξαμε συνδικαλιστές από ενώσεις και ομοσπονδίες, αλλά ανθρώπους με διαφορετικό προφίλ -από το επάγγελμα που ασκούσαν έως το ποσό της σύνταξης που σήμερα λαμβάνουν.

Απογοητευμένοι από τις απανωτές, στη διάρκεια των τελευταίων ετών, μειώσεις που δέχεται το τελευταίο εισόδημα του βίου τους, συναισθηματικά φορτισμένοι έως οργισμένοι, αλλά με μια αξιοθαύμαστα ορθολογική κριτική στις διαχρονικές πολιτικές που ασκήθηκαν από το ελληνικό κράτος (και) στον τομέα του ασφαλιστικού. Και εκφράζουν μια ομόθυμη αγωνία για το παρόν και το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών τους.

Δημήτρης Μπίρμπας, υποστράτηγος ε.α., 58 ετών, Θεσσαλονίκη.

• Η σύνταξή μου από το 2009 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί στο μισό- πλέον το καθαρό πόσό είναι 1.400 ευρώ. Και οι επιπτώσεις στο επίπεδο ζωής είναι ακριβώς ανάλογες.
• Έχω δύο κόρες: τη μία μέχρι πέρσι που έπιασε δουλειά την βοηθούσαμε οικονομικά, η άλλη είναι ακόμα άνεργη, οπότε καταλαβαίνεις..
• Αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση οι μειώσεις θα είναι διαρκείς και στις συντάξεις και στους μισθούς. Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί τον σκοπό κάποιων. Η χώρα έχει καταληφθεί οικονομικά, κάποιοι θέλουν όχι μόνο να πατήσουν το πόδι τους αλλά να την κατακτήσουν επί της ουσίας.
• Το καλύτερο σενάριο είναι να παγιωθεί κάπως η κατάσταση, να κρατήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Αν έρθουν, όπως όλα δείχνουν, νέες περικοπές, θα συνεχίσουμε να περιορίζουμε τα έξοδά μας. Προσωπικά, δυνατότητα να βρω νέα εργασία δεν έχω, μακάρι να είχα. Πλέον θα αναγκαστώ να μειώσω τα έξοδα διατροφής.
• Σε πολιτικό επίπεδο, από κόμματα ή προσωπικότητες, δεν τρέφω καμιά ελπίδα. Εκτός κι αν βρεθεί κάποιος «Σπάρτακος». Και σίγουρα κανείς δε μπορεί να σώσει μόνος το τομάρι του... Χρειάζεται συσπείρωση. Μόνο όλοι μαζί.
• Ο κόσμος δείχνει αποφασισμένος να αντιδράσει, για όλους έφτασε ο «κόμπος στο χτένι», από τους επιστήμονες έως τους αγρότες. Αλλά από το «φτάνει πια» πρέπει να αλλάξουμε πραγματικά την κατάσταση- και αυτό μόνο οι νέοι μπορούνε να βρούνε τρόπο να γίνει, σε όλη την ανθρώπινη ιστορία οι νέοι μπαίναν μπροστά σε σοβαρές αλλαγές.
• Δεν είμαι στενοχωρημένος, νιώθω όμως απεριόριστη οργή. Η γενιά η δική μου, να μην πω τα «ψωμιά μας τα φάγαμε», πέρασαν τα καλά μας χρόνια. Οι νέοι είναι η αγωνία μου. Όσο και να κόψουν τη δική μου σύνταξη, μικρή σημασία έχει- το πραγματικά σημαντικό είναι να εξαλειφθεί η ανεργία, αυτό λέω και στους νεότερους. Πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Υπάρχουν τριαντάρηδες που δεν έχουν κολλήσει ένα ένσημο, που θα δουλέψουν αυτά τα παιδιά; Πότε; Αμφιβάλλω αν αυτή η γενιά θα πάρει ποτέ σύνταξη.
• Οι συνταξιούχοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσες μειώσεις κι αν υποστούνε, θα επιζήσουνε. Αυτοί που έχουν το πρόβλημα είναι όσοι βρέθηκαν άνεργοι με παιδιά και υποχρεώσεις και η νεολαία που δεν πρόλαβε καν να εργαστεί. Μόνη λύση για όλη την οικονομία και τη ζωή της Ελλάδας είναι η εξάλειψη της ανεργίας- αλλιώς και να μη μειωθούν τώρα οι συντάξεις, θα γίνει πολύ σύντομα. Ξαφνικά, ένα ωραίο πρωί θα μας πούνε «τέλος, όσα πήρατε, πήρατε...». Αυτό με φοβίζει, όχι οι περικοπές.

