«Είδα τα σώματα να πέφτουν σαν τις κορίνες του μπόουλινγκ στο πέρασμά του», περιέγραψε στην εφημερίδα Nice-Matin ένας συντάκτης της, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της επίθεσης.
Ο δημοσιογράφος Νταμιάν Αλμάν αφηγείται πως όλα πήγαιναν καλά χθες το βράδυ, η βραδιά ήταν καλή, το ίδιο και η ατμόσφαιρα, το θέαμα των πυροτεχνημάτων μάλλον καλό, τα πιτσιρίκια πετούσαν βότσαλα στο νερό, μέχρι που τα πυροτεχνήματα τελείωσαν και από μακριά ακούστηκαν θόρυβος και φωνές.
«Κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα, ένα τεράστιο λευκό φορτηγό έπεφτε με τρελή ταχύτητα πάνω στους ανθρώπους, κάνοντας μάλιστα στροφές για να θερίσει όσο το δυνατόν περισσότερους», λέει στη Nice-Matin.
«Αυτό το φορτηγό του θανάτου πέρασε μερικά μετρα από μένα και δεν το συνειδητοποίησα. Είδα τα σώματα να πέφτουν σαν τις κορίνες του μπόουλινγκ στο πέρασμά του. Άκουσα θορύβους, ουρλιαχτά που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ήμουν αποσβολωμένος. Δεν κουνήθηκα. Ακολούθησα αυτό το φέρετρο με τα μάτια. Γύρω μου επικρατούσε πανικός. Άνθρωποι έτρεχαν, φώναζαν, έκλαιγαν. Τότε συνήλθα. Και έτρεξα μαζί τους».
Ο Αλμάν βρήκε καταφύγιο σ' ένα εστιατόριο μαζί με πολλούς άλλους, όμως ήθελε να μάθει τι είχε συμβεί και γρήγορα βγήκε και πάλι.
«Η Προμενάντ ήταν έρημη. Κανένας θόρυβος. Καμιά σειρήνα. Κανένα αυτοκίνητο. Επέστρεψα στο σημείο απ' όπου είχε περάσει το φορτηγό. Διασταυρώθηκα με τον Ρεμόν. 'Υπάρχουν παντού νεκροί', μου ψιθύρισε δακρυσμένος».
«Είχε δίκιο. Ακριβώς πίσω του, άψυχα πτώματα κάθε πέντε μέτρα, ανθρώπινα μέλη... Αίμα. Βογγητά. Αυτοί που νοικιάζουν τις ομπρέλες στην παραλία ήταν οι πρώτοι που έτρεξαν. Έφεραν νερό για τους τραυματίες και πετσέτες τις οποίες απέθεταν εκεί όπου δεν υπήρχε πια ελπίδα. Εκείνη τη στιγμή λιγοψύχησα. Ήθελα να βοηθήσω, να κάνω κάτι... Όμως δεν τα κατάφερα. Ένα δεύτερο κύμα πανικού με ξανάφερε στο εστιατόριο. 'Επιστρέφει! Επιστρέφει!'. Ήταν λάθος. Το φορτηγό-φονιάς είχε τελειώσει την κούρσα του δεκάδες μέτρα μακρύτερα, διάτρητο από σφαίρες. Δεν άκουσα κανέναν πυροβολισμό. Μόνο κραυγές. Και τώρα κλάματα. Μόνο κλάματα».
Ένας μοτοσικλετιστής επιχείρησε να σταματήσει το φορτηγό, που έπεσε χθες το βράδυ πάνω στο πλήθος στη Νίκαια, προσπαθώντας να ανοίξει την πόρτα του οχήματος που κινούνταν με χαμηλή ταχύτητα στην Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ, αλλά έπεσε στη διάρκεια της προσπάθειάς του, σύμφωνα με την αφήγηση του γερμανού δημοσιογράφου Ρίχαρντ Γκούτγιαρ.
