Θάσος, το πράσινο νησί. Με τις ελιές και τα πεύκα του, τα έλατα και τα πλατάνια του ή ακόμη τις φλαμουριές, τους κέδρους και για κρανιές που απλώνονται σε όλο το νησί, εκτός από τα σημεία που καταλαμβάνουν οι μαγευτικές παραλίες της. Τι και αν οι μη βορειοελλαδίτες δεν το είχαμε ποτέ στις κορυφαίες προτιμήσεις μας για αποδράσεις. Όλοι γνωρίζουμε, ή έχουμε έστω φευγαλέα ακούσει κάποιον να εκθειάζει τη Θάσο για τις σπάνιες ομορφιές της και ουδείς θα έλεγε ποτέ πως δεν θα ήθελε να επισκεφθεί.
Γι αυτό και οι πυρκαγιές που «καταβροχθίζουν» αυτή τη σπάνια ομορφιά ασταμάτητα εδώ και τρεις ημέρες δεν έχει αφήσει αδιάφορο κανέναν. Ακόμη και αυτούς που δεν την επισκέφθηκαν ή δεν είχαν καν σκοπό να την επισκεφθούν στο άμεσο μέλλον.
Πλάι στη θλίψη ή και την οργή για μια ακόμη μεγάλης κλίμακας οικολογική καταστροφή υπάρχει υπάρχει πάντα και οι έγνοια για τους κατοίκους που τρία μερόνυχτα ζουν με το φόβο και την αγωνία για το βιος τους και παράλληλα πονάει η καρδιά τους που βλέπουν το πράσινο που είχαν μάθε να τους περιτριγυρίζει να δίνει τη θέση του στο μαύρο και το γκρι του καμένου που συνοδεύεται πάντα από αυτή τη απαίσια μυρωδιά.
Οι εικόνες που έρχονται από τη Θάσο, απεικονίζουν όλη αυτή την αγωνία, την κόπωση, την απόγνωση και τη θλίψη των ανθρώπων. Είναι εκεί στα ξενυχτισμένα πρόσωπα των πυροσβεστών που κάνουν ό,τι μπορούν και κάτι παραπάνω, στα καπνισμένα πρόσωπα κατοίκων που παλεύουν τη φωτιά με το χώμα και το νερό από το λάστιχο. Και φυσικά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να φανταστούμε τις δυσκολίες των πιλότων των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων που ορμάνε μέσα στους πυκνούς καπνούς της φωτιάς συμβάλλοντας στο έργο της κατάσβεσης.
Η Θάσος όμως κατάφερε να ανακάμψει από τις μεγάλες φωτιές του 1985 και είμαστε σίγουρη πως θα τα καταφέρει και πάλι...