Βασίλης και Άννα Δεπάστα, συνταξιούχοι ΟΓΑ, Ικαρία.

Βασίλης Δεπάστας, 82 ετών.

• Μας έβαλαν στην κρεατομηχανή και μας κάνανε κιμά.. Έπαιρνα 510 ευρώ και με το που ανέλαβε ο Τσίπρας, το «Τσιπράκι» μας, μου έκοψαν ένα 20αρικο ακόμη. Στα 488 ευρώ ακριβώς είμαι σήμερα και άλλα τόσα παίρνει η γυναίκα μου, που της έκοψαν και 100 ευρώ επίδομα πολυτεκνίας που δικαιούταν- έχουμε 9 παιδιά και 13 εγγόνια.
• Θα πάμε σε εκλογές νομίζω, αλλά τίποτα δε θα αλλάξει. Τα τελευταία χρόνια κατεβαίνουμε συνέχεια αλλά τον τελευταίο χρόνο κατεβήκαμε πολλά σκαλοπάτια μαζεμένα. Όπως πάει, μόνο οι γέροι θα μείνουμε εδώ, μια χώρα των γερόντων, με 3 εκατομμύρια συνταξιούχους που δεν ξέρω ποιος θα τους τρέφει...
• Οι Έλληνες πολιτικοί μια ζωή κλέβανε- και ότι μας λέγανε εμείς σαν ζώα το πιστεύαμε. Και δεν έχει αλλάξει και τίποτα, στα ίδια πατήματα του παρελθόντος βαδίζουμε σα λαός. Αλλά και οι Γερμανοί μας εκδικούνται, εγώ νομίζω ότι μας «ξοφλάνε» παλιά γραμμάτια, από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο.
• Το ασφαλιστικό δίχως ανάπτυξη δε θα μπορέσει να ζήσει... Αν το Ταμείο δεν εισπράττει (εισφορές), τι θα βρει να δώσει; Από που; Ακόμα κι όσοι εργάζονται, που να περισσέψουν χρήματα για να πληρώσουνε το Ταμείο τους; Δεν είναι ότι δεν θέλουν, πολλοί άνθρωποι δε μπορούνε να πληρώσουν.
• Πολύ στενοχωριέμαι για τα νέα παιδιά- δεν εργάζονται, ένσημα δεν έχουν, όχι 350 ευρώ, μηδέν σύνταξη θα πάρουν αυτοί. Όσοι είναι από επαρχία και έχουν ένα κομμάτι χωράφι θα επιβιώσουνε- εμείς εδώ έχουμε δυο κατσικάκια και μια κότα που λέει ο λόγος... Χρήματα για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας δεν περισσεύουν, αλλά θα τους στείλουμε στην Αθήνα λίγο κρέας, κανά αυγό. Μέχρι πότε όμως θα έχουν τα παιδιά τους γέρους να βοηθάνε; Όσοι είναι στις πόλεις, εργάτες και υπάλληλοι και «κρέμονται» από τα αφεντικά τους, θα πεθάνουνε της πείνας, από την Εκκλησία και τους Δήμους αν θα ‘χουν ένα πιάτο φαί.

Άννα Δεπάστα, 75 ετών.