«Βρισκόμουν στο μπαλκόνι (ενός ξενοδοχείου) που βλέπει στην Προμενάντ ντεζ Ανγκλέ και κοιτούσα τους ανθρώπους που γιόρταζαν (την 14η Ιουλίου), όταν ξαφνικά ένα φορτηγό κινήθηκε προς την κατεύθυνση του πλήθους», αφηγήθηκε τηλεφωνικά στο Γαλλικό Πρακτορείο από το Βερολίνο.
«Οδηγούσε πολύ αργά, αυτό ήταν το εντυπωσιακό», συνέχισε αυτός ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος. «Και τον ακολούθησε ένας μοτοσικλετιστής που κινήθηκε πίσω του και ο μοτοσικλετιστής προσπάθησε να τον περάσει και προσπάθησε μάλιστα να ανοίξει την πόρτα του οδηγού του φορτηγού», εξήγησε ο Γκούτγιαρ, ο οποίος γύρισε επίσης ένα βίντεο με το κινητό του, το οποίο μεταδόθηκε από το δημόσιο γερμανικό δίκτυο ARD. «Όμως έπεσε κάτω από τις ρόδες του φορτηγού», εξήγησε.
«Είδα επίσης δύο αστυνομικούς να πυροβολούν το φορτηγό», διευκρίνισε ο αυτόπτης μάρτυρας. «Και τότε ο οδηγός του φορτηγού πάτησε γκάζι, το φορτηγό άρχισε να τρέχει, επιτάχυνε και έπεσε πάνω στο πλήθος κάνοντας ζιγκ-ζαγκ. "Μετά υπήρξαν 15 έως 20 δευτερόλεπτα με πυροβολισμούς από πολλά όπλα», συνέχισε.
Αυτά που είδε διήρκεσαν συνολικά «60 δευτερόλεπτα, όχι περισσότερο, από την αρχή έως το τέλος», κατέληξε, διευκρινίζοντας ότι στη συνέχεια κατέβηκε στον δρόμο.
Είδε τότε τους ανθρώπους πανικόβλητους και 12 πτώματα στο έδαφος.
«Επικρατούσε απόλυτο χάος», «άνθρωποι ούρλιαζαν», περιέγραψε ένας δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου, ο Ρόμπερτ Χόλογουεϊ, που παρακολουθούσε τις εορταστικές εκδηλώσεις. «Είδαμε ανθρώπους τραυματισμένους και θραύσματα να εκτοξεύονται παντού», αφηγείται.
Η επόμενη ημέρα στη Νίκαια είναι μια θλιβερή ημέρα. Ο παραλιακός δρόμος ήταν άδειος, ενώ θα έπρεπε να σφύζει από ζωή. Τα καφέ κλειστά. Ο κόσμος κλειδαμπαρωμένος στα σπίτια του. Μόνο οι τουρίστες που περιμένουν με τις βαλίτσες τους ένα ταξί για να τους πάει στο αεροδρόμιο.
Μια από αυτές, η Julie Holland. Αμερικανίδα που ήρθε στην Ευρώπη για διακοπές. Πέταξε κατευθείαν από το Ορλάντο στη Νίκαια μαζί με τις δύο κόρες της. Την ώρα που το φορτηγό σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του η οικογένεια δειπνούσε σε ένα παρακείμενο εστιατόριο. «Ακούσαμε το φορτηγό να μαρσάρει και να κινείται με μεγάλη ταχύτητα μέσα στο πλήθος. Ακούσαμε ουρλιαχτά και είδαμε ανθρώπους που έτρεχαν, ενώ κάποιοι από αυτούς βρήκαν καταφύγιο στο εστιατόριο. Εμείς πήγαμε και κρυφτήκαμε στην κουζίνα, πίσω από το φούρνο» αφηγείται η Holland στον Guardian και συνεχίζει: «Αμέσως μόλις σταμάτησαν οι πυροβολισμοί πήγαμε μέσω της πίσω πόρτας σ΄ένα ξενοδοχείο που βρισκόταν λίγο πιο κάτω. Ευτυχώς ένας αστυνομικός μας εντόπισε και μας συνόδευσε πίσω στο ξενοδοχείο μας περίπου στις 3 τα ξημερώματα. Υπήρχαν πτώματα παντού. Η κόρη μου είδε πολλά πτώματα».
