Ο γνωστός συνθέτης, τραγουδοποιός και τραγουδιστής άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα 7 Φεβρουαρίου σε ηλικία 74 ετών. Παρά το γεγονός πως χρόνια τώρα βασανιζόταν από προβλήματα υγείας η είδηση του θανάτου του μας στεναχώρησε βαθιά- ήταν εξαιρετικά δημοφιλής ειδικά σε μια γενιά 30αρηδων και 40αρηδων που μεγάλωσαν ακούγοντας τα τραγούδια του. Κι όμως η μουσική κληρονομιά του Κηλαηδόνη δεν ήταν μόνο τα τραγούδια της δεκαετίας του '80 με τα οποία τον μάθαμε οι περισσότεροι. Ούτε καν τα έντεχνα πολιτικά τραγούδια της δεκαετίας του '70. Από τη μουσική για το «Θίασο» του Αγγελόπουλου μέχρι την κατάδυση του ήχου του στη τζαζ, το rock n' roll των 50's, και την παραδοσιακή ελληνική μουσική ο Κηλαηδόνης ήταν ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της γενιάς του.
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης είχε γεννηθεί στην Κυψέλη το 1943. Μετά το Λεόντειο Λύκειο Πατησίων σπούδασε Αρχιτεκτονική. Όπως μάλιστα έλεγε ο ίδιος έδωσε δύο φορές εισαγωγικές εξετάσεις, δεν τα κατάφερε, μπάρκαρε στα καράβια και την τρίτη χρονιά πέρασε στην Αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης χάρη στο θείο του.Φυσικά, δεν δούλεψε ποτέ ως αρχιτέκτονας, αλλά πέρασε τα επόμενα χρόνια παίζοντας μουσική στο πιάνο «για να περνάει η ώρα». «Είχα τον διάολο μέσα μου. Μπήκε μέσα μου στην εφηβεία. Και τον κρατάω ως και σήμερα», είχε δηλώσει σε μια συνέντευξη του στο ΒΗΜΑ.
«Για την Αθήνα και την Κυψέλη θα σκοτωνόμουν ευχαρίστως»
Έμαθε πιάνο σε νεαρή ηλικία, μπαινοβγαίνοντας, όπως είχε πει ο ίδιος, στα ωδεία ως τα 14 του χρόνια. Έγραψε τα πρώτα του τραγούδια στο τέλος της δεκαετίας του '50- μια δεκαετία που τον επηρέασε έντονα μουσικά όπως φάνηκε στη μετέπειτα καλλιτεχνική του πορεία, (ο δίσκος «Fifties και ξερό ψωμί», με τραγούδια της δεκαετίας του '50 κυκλοφόρησε το 1988). Η εφηβεία και η νιότη του στο κέντρο της Αθήνας κυρίως στην Κυψέλη και τα Πατήσια, άφησαν έντονο το αποτύπωμα τους στην καλλιτεχνική του πορεία- κανένας σύγχρονος Έλληνας συνθέτης δεν έχει γράψει με τόση αγάπη και τόση νοσταλγία για την Αθήνα - από τα Θερινά σινεμά ως το Αθήνα '78, η Αθήνα «ξεχειλίζει» μέσα από τα τραγούδια του.
Το «Αθήνα '78» από το «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι»
«Για την Αθήνα και την Κυψέλη θα σκοτωνόμουν ευχαρίστως, φορώντας μάλιστα και ένα άσπρο πουκάμισο. Τι να σκοτωθώ για την Αιτωλοακαρνανία; Είμαι και αγεωγράφητος, δε μου λέει τίποτα», δήλωνε σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις στην Popaganda.
Τα πρώτα χρόνια: H καριέρα ως αριστερός συνθέτης
Λίγοι θυμούνται πως ο Κηλαηδόνης ξεκίνησε ως συνθέτης την εποχή της δικτατορίας μέ έναν πιο έντεχνο ήχο από αυτόν για τον οποίο έγινε γνωστός στη δεκαετία του '80. Η πρώτη του δουλειά ήταν η μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου «Η Πόλη μας». Τα τραγούδια, ερμήνευαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Ο δίσκος αυτός περιέχει μεταξύ άλλων και το «Μη χτυπάς (Σ' ένα σπίτι κλειστο)» σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, ένα υπέροχο τραγούδι του οποίου η μουσική ανήκει στην Κηλαηδόνη.