• Φοβάμαι μην αρχίσουμε, όπως βλέπω στην τηλεόραση ότι συμβαίνει στην Αθήνα, να ψάχνουμε τους σκουπιδοτενεκέδες για να φάμε. Νέα παιδιά πεινάνε- και για τα δικά μας δύσκολα είναι, ψάχνουν δουλειές, όλοι οι νέοι να γίνουν γκαρσονάκια ή να φύγουν έξω.
• Πως θα ζήσετε εσείς στις πόλεις; Εμείς εδώ έχουμε μια οικιακή οικονομία, τον κηπάκο μας, κάτι γίνεται. Για τα παιδιά και τα εγγόνια μας, για όλη τη νεολαία, έρχονται δύσκολα χρόνια. Αλλά έχουμε μπλέξει με κλέφτες που κυβερνάνε μια ζωή σ’ αυτόν τον τόπο. Κι ας αλλάζουν κόμματα και πρόσωπα.
• Τώρα περιμένω κι άλλες μειώσεις, μέχρι τα 350 ευρώ που είπανε ότι θα μας φτάσουν- κι αν έχουν τα ταμεία να μας δίνουν κι αυτά. Στενοχωρημένη και οργισμένη είμαι λοιπόν- και ούτε ψήφισα Συριζα ούτε πρόκειται. Γιατί πολλά μας έταξε αλλά ποτέ δεν μας είπε που θα βρει για να τα δώσει. Κανέναν δεν εμπιστεύομαι και δεν θέλω να ψηφίσω.

Ηρακλής και Ευαγγελία Νικολουδάκη, Αρχάνες Ηρακλείου

Ηρακλής Νικολουδάκης, 62 ετών, συνταξιούχος εκπαιδευτικός.

• Βγήκα στη σύνταξη εδώ και 7 μήνες- τώρα μου καταβάλλεται το μόνο το 70% της κύριας σύνταξης. Η μείωση των συντάξεων δεν με έχει αιφνιδιάσει, από την εποχή του Γιαννίτση θεωρούσα ότι πρέπει να εξορθολογιστεί το σύστημα και ότι όσο καθυστερούμε μόνο θα χειροτερεύει η κατάσταση. Εγώ σαν μαθηματικός τα νούμερα ξέρω ότι είναι αμείλικτα. Δεν είναι δυνατόν από το ΑΕΠ της χώρας το 17% να «πηγαίνει» στις συντάξεις.
• Κανείς δε χαίρεται αλλά το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν θα μειωθούν αλλά αν θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Ο λογαριασμός δεν βγαίνει... Και δεν είναι σωστό να υπονομεύεται διαρκώς η νέα γενιά, γιατί το νέο ασφαλιστικό σχεδιάζεται σαν υπερφορολόγηση των νέων. Είναι απαράδεκτο να πληρώνει η νέα γενιά για να διατηρήσουμε εμείς τις συντάξεις μας.
• Έχουν γίνει εγκληματικά λάθη τα τελευταία 20 χρόνια- πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και γενικά μια στρεβλή κατάσταση. Από το χρέος της χώρας εκατοντάδες δις. κατέληξαν στις συντάξεις- τα Ταμεία έχουν χάσει χρήματα από κακοδιαχείριση αλλά με το να παρελθοντολογούμε δεν βγαίνει τίποτα. Για να συνεχίσουμε να παίρνουμε σύνταξη απαιτούνται μέτρα, ακόμα και επώδυνα, αλλιώς μέχρι το καλοκαίρι δε μας βλέπω να τη «βγάζουμε»..
• Η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στις υποσχέσεις και την προεκλογική ρητορική της, όταν Τσίπρας και Βαρουφάκης νόμιζαν ότι θα βαρέσουν το χέρι στο τραπέζι ή θα παίξουν το ζουρνά και οι Ευρωπαίοι θα συμφωνούσαν. Αλλά πως να απαιτείς από τα ξένα κοινοβούλια να πληρώνουν τις συντάξεις τις δικές μας; Στην Κύπρο τους ζήτησε κάποιες μεταρρυθμίσεις η Τρόικα, αυτοί κάνανε ακόμη περισσότερες και τώρα τελειώνουν με τον μνημονιακό έλεγχο. Μια χαρά θα τα πάνε γιατί κατάλαβαν ότι παρότι βγαίνουν από την κρίση, τώρα θα πρέπει να ειναι ακόμα πιο προσεκτικοί.
• Αν εξηγούσαν στον λαό τι συμβαίνει, αν ξεκινούσαν τις περικοπές από τους ίδιους και από τα «πάνω», νομίζω οι Έλληνες θα έδειχναν μεγαλύτερη κατανόηση. Δεν είναι δυνατόν ένα χρεοκοπημένο κράτος όπως το δικό μας να δίνει ακόμη συντάξεις των 2.500 ευρώ, πρέπει να κοπούν αυτά. Η ανώτατη σύνταξη να κυμαίνεται από 1200- 1500 ευρώ.

