Από όλους τους προορισμούς του Ηλιακού Συστήματος, οι πιο ενδιαφέροντες αυτή τη στιγμή θεωρούνται (σαφώς) ο Άρης, η Ευρώπη (ο παγωμένος δορυφόρος του Δία, με τους ωκεανούς που θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως κρύβονται κάτω από την επιφάνειά του) και ο Τιτάνας, ο δορυφόρος του Κρόνου.
Ο Τιτάνας θεωρείται πολλά υποσχόμενος όσον αφορά στην πιθανότητα ύπαρξης μορφών ζωής (μικροοργανισμών, αν και ποτέ δεν μπορεί να είναι σίγουρος κανείς...!) είναι η ύπαρξη σταθερών όγκων υγρού στην επιφάνειά του. Γενικά, η ύπαρξη ωκεανών σε υγρή μορφή αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες «υποσχέσεις» για εντοπισμό ζωής στη διαστημική «γειτονιά» μας, και ο Τιτάνας είναι γεμάτος οργανικά μόρια, που αποτελούν φυσικά δομικά στοιχεία της ζωής. Ο συγκεκριμένος κόσμος, με ατμόσφαιρα γεμάτη σύννεφα που βρέχουν υγρό μεθάνιο και αιθάνιο τα οποία μαζεύονται σε λίμνες/ θάλασσες υγρών υδρογονανθράκων, θα μπορούσε να είναι το λίκνο ζωής εντελώς διαφορετικής από ό,τι γνωρίζουμε βάσει της εμπειρίας μας από τη Γη, η οποία θα είχε προκύψει από το μεθάνιο σε υγρή μορφή αντί για το νερό.
Για αυτούς τους λόγους, ο Τιτάνας θεωρείται – και είναι – συναρπαστικός για την επιστήμη, αλλά η εξερεύνηση των θαλασσών του θα απαιτούσε άλλα μέσα από αυτά που σκέφτεται κανείς για προορισμούς όπως π.χ. ο Άρης, δηλαδή «συμβατικού» σχεδιασμού ακάτους προσεδάφισης. Τα σκάφη εξερεύνησης του Τιτάνα θα έπρεπε να μπορούν να κινηθούν σε θάλασσες- και ως εκ τούτου, μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες προτάσεις της NASA είναι η αποστολή ενός υποβρυχίου στον δορυφόρο του Κρόνου, και συγκεκριμένα στη μεγαλύτερη βόρεια θάλασσα, την Kraken Mare. Το σκάφος αυτό, σύμφωνα με την πρόταση που είχε υποβληθεί αρχικά το 2014, θα είναι σε θέση να συλλέξει αυτόνομα επιστημονικά δεδομένα κάτω από την επιφάνεια της (έκτασης 400.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και εκτιμώμενου βάθους μέχρι και 300 μέτρων) Kraken Mare, παρέχοντας άνευ προηγουμένου πληροφορίες για έναν από τους πιο ενδιαφέροντες κόσμους του Ηλιακού Συστήματος. Μια τέτοια αποστολή θα αποτελούσε τη λογική συνέχεια μιας αποστολής όπως η TiME (Titan Mare Explorer) ή θα μπορούσε να εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εξερευνητικών αποστολών πολλαπλών οχημάτων.
Τι θα μπορούσε να βρεθεί στον Τιτάνα, με τις θάλασσες από μεθάνιο και αιθάνιο σε υγρή μορφή και τις θερμοκρασίες των -180 βαθμών Κελσίου; Όπως αναφέρεται σε σχετικό αφιέρωμα του BBC, είναι μάλλον απίθανο να βρεθούν εξωγήινα ψάρια στην Kraken Mare – αλλά αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο εντοπισμού μικροοργανισμών στα άγνωστα «νερά» του δορυφόρου του Κρόνου.
Το μόνο σκάφος που έχει αγγίξει τον Τιτάνα μέχρι τώρα είναι το Huygens της ESA το 2005, που, κατά την κάθοδο και προσεδάφισή του (αν και είχε ληφθεί υπόψιν το ενδεχόμενο προσθαλάσσωσης) συνέλεξε πολύτιμα δεδομένα για την ατμόσφαιρα και τα σύννεφα, ενώ τράβηξε και τις πρώτες φωτογραφίες της επιφάνειάς του. Επίσης τον Τιτάνα μελετά εδώ και μια δεκαετία το Cassini της NASA, με έμφαση στις θάλασσες. Αλλά τα βάθη τους παραμένουν ανεξερεύνητα. «Δεν ξέρουμε τι άλλο μπορεί να υπάρχει εκεί» λέει ο Στιβ Όλεσον, μηχανικός του Glenn Research Center της NASA, που ηγείται της σχεδιαστικής προσπάθειας για το υποβρύχιο. «Θα μπορούσαμε να στείλουμε ένα σκάφος, αλλά σκεφτείτε πώς ήταν όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να εξερευνούν τους ωκεανούς μας. Δεν είχαν ιδέα τι υπήρχε κάτω από την επιφάνεια».
Όσον αφορά στο πώς θα μπορούσε να φτάσει ένα τέτοιο υποβρύχιο, μήκους έξι μέτρων, στον μακρινό αυτό κόσμο, όπου θα περνούσε 90 ημέρες, διανύοντας 3.000 χιλιόμετρα, αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω ενός «μίνι» διαστημικού λεωφορείου/ διαστημοπλάνου όπως το Boeing X-37. Η ατμόσφαιρα του Τιτάνα είναι αρκετά πυκνή ώστε το σκάφος να μπορέσει να πετάξει στους ουρανούς του κόσμου ως ανεμόπτερο, να προσθαλασσωθεί ομαλά στην Kraken Mare και εκεί να αφήσει το υποβρύχιο.
Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια αποστολή, εάν όντως υλοποιηθεί, δεν αναμένεται να λάβει χώρα πριν το 2040, με το σκάφος να καταδύεται στην Kraken Mare κατά τα μέσα της δεκαετίας, όταν στον Τιτάνα είναι «καλοκαίρι», με άμεση γραμμή επικοινωνίας με τη Γη.