Ακολούθησε ο δίσκος «Κόκκινη Κλωστή» σε στίχους Νίκου Γκάτσου με τις ερμηνείες της Δήμητρας Γαλάνη και του Μανώλη Μητσιά.«Είχα την τύχη, στην δεύτερη μου δουλειά, να συνεργαστώ με τον Γκάτσο. Τι καλύτερο», έλεγε ο ίδιος χρόνια αργότερα σε μια συνέντευξη του στο musicheaven.gr. Το 1973 κυκλοφόρησαν σε κόκκινο βινύλιο τα «Μικρoαστικά» σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, όπου για πρώτη φορά ο Λουκιανός Κηλαηδόνης ερμήνευσε δικές του συνθέσεις. Αυτή η δουλειά ήταν σταθμός στα μουσικά πράγματα, γιατί τα «Μικροαστικά» κυκλοφόρησαν αρχικά παράνομα στη διάρκεια της δικτατορίας. Στο ίδιο ύφος ήταν και τα «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας» πάλι σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη. Μπορεί με τα χρόνια ο ήχος του να άλλαξε μαζί με την εποχή αλλά ο Κηλαηδόνης παρέμεινε πιστός στην Αριστέρα χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις. Ο ίδιος δήλωνε σε συνέντευξη του στην Popaganda:
Εγώ έχω συναισθηματική σχέση με τρία πράγματα στη ζωή μου: τον Ολυμπιακό, παρ’ όλο που γεννήθηκα σε γειτονιά Παναθηναϊκών, τη τζαζ, παρ’ όλο που δεν είμαι βαθύς γνώστης και την Αριστερά
Η «Απλή αριθμητική» από το δίσκο «Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας»
1976-1991: Κάθε ελληνική οικογένεια, και μια κάσετα του Κηλαηδόνη
Από το 1978, ο Κηλαηδόνης γνωρίζει μεγάλη επιτυχία ενώ η δισκογραφία του αποκτά ένα καθαρά προσωπικό ύφος. Ως το το 1991 κυκλοφορούν πέντε προσωπικοί του δίσκοι: «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι», «Ψυχραιμία Παιδιά», «Χαμηλή πτήση», «Τραγούδια για κακά παιδιά», «Γιατί θα γίνω μαραγκός» κι ένας δίσκος με τραγούδια της δεκαετίας του '50 και τίτλο «Fifties και ξερό ψωμί».
Ο περίφημος «Ύμνος των μαύρων σκυλιών» από το δίσκο «Τραγούδια για Κακά παιδιά»
Βουλιαγμένη: Το πάρτυ που άφησε εποχή
Το πάρτυ στη Βουλιαγμένη που έγινε στις 25 Ιουλίου του 1983 άφησε εποχή. Μαζί με τον Κηλαηδόνη τραγούδησαν οι μεγαλύτεροι Έλήνες καλλιτέχνες της εποχής: Διονύσης Σαββόπουλος, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Βαγγέλης Γερμανός, Γιώργος Νταλάρας και Αφροδίτη Μάνου τραγούδησαν (πάνω σε μια πλωτή εξέδρα!) μπροστά σε 70.000 Αθηναίους. Ο Κηλαηδόνης θα μείνει πάντα στις μνήμες των Αθηναίων ως o τραγουδιστής που οργάνωσε το Πάρτυ στη Βουλιαγμένη. Ο ίδιος είχε δηλώσει στο ΒΗΜΑ για εκείνη τη βραδιά: «Θυμάμαι, ήταν απόγευμα και πήγα να ρίξω μια τελευταία ματιά στον χώρο. Οι δρόμοι είχαν κλείσει από τον κόσμο που προσπαθούσε να φτάσει. Οταν είδα την τεράστια «σκούρα» μάζα από ανθρώπους, τρόμαξα. Είπα στον εαυτό μου: «Εγώ το προκάλεσα αυτό; Ας τελειώσει η βραδιά χωρίς ατυχήματα και δεν θα το ξανακάνω ποτέ». Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά. Θυμάμαι έντονα την εικόνα της πλαζ, αφού τελείωσε η συναυλία, γεμάτη μπίρες και αναψυκτικά και τους τελευταίους που, αραχτοί, κοιτούσαν το ξημέρωμα, περιμένοντας το πρώτο λεωφορείο».
Η δεκαετία του '90: Θέατρο, και τζαζ
Το 1993 κυκλοφόρησε το διπλό του άλμπουμ «Αχ! Πατρίδα μου γλυκειά» που είναι μια καταγραφή της μουσικής πορείας της Ελλάδας τα τελευταία 50 χρόνια. Στη δουλειά αυτή παρουσιάζονται δισκογραφικά για πρώτη φορά κατηγορίες τραγουδιών που ανήκουν στον χώρο της προφορικής παράδοσης, όπως σχολικά, τραγούδια της γειτονιάς, του δρόμου, της κατασκήνωσης, του κατηχητικού, προσκοπικά και ακόμη επτανησιακά, καντάδες, ελαφρά και ρεμπέτικα.
Παράλληλα γράφει θεατρική και κινηματογραφική μουσική. Για δέκα συνεχή χρόνια γράφει αποκλειστικά τη μουσική για το «Ελεύθερο Θέατρο» - «Ελεύθερη Σκηνή» ενώ ήταν ο βασικός συνθέτης των παραστάσεων του «Θεσσαλικού Θεάτρου» της Αννας Βαγενά. Συνεργάστηκε επίσης με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Λαϊκό Θέατρο του Λ. Τριβιζά, καθώς και με την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου. Έγραψε μουσική για τις ταινίες: «Οι κυνηγοί» και «Ο θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Ελευθέριος Βενιζέλος» του Παντελή Βούλγαρη και «Οι Αθηναίοι» του Βασίλη Αλεξάκη, καθώς και μουσική για πολλές τηλεοπτικές εκπομπές.
Ο Θίασος (1975) Η σκηνή στο κέντρο διασκέδασης
Επόμενες δισκογραφικές του δουλειές ήταν το «Νέα Κυψέλη - Νέα Ορλεάνη» που προήλθε από την συνεργασία του με το συγκρότημα Preservation Hall Jazz Band στη Νέας Ορλεάνης Preservation Hall Jazz Band, και «Τα φανταρίστικα», πάνω σε στίχους ανώνυμων φαντάρων.
Ήταν παντρεμένος με την ηθοποιό και βουλευτή Άννα Βαγενά, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες. Το 1999 δημιούργησαν μαζί τη δική τους μουσική σκηνή και θέατρο, το «Μεταξουργείο».
Καλό ταξίδι Λουκιανέ. Θα μας λείψεις.
Με πληροφορίες απο ΑΠΕ-ΜΠΕ