Ευαγγελία Νικολουδάκη, 63 ετών, συνταξιούχος Δημοσίου.

• Από το 2011 που συνταξιοδοτηθηκα, τα χρήματά μου ποτέ δεν είναι ίδια, πάντα κάτι έχουν κόψει, 20, 30 ευρώ, κάθε μήνα και λιγότερα.
• Προσγειώθηκα, βέβαια, από τους καλούς μισθούς που είχαμε- και μάθαμε να ζούμε με λίγα. Πλέον στερούμαι η ίδια για να κάνω ένα δώρο στα εγγόνια μου. Κομμένες βόλτες, αναψυχή, όλα με το μέτρο πια. Γιατί πρέπει να βοηθάμε τα παιδιά μας- ακόμα κι αν εργάζονται δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους τελείως, που να φτάσουν αυτοί οι μισθοί για να καλύψεις τις ανάγκες μιας οικογένειας;
• Νιώθω μεγάλη πικρία, παράπονο και δυσαρέσκεια. Να βάλουν σε τάξη τους ίδιους τους εαυτούς τους, τους βουλευτές, τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα πριν καταλήξουν σε εμάς. Δεν μπορεί να πληρώνουμε μια ζωή οι απλοί άνθρωποι τη νύφη. Και ούτε νομίζω ότι η λύση είναι μόνο οι περικοπές- τόσα χρόνια κόβουνε, κόβουνε και το αποτέλεσμα μηδέν...
• Φοβάμαι ότι από τα 1.000 θα βρεθώ στα 500 ευρώ χωρίς να το καταλάβω. Και τότε το στρίμωγμα θα είναι απελπιστικό- όχι τα παιδιά μας δε θα μπορούμε να βοηθήσουμε, ούτε τα φάρμακά μας δε θα μπορούμε να αγοράσουμε. Φοβάμαι μη μας επιφυλάσσεται μια ζωή όχι απλά περιορισμένη αλλά κατοχική...

Γιώργος Κώστας, Άγναντα Άρτας, συνταξιούχος ΕΛΤΑ, 70 ετών.

• Έχω 35 χρόνια δουλειάς, με πολλές κρατήσεις στο μισθό μου. Ξεκίνησα με μια καλή σύνταξη- τώρα είμαι στα 1.100 ευρώ και να δούμε που θα φτάσει.. Στο χωριό βοηθάει που έχεις τον κηπάκο σου και καμιά κότα αλλά το σούπερ μάρκετ είναι ακριβότερο, ίσως είναι λίγο πιο φτηνή η ζωή εδώ αλλά η καθημερινότητα είναι δύσκολη- προσπαθούμε απλώς να επιβιώσουμε και δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.
• Έχω δύο παιδιά και πέντε εγγόνια. Ζούνε στην Αθήνα και δύσκολα τα φέρνουνε βόλτα, παρότι εργάζονται μένουν συχνά απλήρωτοι για μήνες. Το κακό, αυτό που με στενοχωρεί, είναι ότι πλέον δε μπορώ να τους βοηθήσω. Πριν λίγα χρόνια είχα αυτή τη δυνατότητα, τώρα καλά καλά δεν μπορώ να πάω στην Αθήνα να τους δω. Αυτό είναι επώδυνο ψυχικά και το μεγάλο άγχος μου- όταν βλέπω ότι τα παιδιά χρειαζονται βοήθεια κι εγώ είμαι αδύναμος να συνδράμω.
• Δεν είμαι οργισμένος. Προσπαθώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα στωικά- αυτή είναι η φιλοσοφία μου, αλλιώς δε θα μπρούσα να επιβιώσω. Στενοχωριέμαι όμως γιατί άλλο ένα κόμμα ήρθε στην εξουσία και δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει την πορεία της χώρας. Φοβάμαι και για άλλες μειώσεις και δεν βλέπω να βρίσκουν διέξοδο ετούτοι οι ερασιτέχνες που ψηφίστηκαν για να κυβερνήσουν. Κι αν ήταν να δοθεί μια τελική λύση θα έλεγα «καλώς να γίνουν» κι αυτές οι περικοπές- όμως δεν έχω ελπίδες για ομαλότητα.
• Το μόνο θετικό στοιχείο που βλέπω στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι ότι και κάποιες άλλες ομάδες του πληθυσμού θα πληρώσουν το μερίδιο τους. Δεν μπορεί σ’ αυτό το έρημο το κράτος να πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί εισφορές- πρέπει να συμμετέχουνε και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι αγρότες, όλοι στο μέτρο του δυνατού. Παρότι δε συμφωνώ με την κυβέρνηση σε πολλά, σε αυτό το κρίσιμο σημείο του ασφαλιστικού (εισφορές) θεωρώ ότι έχει δίκιο.

