Μέσα στο μυαλό κάθε ποντικού υπάρχει ένας δολοφόνος. Αυτό απέδειξε έρευνα επιστημόνων που εντόπισε και χειραγώγησε το σημείο εκείνο του εγκεφάλου τους με εντυπωσιακά, αν και τρομακτικά, αποτελέσματα, όπως μεταδίδει το Newscientist.
Οι επιστήμονες στις ΗΠΑ χειραγώγησαν κατάλληλα τον εγκέφαλο πειραματόζωων, μετατρέποντας άκακα και ήπια ποντικάκια σε φονικές μηχανές που δάγκωναν και σκότωναν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Στη συνέχεια, με τον ίδιο τρόπο, οι επιστήμονες «κατέβασαν τον διακόπτη» και επανέφεραν τα τρωκτικά στην προηγούμενη καλόβολη κατάστασή τους.
Ειδικότερα, όπως μεταδίδει και το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ψυχιατρικής Ιβάν ντε Αραούχο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κυτταρικής βιολογίας "Cell", ανακοίνωσαν ότι με την έρευνά τους κατάφεραν να απομονώσουν για πρώτη φορά τα αρχαία κυκλώματα εγκεφαλικών κυττάρων που ρυθμίζουν το ένστικτο του κυνηγιού στους θηρευτές.
Διαπιστώθηκε ότι μια ομάδα νευρώνων πυροδοτεί την καταδίωξη της λείας και μια ξεχωριστή ομάδα ωθεί το ζώο να σκοτώσει.
Οι δύο ομάδες νευρώνων κατέστη δυνατό να ενεργοποιηθούν ή να απενεργοποιηθούν είτε ξεχωριστά, είτε από κοινού.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τη λεγόμενη οπτογενετική τεχνολογία για να ενεργοποιήσουν ή να απενεργοποιήσουν με φως συγκεκριμένους εγκεφαλικούς νευρώνες στην κεντρική περιοχή της αμυγδαλής. «Μόλις ανάβαμε το λέιζερ, τα ποντίκια θα ορμούσαν σε ένα αντικείμενο, θα το άρπαζαν με τα σαγόνια τους και θα το δάγκωναν με μανία, σαν να ήθελαν να το σκοτώσουν», δήλωσε ο Αραούχο.
Τα πειραματόζωα επιτίθεντο σε άλλα μικρότερα ζώα και έντομα, που αμέσως καταβρόχθιζαν, καθώς και σε κάθε είδους αντικείμενα, π.χ. πλαστικά παιγνίδια, τα οποία κανονικά αποφεύγουν.
Όμως δεν επιτίθεντο σε άλλα ποντίκια στο κλουβί τους, ούτε σε αντικείμενα μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα ίδια, άρα η επιθετικότητά τους είχε κάποια όρια.
Το ποιες πρακτικές εφαρμογές πάντως μπορεί να έχει μια τέτοια έρευνα, παραμένει ασαφές και ανησυχητικό.