Λίγες ιστορίες στην ιστορία του αθλητισμού έχουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της ιστορίας της Ελέν Μάγιερ: Μιας από τις κορυφαίες γυναίκες ξιφομάχους της ιστορίας, η σταδιοδρομία της οποίας όμως έλαβε χώρα, σε μεγάλο βαθμό, εν μέσω μιας από τις πιο ταραγμένες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, και μάλιστα στο «μάτι του κυκλώνα», εκεί όπου ρίζωναν οι σπόροι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου- στη ναζιστική Γερμανία.
Η ιστορία της Μάγερ βρίσκεται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του Mashable: Το 1924, η εβραϊκής καταγωγής ξιφομάχος έγινε πρωταθλήτρια ξιφασκίας της Γερμανίας, σε ηλικία 13 ετών. Υπερασπίστηκε επιτυχώς τον τίτλο της επί έξι χρόνια στη σειρά. Το ταλέντο της μάγεψε τη χώρα, και πολλοί τη θεωρούσαν την κορυφαία γυναίκα ξιφομάχο της ιστορίας.
Εκπροσώπησε τη Γερμανία στους Ολυμπιακούς του Άμστερνταμ του 1928, κερδίζοντας χρυσό μετάλλιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αγωνίστηκε στο Λος Άντζελες. Δύο ώρες πριν τους τελικούς αγώνες, έμαθε πως ο φίλος της είχε σκοτωθεί σε στρατιωτικό εκπαιδευτικό δυστύχημα. Πήρε την πέμπτη θέση.
Η Μάγιερ έμεινε στην Καλιφόρνια για σπουδές πάνω στις διεθνείς σχέσεις, πιθανώς προσδοκώντας να ενταχθεί κάποια στιγμή στο διπλωματικό σώμα. Ωστόσο, η μοίρα είχε άλλη άποψη: Το 1933, ο Χίτλερ και το Ναζιστικό κόμμα ανέβηκαν στην εξουσία και γρήγορα άρχισαν να στερούν δικαιώματα από τους Εβραίους πολίτες, μεταξύ των οποίων και η Μάγιερ, ο πατέρας της οποίας ήταν Εβραίος. Διεγράφη από μέλος του τοπικού συλλόγου ξιφασκίας της περιοχής της στη Γερμανία και σύντομα ήταν προφανές ότι δεν μπορούσε να επιστρέψει στη Γερμανία. Η άλλοτε διάσημη αθλήτρια κατέληξε να διδάσκει γερμανικά στο Όκλαντ.
Παρόλα αυτά, συνέχισε να ασχολείται με την ξιφασκία στις ΗΠΑ, ωστόσο ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα της. Εν όψει των Ολυμπιακών του Βερολίνου (1936), πολλοί στις ΗΠΑ ζητούσαν μποϊκοτάρισμά τους, ως διαμαρτυρία για τον τρόπο αντιμετώπισης των Εβραίων από τους Ναζί. Η αμερικανική Ολυμπιακή Επιτροπή θεώρησε πως μια τέτοια προοπτική θα ήταν καταστροφική, οπότε ο επικεφαλής της, Έιβρι Μπρούνταζ, έπεισε τη Γερμανία να επιτρέψει σε μια Γερμανοεβραία αθλήτρια να αγωνιστεί, σε μια κίνηση δημοσίων σχέσεων για να κατευναστεί το κοινό στις ΗΠΑ Η Μάγιερ έλαβε πρόσκληση, και η ίδια την αποδέχτηκε, καθώς ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα της και να ανακτήσει την ολυμπιακή της δόξα.
Παρόλα αυτά, η επιστροφή της δεν ήταν θριαμβευτική: Ο γερμανικός Τύπος την αγνόησε και η κυβέρνηση δεν έκρυψε το ότι απλά επιδείκνυε ανοχή. Στους Ολυμπιακούς τα έδωσε όλα, αλλά τελικά έχασε στον τελικό αγώνα από την Ιλόνα Έλεκ (Ουγγαρία). Στο βάθρο, παραλαμβάνοντας το αργυρό μετάλλιο, απηύθυνε ναζιστικό χαιρετισμό στον Χίτλερ.
Αργότερα η Μάγιερ επέστρεψε στις ΗΠΑ, όπου συνέχισε να αγωνίζεται. Τελικά γύρισε μετά τον πόλεμο στη Γερμανία το 1952, αλλά πέθανε μόλις έναν χρόνο μετά από καρκίνο, σε ηλικία 42 ετών.
Οι συνεντεύξεις που έδωσε και το υλικό που άφησε πίσω της είναι πολύ περιορισμένα, με αποτέλεσμα οι σκέψεις και οι πεποιθήσεις της σχετικά με τη «συμφωνία» της με τη ναζιστική Γερμανία να παραμένουν άγνωστες μέχρι σήμερα.