Λαγός Δημήτρης, 80 ετών, ελεύθερος επαγγελματίας

• Έχω 42 χρόνια εργασίας σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Το συνεργείο αυτοκινήτων που το δουλεύει τώρα ο γιος μου το άνοιξα πριν 53 χρόνια, όταν ήρθα πρόσφυγας, απελαθείς από την Πόλη. Όλα τα χρόνια που εργαζόμουν έκανα την επιλογή να πληρώνω κανονικά τις εισφορές μου, σε υψηλή κλίμακα πάντα, για να πάρω μια καλή σύνταξη. Να εδώ, σε αυτόν τον φάκελο έχω τις αποδείξεις των εισφορών μου τόσα χρόνια.
• Μειώσεις έχω δεχτεί απ’ όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις- και από τον Σαμαρά και τους προηγούμενους. Από τα 1700 ευρώ με κατέβασαν στα 1.180 ευρώ.
• Στη δεκαετία του ’90 μια υπάλληλος του ΤΕΒΕ μου είχε συστήσει να μην ανησυχώ καθόλου, γιατί το ταμείο είχε ένα πολύ μεγάλο αποθεματικό, πολλών δις. σε δραχμές τότε. «Δεν θα πάθει τίποτα το ΤΕΒΕ, ποτέ», έτσι μας έλεγαν. Συγχωνεύτηκε με άλλα ταμεία, έγινε κακοδιαχείριση, δεν έμεινε τίποτα τελικά.
• Είδα όλες τις κυβερνήσεις να ανεβοκατεβαίνουν, από τον Γέρο Παπανδρέου και τον Καραμανλή, μέχρι τους σημερινούς. Από τους πολιτικούς, όσοι κυβέρνησαν φταίνε, ας ρίχνει ο καθένας τους το φταίξιμο στους προηγούμενους. Και τον Σαμαρά κατηγορώ και τον Τσίπρα. Μας είχε τάξει ο Συριζα πολλά- ούτε τα χαράτσια έφυγαν και τις συντάξεις μας ακούμε ότι θα πετσοκόψουν. Και ούτε ξέρουμε τι θα συμβεί τελικά- λένε, λένε στα κανάλια, βαρέθηκε ο λαός, σιχτίρισε.
• Οι πιο νέοι; Εκεί μπερδεύεται το πράγμα... Έχω δυο παιδιά και τρία εγγόνια. Όσο μπορούμε βοηθάμε- γιατί κι αυτών οι μισθοί κοπήκανε και οι υποχρεώσεις τους όλο και μεγαλώνουν.
• Οι φουκαριάρηδες που παίρνουνε πολύ λιγότερα από μένα και πληρώνουν και νοίκια; Δεν ξέρω τι γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους... Δηλαδή να μην φάνε; Τόσα χρόνια δούλεψαν τζάμπα; Στον αέρα;
• Εγώ δεν έχω νοίκι- παρότι τα έξοδα είναι πολλά, λέω και «δόξα τω θεώ». Και είμαι γέρος- κι αν στερηθώ θα ζήσω με ένα γιαούρτι. Στενοχωριέμαι για τους νέους, τα εγγόνια μου είναι φοιτητές ή τελειώνουν το σχολείο, καλοί στα γράμματα... Τι θα κάνουν εδώ; Θα φύγουν έξω τελικά.
• Στη γειτονιά μου ένας κύριος στην ηλικία μου πληρώνει νοίκι και βοηθάει τα δύο άνεργα παιδιά του από την σύνταξη που του έχει μείνει. Άνθρωποι τρώνε από τα συσσίτια της εκκλησίας του Άη Γιάννη και σε κάθε λαϊκή βλέπεις γέρους και οικογένειες να μαζεύουν από τον δρόμο ένα πράσο ή ένα λάχανο που παράπεσε από τους μανάβηδες. Καμιά φορά σκέφτομαι μήπως πρέπει να πτωχεύσουμε οριστικά και να γυρίσουμε στη δραχμή, μήπως πάρουμε μπρος πάλι... Θα πεινάσει πολύς κόσμος, αλλά σάμπως και τώρα;

