Στη Μεγάλη Βρετανία το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται σε μια περίοδο παρατεταμένης, βαθιάς κρίσης. Ασθενείς περιμένουν ακόμη και για μήνες για ένα κρεβάτι στους διαδρόμους νοσοκομείων, αστυνομικοί καλούνται να φέρουν σε πέρας τη διακομιδή αρρώστων. Για την ακρίβεια, πρόκειται για την μεγαλύτερη κρίση που καταγράφεται, εδώ και 70 χρόνια, δηλαδή από την ίδρυση του αποκαλούμενου NHS (National Health System) ενώ «ασθενείς και συγγενείς αρρώστων κάνουν λόγο για νοσηλευτές που βάζουν τα κλάματα και συνθήκες που "θυμίζουν κόλαση"», όπως γράφει η DW.
Υπό αυτό το πρίσμα και ενώ το κράτος προσπαθεί να βρει προσωρινές λύσεις σε ένα σύστημα που νοσεί και χρειάζεται γενναίες αποφάσεις, πολλοί προσπαθούν να δουν πως λειτουργεί το ΕΣΥ σε άλλες χώρες. Το ΒΒC λοιπόν, επέλεξε να ρίξει μια κοντινή ματιά στο ΕΣΥ της Γερμανίας.
Η Υγεία στη Γερμανία
- 9 στους 10 Γερμανούς πληρώνουν 7% του μισθού τους- προ φόρων- για τον κλάδο υγείας και άλλο 7% καταβάλλουν οι εργοδότες
- Το κράτος δαπανά αρκετά υψηλά ποσά στον τομέα της υγείας. Συγκεκριμένα το 11% του πλούτου που παράγει
- Συνταξιούχοι και βραχυπρόθεσμα άνεργοι συμβάλλουν επίσης ενώ τα παιδιά καλύπτονται από τους γονείς τους και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση καλύπτει επίσης ένα μέρος
- Τα υψηλότερα εισοδήματα (δημόσιοι υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι κα) έχουν ιδιωτική ασφάλιση, αλλά τη χρησιμοποιούν για να έχουν πρόσβαση στους ίδιους γιατρούς και στα ίδια νοσοκομεία
- Οι Γερμανοί καταβάλλουν επίσης σχετικά μικρό ποσό για την ασφάλιση μακροχρόνιας φροντίδας αλλά συμβάλουν με σημαντικά ποσά στα προγράμματα κοινωνικής μέριμνας.
Όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα του BBC, οι καθυστερήσεις στα νοσοκομεία της Γερμανίας είναι κάτι άγνωστο. «...Οι ασθενείς έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη τόσο γρήγορα που πλέον δεν συλλέγονται καν στοιχεία για τον εθνικό μέσο χρόνο αναμονής».
Βέβαια, ακόμη και στο καλά χρηματοδοτούμενο ΕΣΥ της Γερμανίας, η οικονομική βιωσιμότητα ενός μικρού νοσοκομείου δεν είναι εγγυημένη. Έτσι, διενεργούνται διάφορα «πειραματικά προγράμματα» όπως ένα σε περιφερειακό νοσοκομείο της χώρας που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η πρόληψη ως προτεραιότητα
Όπως εξηγεί ο επί 25 χρόνια γενικός παθολόγος, Martin Wetzel το νοσοκομείο έχει κάνει συμφωνία με μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία με στόχο να κάνουν την πρόληψη, προτεραιότητα.
Πως γίνεται αυτό; Ο γιατρός φροντίζει να περνά περισσότερο χρόνο με τον ασθενή με τη συνεδρία να διαρκεί κατά μέσο όρο 15 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτών ο γιατρός ενημερώνει αναλυτικά για μια σειρά δραστηριοτήτων που μπορούν να βελτιώσουν την υγεία του και οι οποίες παρέχονται σε τοπικό επίπεδο. Μεταξύ αυτών των δραστηριοτήτων είναι οι επιδοτούμενες επισκέψεις σε γυμναστήρια, η δυνατότητα να δοκιμάσουν διάφορα αθλήματα, τρόποι να λάβουν συμβουλές διατροφής, συμμετοχή σε προγράμματα καταπολέμησης της μοναξιάς αλλά και αύξησης της ευεξίας.