Στον Guardian μίλησε και ο Marc ο επιστάτης ενός κτηρίου που βρίσκεται κοντά στο σημείο της τραγωδίας. Με δυσκολία συγκρατεί τα δάκρυά του. «Άνθρωποι ούρλιαζαν, οικογένειες, πτώματα παντού». Την ώρα που μιλά στο δημοσιογράφο της βρετανικής εφημερίδας γνέφει σε έναν άντρα που μιλά στο κινητό του και κλαίει ταυτόχρονα. «Χθες το βράδυ ήταν εκεί μαζί με την οικογένειά του. Γλύτωσαν από θαύμα, είναι σοκαρισμένος, ακόμη προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη».
Ένας καταβεβλημένος άντρας, τυλιγμένος με μια κουβέρτα και με σαστισμένο βλέμμα προσπαθεί να κατέβει το πεζοδρόμιο ενώ υποβαστάζεται από τους γείτονες. «Έχασε όλη την οικογένειά του» λέει στον Guardian μια ηλικιωμένη γυναίκα με τα δάκρυά της να τρέχουν».
Η Jaqueline Lacour με το φίλο της George Pellet παρακολουθούσαν το σόου με τα πυροτεχνήματα τα οποία και βιντεοσκοπούσαν. «Ήμασταν έτοιμοι να κλείσουμε την κάμερα όταν είδαμε ένα τεράστιο λευκό φορτηγό να θερίζει το πλήθος...Ακούγαμε τον φρικτό γδούπο κάθε φορά που ένα σώμα συγκρουόταν με το μπροστινό μέρος του φορτηγού. Ένας άνθρωπος, ήταν ακριβώς μπροστά μας, κυριολεκτικά εκτοξεύθηκε στον αέρα...ο κόσμος ούρλιαζε. Κάποιος άλλος βρισκόταν δίπλα σε ένα σώμα που κείτονταν στο έδαφος και εκλιπαρούσε για βοήθεια. Όταν έφτασαν τα ασθενοφόρα ο κόσμος κουνούσε τα χέρια και τα καλούσαν να σταματήσουν».
Ο Paul,κάτοικος στην περιοχή περιγράφει πως έβλεπε τις οικογένειες να διασχίζουν τον γεμάτο πτώματα δρόμο. «Είδα μια μητέρα που κρατούσε το παιδί της αγκαλιά και με το ένα χέρι του έκλεινε τα μάτια ενώ παράλληλα το παρότρυνε να τα κρατάει κλειστά όσο πιο σφιχτά μπορούσε. Ένας πατέρας είχε το παιδί του αγκαλιά και του είχε καλύψει το κεφάλι με την μπλούζα του για να μη δει τίποτα.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα, κάτοικος της περιοχής, που είδε τις φρικτές σκηνές δήλωσε: «Έφυγα από την Αλγερία για να γλιτώσω απ΄όλα αυτά. Όμως επέστρεψαν για να με στοιχειώσουν.
Ο Nader El Shafei, είπε στο BBC ότι κοίταξε τον δράστη και οδηγό του φορτηγού για περίπου ένα λεπτό πριν πέσουν οι τελευταίοι πυροβολισμοί.