Σταύρος Τουμπακάρης, 72 ετών, συνταξιούχος πλοίαρχος Ε.Ν.

• Εργάζομαι από 12 χρονών, νυχτερινό Γυμνάσιο τελείωσα- στη θάλασσα πήγα στα 18 και σταμάτησα να εργάζομαι στα 62. Εμείς οι ναυτικοί για να συμπληρώσουμε 21 χρόνια θαλάσσιας υπηρεσίας πρέπει να ταξιδεύουμε 35, οι μήνες της στεριάς δε μετράνε.
• Έφυγα με σχεδόν πλήρη σύνταξη στα 2.500 ευρώ- τώρα παίρνω 1.520 μαζί με το επικουρικό. Θα ήθελα οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι στη ναυτιλία να μπορούσαμε να δίνουμε τις εισφορές μας, έστω για την επικουρική σύνταξη, σε μια άλλη χώρα, στην Αγγλία π.χ., για να παίρναμε κάποια στιγμή τα χρήματά μας πίσω σωστά. Αλλά μας υποχρεώνουνε να πληρώνουμε στα ελληνικά ταμεία.
• Συνεχίζουν να κάνουν οριζόντιες μειώσεις στους πάντες για να προστατέψουν, αντί να περιορίσουν, το δημόσιο. Αλλά πλέον δεν αρκούν οι ιδιώτες για να το συντηρήσουν. Οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ έπαιρναν σύνταξη 110% επί του μισθού τους, εγώ πήρα 70%.
• Έχω δύο κόρες που είναι αυτάρκεις, τα καταφέρνουνε μια χαρά, μόνο με μια μικρή δική μου βοήθεια σε κάποια έξοδα. Τη σύνταξή μου την παίρνει η εφορία και οι λογαριασμοί. Εμένα μου μένει ένα μικρό χαρτζιλίκι για βενζίνη και εφημερίδα.
• Ειδικά με τα capital controls οι συνταξιούχοι είχαμε καταντήσει ζητιάνοι. Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν λένε… Δεν είμαι δεξιός αλλά αν τα μέτρα που συζητάνε τα έπαιρνε κανάς Σαμαράς, θα είχε καεί η Αθήνα. Οι ευρωπαίοι και το ΔΝΤ ήξεραν ότι μόνο ο Τσίπρας μπορεί να τα περάσει. Δεν είναι «κουτόφραγκοι», έχουν κάνει κι αυτοί λάθη πολλά αλλά μας έμαθαν κιόλας, ότι στον Έλληνα «περνάει» το ψέμα.
• Ο υπουργός Οικονομικών του καγκελάριου Αντενάουερ, από τη δεκαετία του ’50 είχε πει ότι η Ελλάδα θα είναι χώρα φτηνών διακοπών για τους συνταξιούχους τους και ο λαχανόκηπος της Ευρώπης.
• Το μέλλον; Όποιος θα παίρνει καθαρά 750 ευρώ θα είναι ο πλούσιος Έλληνας. Η νέα γενιά σύνταξη δε θα πάρει ποτέ. Τώρα, κουτσά- στραβά χρηματοδοτεί τις δικές μας συντάξεις, αυτοί τι θα βρούνε όμως; Πλήρης απογοήτευση- αν είχανε, διαχρονικά, τιμωρηθεί πολιτικοί δε θα είχαμε φτάσει σε αυτό το χάλι. Αλλά, ίσως, η τωρινή νέα γενιά κάνει μια πραγματική επανάσταση- για να αλλάξει αυτό το κράτος, όχι για μια θέση στο δημόσιο.