Η κ. Ayano Tsukimi είναι 64 ετών ζει σε ένα απομακρυσμένο από τα μεγάλα αστικά κέντρα χωριό της Ιαπωνίας. Το Nagoro.
Όταν ήταν ακόμη παιδί το Nagoro έσφυζε από ζωή. Με το πέρασμα των χρόνων όμως, ερήμωσε, καθώς οι νέοι επέλεγαν να ζήσουν στις μεγάλες πόλεις που τους προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες και ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο ζωής.
Η κ. Tsukimi εγκατέλειψε και αυτή για κάποια χρόνια το χωρίο αλλά επέστρεψε. Και έγινε μάρτυρας της ερήμωσής. Συγχωριανών που έφευγαν για τις πόλεις και όσους έμεναν τους έβλεπε να μεγαλώνουν, να γερνούν, να αρρωσταίνουν και φυσικά να πεθαίνουν. Ενώ ήδη ήταν πολλοί εκείνοι που βρήκε καν στο χωριό όταν επέστρεψε.
Όπως αποδείχθηκε όμως, δεν ήταν ένας απλός παρατηρητής αλλά ένας ανήσυχος μάρτυρας όλων των αλλαγών στο χωριό της. Και επέλεξε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο- κάποιοι μπορεί να τον βρουν και μακάβριο- για να εκφράσει όλα όσα νιώθει: μοναξιά, νοσταλγία ή ίσως ακόμη και θυμό ή θλίψη. Και αυτό που έκανε ήταν να φροντίσει ώστε το χωρίο να κατοικηθεί ξανά αλλά...από κούκλες που αναπαριστούν κατοίκους του χωριού και τις κατασκευάζει σε φυσικό μέγεθος.
Όλες έχουν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία του χωριού. Από τα θρανία και την έδρα του δασκάλου στο σχολείο, μέχρι τους δρόμους, τα χωράφια, και τις ξεχασμένες αιώρες έξω από τα εγκαταλελειμμένα σπίτια.
Τα σχέδια για τις κούκλες, που τις φτιάχνει για περισσότερα από 10 χρόνια, βασίζονται κυρίως στις αναμνήσεις που έχει από τους κατοίκους του χωριού ενώ ξοδεύει αρκετούς μήνες για κάθε δημιουργία της καθώς προσπαθεί να είσαι πιο πιστές γίνεται στα ρούχα που φορούσαν, στη στάση του σώματος, στις εκφράσεις του προσώπου. Μέχρι σήμερα έχει φτιάξει περί τις 350 κούκλες ενώ όλα ξεκίνησαν όταν σκέφτηκε να φτιάξει ένα σκιάχτρο. Αυτό εξελίχθηκε σε κούκλα που έμοιαζε στον πατέρα της...
Η ιστορία της κ.Tsukimi στην πραγματικότητα αποτελεί μια διαφορετική αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα αφήγηση για την αστυφιλία, τον μαρασμό της επαρχίας, τον θάνατο, την απώλεια αλλά και πιο συγκεκριμένα ζητήματα για την Ιαπωνία όπως η ταχεία γήρανση του πληθυσμού.
Γι αυτό και η ιστορία της έγινε εκπληκτικό ντοκιμαντέρ, υπό τον τίτλο Valley of Dolls σε σκηνοθεσία του Fritz Schumann.