«Στην αρχή νομίζαμε ότι επρόκειτο απλά για κάποιο ατύχημα. Όμως μετά τον είδα. Τον είδα να βγάζει το όπλο του και να προσπαθεί να πυροβολήσει εναντίον μιας ομάδας αστυνομικών που κινούνταν εναντίον του. Τον είδα για περίπου ένα λεπτό, πρόσωπο με πρόσωπο, αλλά δεν κοίταζε εμένα, κοιτούσε έξω από το παράθυρο του οχήματος, φαινόταν πολύ νευρικός. Του φώναζα και κουνούσα τα χέρια μου, προσπαθούσα να του πω ότι κάτω από τις ρόδες του φορτηγού του βρίσκονται νεκροί άνθρωποι, αλλά δεν έδινε σημασία σε κανέναν. Οι αστυνομικοί τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν αμέσως, χωρίς καμία διαπραγμάτευση, απλά άνοιξαν πυρ εναντίον του».
Ένας δικηγόρος, ο Eric Ciotti, περιέγραψε τις δραματικές στιγμές στο Europe 1. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα εκείνης της αστυνομικού που διασταυρώθηκε με το δολοφόνο» λέει, ενώ σε ένα άλλο σημείο θυμάται πως κάποιοι άνθρωποι έπεφταν στη θάλασσα για να γλυτώσουν.
Η Pouya από τον Καναδά νόμισε πως πρόκειται για κάποιου είδους αστείο. «Ηταν σουρεαλιστικό, δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που γινόταν και έμεινα ακίνητη» λέει στο BBC. «Όμως στη συνέχεια είδα το φορτηγό να κινείται προς εμένα κάνοντας ελιγμούς και χτυπώντας ανθρώπους στο πέρασμά του. Με πλησίαζε... ένιωσα πως ο χρόνος είχε διασταλεί, εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε συνειδητή σκέψη. Το σώμα μου ανέλαβε τον έλεγχο και άρχισα να τρέχω. Δόξα το Θεό κατάφερα και βρέθηκα εκτός της πορείας του και μπροστά στην πόρτα μιας οικίας όπου ένας ευγενικός γάλλος με άφησε μαζί με άλλα 15 άτομα να μπούμε στο διαμέρισμά του. Μείναμε εκεί για αρκετή ώρα μέχρι που νιώσαμε ασφαλής και στη συνέχεια φύγαμε. Αυτό που είδαμε στην έξοδό μας ήταν πολλά πτώματα, αστυνομία, ασθενοφόρα και άνθρωποι σε πανικό».
Ο Imad Dafaaoui φοιτητής στο Μαρόκο, δήλωσε στο ABC. «Είδα ένα τεράστιο φορτηγό που ερχόταν προς τα εμένα, παράλληλα είδα και άλλους ανθρώπους να τρέχουν και να ουρλιάζουν. Είχα σοκαριστεί. Δεν μπορούσα να σκεφτώ, απλά έτρεχα. Μπροστά μου είδα έναν φράχτη και σκέφτηκα να τον πηδήσω για να σωθώ το έκανα και έπεσα επάνω σε μια γυναίκα. Τότε είδα πως το φορτηγό ερχόταν προς τα επάνω μου. Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα τον θάνατο. Το φορτηγό τελικά τράκαρε στο φράχτη χιλιοστά από εμένα...Είμαι ευτυχής που βγήκα ζωντανός από αυτή την περιπέτεια».
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ, BBC, Guardian, ABC)
Διαβάστε επίσης:
Στο κλοιό της τρομοκρατίας η Νίκαια: Τουλάχιστον 80 νεκροί από επίθεση φορτηγού
Βασικός ύποπτος της επίθεσης στη Νίκαια ο Μοχάμεντ Λαχουαέζ Μπουχλέλ
Όσα γνωρίζουμε για τα θύματα της Νίκαιας
Μητέρα αναζητά το γιο της κλαίγοντας και φωνάζοντας την επομένη της επίθεσης στη Νίκαια
Bίντεο: H στιγμή της επίθεσης στη Νίκαια, με το φορτηγό να ορμά πάνω στο πλήθος