Κατά τη διάρκεια των 10 ετών που «τρέχει» το συγκεκριμένο πρόγραμμα το κόστος περίθαλψης μειώθηκε κατά 6%. Υπεύθυνοι γι αυτό είναι η οργάνωση Gesundes Kinzigtal στην οποία οι γιατροί είναι και οι βασικοί μέτοχοι.
Εκτιμούν δε πως υπάρχει περιθώριο και για μεγαλύτερη μείωση στα κόστη της νοσοκομειακής περίθαλψης και επιμένουν στην ανταλλαγή δεδομένων για την περαιτέρω βελτίωση του προγράμματος.
Ένα δε από τα λάθη των ασφαλιστικών ταμείων, όπως αναφέρει ο κ. Wetzel είναι η επιμονή τους να επικεντρώνονται σε μέτρα ελέγχου του κόστους βραχυπρόθεσμα, παρά sτη βελτίωση της υγείας των πολιτών.
«Αυτή τη στιγμή η οικονομία της Γερμανίας είναι σε τόσο καλό επίπεδο που δεν αντιμετωπίζουν (τα Ταμεία) κάποιο πρόβλημα. Αλλά μακροπρόθεσμα κάθε πολιτικός ή ο διαχειριστής γνωρίζει πως μέσα στα επόμενα 10 ή 20 χρόνια το σύστημα θα διέλθει κρίση».
Το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού
Η Γερμανία «γερνάει» πολύ γρήγορα, για την ακρίβεια βρίσκεται μόλις πίσω από την Ιαπωνία στις προβλέψεις για το προφίλ του πληθυσμού της. Ωστόσο, το σύστημα υγείας αλλάζει αργά και ο ίδρυμα Bosch που εστιάζει σε κοινωνικές πολιτικές, συμπεριλαμβανομένου του τομέα της υγείας, προσπαθεί να ενθαρρύνει την ίδρυση και λειτουργία περισσότερων μικρών κέντρων υγείας.
Με αυτό τον τρόπο θα καλυφθούν επαρκώς οι ανάγκες που υπάρχουν στην επαρχία, όπου υπάρχει έλλειψη αφού πολλοί γιατροί είτε απασχολούνται στις μεγάλες πόλεις είτε έχουν ιδιωτικά ιατρεία. Για παράδειγμα στην περιοχή της Θουριγγίας, πριν από 5 χρόνια υπήρχαν 200 γενικοί παθολόγοι- όσοι δηλ. χρειάζονταν- και τώρα είναι μόλις 60 αφού όμως πρώτα έγιναν επιχορηγήσεις, προσφέρθηκε στέγαση και έγινα διευκολύνσεις για την κάλυψη των αναγκών φύλαξης των παιδιών των γιατρών.
Πέραν αυτών όμως υπάρχουν και άλλες δράσεις και προγράμματα στο πλαίσιο των οποίων πχ ειδικά εκπαιδευμένες νοσηλεύτριες κάνουν κατ'οίκον επισκέψεις ενώ προωθείται η καλύτερη συνεργασία γιατρών και νοσηλευτών ενώ
Επίσης νοσηλεύτριες που φροντίζουν ηλικιωμένα άτομα πληρώνονται από το πρόγραμμα ασφάλισης μακροχρόνιας φροντίδας, μειώνοντας έτσι τα κόστη που βαρύνουν την οικογένεια του ηλικιωμένου ατόμου αν και, όπως επισημαίνεται, το κόστος το κόστος της κοινωνικής πρόνοιας είναι ανησυχητικά υψηλό.